Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα – ναι! μέχρι μετά το 1900 περίπου:
Όλα τα μωρά φορούσαν τα ίδια ρούχα και συγκεκριμένα φουστανάκια. Ο λόγος ήταν πρακτικός: το άλλαγμα γίνεται ευκολότερο.
Όλα τα μωρά φορούσαν λευκά ρούχα. Ο λόγος- και πάλι- πρακτικός: το καθάρισμα γίνεται αποτελεσματικότερο.
Δεν υπήρχαν τα παστέλ, δεν υπήρχαν χρώματα που να παραπέμπουν στο φύλο του μωρού, δεν υπήρχαν φιγούρες ή κεντήματα που να αφορούν στο ένα από τα δύο φύλα και με λίγα λόγια τα βρεφικά ρούχα ήταν κατά τρόπο εκπληκτικά πρακτικό unisex: όλα τα μωρά φορούσαν τα ίδια!
O 32ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, γεννημένος το 1933, F.D. Roosevelt
Η ευκολία για τους γονείς ήταν τεράστια, καθώς τα ρούχα ήταν εύκολα στη χρήση (σε αντίθεση με τα μωρά που ΔΕΝ είναι :) :) ) και μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σταδιακά από όλα τα μικροσκοπικά μέλη της οικογένειας. Τάξη, οικονομία και βολή, όλα σε ένα!
Καθώς η ζωή προχωρούσε, τα μέσα αυξάνονταν, τα αγαθά πλήθαιναν κι ο καταναλωτισμός άλλαζε για πάντα τα κριτήρια με τα οποία οι άνθρωποι ψωνίζουν, σιγά-σιγά άρχισαν να συνδέονται τα χρώματα με τους μικροσκοπικούς ιδιοκτήτες τους:το ροζ, ως χρώμα πιο κοντινό στο κόκκινο, του αίματος, θεωρούνταν πιο δυνατό και συνδέθηκε με τα αγόρια, ενώ το γαλάζιο, (του ουρανού;) πιο ντελικάτο και συνδέθηκε με τα κορίτσια κι έτσι παρέμεινε για αρκετό καιρό.
Αν ψάξετε για ποιο λόγο επέλεξαν το ροζ και το γαλάζιο, δε θα βρείτε. Δεν υπάρχει. Η επιλογή ήταν τυχαία.
Τα πράγματα άλλαξαν σημαντικά μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την πρόοδο της τεχνολογίας. Τα χρώματα καθώς και τα σχέδια (τα βρέφη δε φορούσαν πλέον φουστανάκια, αλλά παντελονάκια και φουστανάκια αντίστοιχα) ανανέωσαν το ενδιαφέρον των γονέων, οι οποίοι τσίμπησαν κανονικότατα στο δόλωμα και έδωσαν τα ωραία τους λεφτάκια για να αντικαταστήσουν τα παλιομοδίτικα βρεφικά ρούχα, με μοντέρνα!
Το 1985 ήταν μια χρονιά- σταθμός, καθώς η ακρίβεια της υπερηχογραφικής εξέτασης στον προσδιορισμό του φύλου, έδωσε στους γονείς μια νέα χαρά: ήξερα το φύλο του αγέννητου μωρού τους και μπορούσαν να το ανακοινώσουν στις οικογένειες και φίλους. Μαντέψτε τι μέσο χρησιμοποίησαν για να ανακοινώσουν παιχνιδιάρικα το φύλο. Ναι, σωστά μαντέψατε: το χρώμα!
Όσο ο καιρός πέρναγε, στη συνείδηση του κόσμου, τα χρώματα και τα νέα σχέδια καθιερωνόταν.
Αυτό που έχει τρομερό ενδιαφέρον είναι πως σήμερα, λιγότερο από 100 χρόνια που τα βρεφικά είδη έχουν κατά πλειοψηφία χωριστεί σε ροζ και γαλάζια φορμάκια (με πόδια– όχι φουστανάκια), οι γονείς αρχίζουν και… επιστρέφουν στο παρελθόν. Ζητούν ουδέτερα χρώματα, απλά σχέδια, βολικά, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν εύκολα, να καθαριστούν επαρκώς και να φορεθούν ξανά από τα νεότερα μέλη της οικογένειας.
Αν και κανείς δεν ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον στους γονείς, το μόνο σίγουρο είναι ότι μας έχει πάρει περίπου έναν αιώνα για να συνειδητοποιήσουμε ότι τα φύλα ΔΕ συνδέονται με κανένα τρόπο με τα χρώματα ή τα σχέδια που συχνά κατασκευάζονται για εκείνα. Όλο αυτό, είναι ένας καλό εργαλείο μάρκετινγκ, επικίνδυνο αν χρησιμοποιηθεί απρόσεκτα ή απόλυτα, που σκοπό έχει να βοηθήσει την αγορά να κινηθεί κι όχι τους ανθρώπους να αυτοπροσδιοριστούν ή να καταλάβουν καλύτερα τα παιδιά τους.
Κλείνοντας, μια σύντομη προσωπική ιστορία:
Φτάνω προ διετίας στον παιδικό σταθμό και βλέπω τον Αλέξανδρο να περιμένει στην αίθουσα φορώντας μόνο τα καλτσάκια του. Κοιτάω απ’ ΄έξω: έχει μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια, αθλητικά, new balance, κοραλί. Ρωτάω την (εξαιρετική) βρεφονηπιοκόμο: “γιατί δε φοράει τα παπουτσάκια του;”. “Αχ, δεν ξέρω τι έγινε”, μου απαντάει. “κάποιος πρέπει να τα πήρε κατά λάθος, γιατί έξω έχουν μείνει μόνο κάτι ροζ”.
Τα κοραλί.
Του Αλέξανδρου.
-_-
Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας.
Ας ξεκινήσουμε κάποια στιγμή να την κάνουμε.
για περισσότερο διάβασμα και πληροφορίες (στα αγγλικά): the smithsonian
