Χτες το βράδυ, λίγο αφού ανέβασα το άρθρο με τίτλο “Γιατί θα Ξαναγεννούσα σε Νοσοκομείο“, επικοινώνησε μαζί μου μια αναγνώστρια. Έγκυος στο δεύτερο παιδί και πολύ πολύ αναστατωμένη.
(Στην προσπάθειά μου να διατηρήσω την ανωνυμία της αλλά να θίξω το θέμα, θα παραποιήσω μια σειρά από στοιχεία.)
Η Κατερίνα μου εξήγησε πως γέννησε το πρώτο της παιδί σε κλινική και τα πράγματα ήρθαν έτσι που να χρειαστεί να κάνει καισαρική.Όλα πήγαιναν καλά, το μωράκι γεννήθηκε κι φαινόταν υγιέστατο, η μαμά συνήλθε κι ήταν ευτυχισμένη και περήφανη, μέχρι που για κάποιους λόγους που δεν μπόρεσε ακριβώς να καταλάβει κι ήταν κάτι ανάμεσα σε “προληπτικοί” και “απαραίτητοι”, το μωρό βρέθηκε σε (κάτι σα) μονάδα εντατικής θεραπείας.
Δυόμιση χρόνια μετά, η Κατερίνα μου διηγείται την ιστορία της και νομίζεις, από την έντασή της, ότι συμβαίνει τώρα: τέτοια αγωνία τράβηξε η γυναίκα. “Τσάμπα”, προσθέτει, “τίποτα δεν είχε το μωρό: όλοι μου τα μασούσαν, αλλά τι να λέγαμε; Γιατροί είμαστε;”.
Ο λόγος που η Κατερίνα επικοινώνησε μαζί μου, ήταν για να με ρωτήσει περισσότερα πράγματα για το νοσοκομείο, μιας και σε κλινική, μου δήλωσε, δεν ξαναπηγαίνει. Η εμπιστοσύνη της έχει πληγεί.
Την άκουγα προσεκτικά και σκεφτόμουν πως δε μπορεί η κερδοσκοπία να φτάνει σε τέτοια επίπεδα, από την άλλη: τι ξέρω εγώ;!
Όταν κλείσαμε το τηλέφωνο άρχισα να το ψάχνω.
Κράτησα την ανάσα μου, όταν έπεσα πάνω σ’ αυτό:
Ημερησία, 5/10, Έλενα Πετροπούλου
ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ
Κερδοφόρα επιχείρηση, με νεογνά σε εντατικές (…)
“Ο έλεγχος “έπιασε” και ιδιωτικά μαιευτήρια, στα οποία καταγράφεται κατακόρυφη αύξηση του αριθμού των νεογνών που χρήζουν νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Την τελευταία διετία- οπότε και εφαρμόζονται τα ΚΕΝ- περίπου 7 στα 10 νεογνά που γεννιούνται με καισαρική νοσηλεύονται σε εντατικές.
Όπως προέκυψε από τον έλεγχο, σχεδόν όλα τα νεογνά που νοσηλεύθηκαν στην εντατική είχαν την ίδια διάγνωση: ταχύπνοια.(…) Είναι μια καλοήθης κατάσταση που δεν έχει σχέση με καρδιοπάθειες και συχνά υποχωρεί πλήρως χωρίς περαιτέρω προβλήματα για τον οργανισμό.
Η ίδια πάθηση στα δημόσια νοσοκομεία αντιμετωπίζεται είτε σε μονάδες αυξημένης φροντίδας είτε σε απλή μονάδα παρακολούθησης. Η εντατική αφορά ελάχιστα νεογνά. Αυτό όμως δεν ισχύει στον ιδιωτικό τομέα, όπου ο ΕΟΠΥΥ καταβάλλει υψηλά ΚΕΝ.» (Σημ: ΚΕΝ- Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλια)
Η Κατερίνα, που το παράπονό της είναι πως εκείνη τα έλεγε, αλλά κανένας δεν την άκουγε, και που έζησε την πρώτη εβδομάδα από τη γέννηση του παιδιού της βουτηγμένη στο κλάμα και στην αγωνία, δεν είναι η μόνη.
Στη δύσκολη ερώτηση “και τι να κάνεις;”, δεν έχω απάντηση. Η κάθε γυναίκα είναι διαφορετική κι αυτό καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσει.
Δεδομένο, όμως, ότι θα εμπιστευθεί το ένστικτό της και θα αντιδράσει.
Το λένε “μητρικό ένστικτό” για κάποιο λόγο, σωστά;
