Ελάχιστα πράγματα γνώριζα για το Εθνικό Κολυμβητήριο Θεσσαλονίκης, όταν πέρυσι πήγα για πρώτη φορά το παιδί μου, στα πέντε του χρόνια, με σκοπό τη διασκέδασή του στο νερό- στοιχείο κυρίαρχο των καλοκαιρινών μας διακοπών- και, σταδιακά, τη σωστή εκμάθηση κολύμβησης.
Άντεξα τρεις μήνες: Οκτώβριο, Νοέμβριο, Δεκέμβριο και παραθέτω τους λόγους ευθύς αμέσως.
Στο Εθνικό Κολυμβητήριο δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόβλεψη για ΑΜΕΑ και οικογένειες αθλούμενων με βρεφικά καρότσια. Ενώ υπάρχει στην κεντρική είσοδο ράγα με καρέκλα-ασανσέρ που θα μπορούσε να ανεβάσει το όποιο άτομο με περιορισμούς στην κίνηση τα αμέτρητα σκαλοπάτια της υποδοχής, *φυσικά* ΔΕ λειτουργεί. Το ίδιο ισχύει κι αφού μπαίνεις στο κτίριο, όταν επιδιώξεις να κατεβείς στα αποδυτήρια. Υπάρχει μια σκάλα-τρόμος, πολύ κάθετη κι αρκετά μεγάλη, όπου η μόνη σου επιλογή είναι να πάρεις το καρότσι αγκαλιά και να το κατεβάσεις έτσι! Φτιάξτε λίγο την εικόνα της αδιαφορίας, της παραίτησης, της φρικτής διαχείρισης: εγώ που πήγαινα με το πεντάχρονο κοριτσάκι μου και ένα μωρό ενός έτους με καρότσι, αφού χρειαζόμουν περίπου ένα τέταρτο για να βρω πάρκινγκ σε ένα σημείο εντόνα ανηφορικό που δεν κάνει το χειρισμό καροτσιού και παιχνιδάκι, ζούσα δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα τον απόλυτο εφιάλτη: άφηνα την κόρη μου- μικρό παιδάκι κι εκείνη- να ανεβεί ή να κατεβεί μόνη της- σήκωνα το καρότσι με το μωρό αγκαλιά (30 κιλά σίγουρα) και κατέβαινα τα σκαλιά για να πάω στα αποδυτήρια, με φόβο ψυχής για το τι θα γίνει αν παραπατήσω. Μιλάμε για τρόμο που έγραψε μέσα μου τόσο βαθειά που το είδα εφιάλτη!
η “εύκολη “σκάλα, σε συνέχεια της “δύσκολης”
Κι άντε κι έφτασες σώος κι αβλαβής μέχρι τα αποδυτήρια, εκεί ξεκινάει ο πραγματικός εφιάλτης: εικόνα κτιρίου που αν σου έδειχναν φωτογραφίες και σου έλεγαν ότι είναι κλειστό καθώς πραγματοποιούνται έργα συντήρησης θα το πίστευες! Πεσμένοι σοβάδες, υγρασίες και παγωνιά! Στα ντους φυσικά και ΔΕΝ υπήρχε ζεστό νερό, ενώ σε αρκετές ντουσιέρες δεν υπήρχε καν βρύση (μπαταρία), αλλά ένα κομμένο πράσινο λάστιχο λες και είσαι το καλοκαίρι σε κάμπινγκ στο Κουφονήσι ή στο εξοχικό της γιαγιάς στην Αμμουλιανή. Δε θα μιλήσω καν για τις τουαλέτες, γιατί δε νομίζω πως θα το αντέξετε. Απλώς να πω ότι αν ένα παιδάκι αποφάσιζε να κάνει κακά του, το καταλαβαίναμε ΟΛΟΙ στα αποδυτήρια. Εξαερισμός μηδέν, καζανάκια μηδέν: τραβούσες το κλασσικό πράσινο λάστιχο από τη διπλανή ντουσιέρα για να ξεπλύνεις τα κακά. Μιλάμε για συνθήκες κατηγορίας «και διηγόντας τα να κλαις».
στα αριστερά, η παιδική πισίνα
Αν φύγουμε από τα αποδυτήρια κι ανεβούμε στην πισίνα, θα βρούμε μια κλειστή πισίνα εκμάθησης κολύμβησης, πλάι σε μια ολυμπιακών διαστάσεων. Ο χώρος κρύος, το νερό κρύο, τα πιτσιρίκια να βγαίνουν από το νερό και να γίνονται μπλε σα στρούμφ μέχρι να χωθούν στο μπουρνούζι τους. Κι ενώ μπορώ να σας παραθέσω τις τιμές χλωρίου στο νερό (ΧΛΩΡΙΟ PH: 50άρα 0,6 και 7,5- 25άρα 0,7 και 8- Παιδική 0,7 και 7,2), οι οποίες είμαι σίγουρη ότι είναι σύμφωνες με τα νόμιμα όρια, δε μπορώ να μη σας προτείνω να αποφύγετε το χλώριο συνολικά, αν έχετε μικρά παιδάκια. Να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου, τη μοναδική φορά που ξέχασα να βγάλω από το σάκο τα είδη κολύμβησης της Δάφνης, τα οποία κι άφησα για τρεις μέρες κλεισμένα. Όταν τα έβγαλα, τόσο το μαγιό, όσο και το μπουρνούζι της μύριζαν χλώριο τόσο έντονα που δάκρυσαν τα μάτια μου. Και μιλώντας για μάτια, ναι, τα μάτια της ήταν πάντα κόκκινα μετά την προπόνηση.
Σα διαμάντια σε όλη αυτή την λάσπη της κακής διαχείρισης και της φτώχιας, έλαμπαν οι προπονήτριες και οι προπονητές: νεαρά παιδιά, αθλητές και οι ίδιοι. Απόφοιτοι ΤΕΦΑΑ, με μεράκι για την κολύμβηση, με αγάπη για τη δουλειά τους και μεγάλη εμπειρία, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, που κατέβαλλαν κάθε δυνατή προσπάθεια να μεταλαμπαδεύσουν γνώση κι αγάπη για την κολύμβηση στα παιδιά μας. Δυστυχώς, από μόνοι τους, αδύνατον να κρατήσουν τον ενδιαφερόμενο κόσμο εκεί.
Κλείνοντας, ένα προνόμιο του Εθνικού Κολυμβητηρίου είναι σίγουρα η τιμή, που πέρυσι ήταν 30€/μήνα (ακόμη και) για καθημερινές προπονήσεις- κάτι όμως που για εμάς, με δύο παιδιά προσχολικής ηλικίας, ήταν μεν δελεαστικό, αλλά όχι αρκετό.
Λύσεις κι επιλογές υπάρχουν, άλλωστε, για όποιον θέλει και ξέρει να τις ψάξει, κι αυτό ακριβώς κάναμε, οπότε για φέτος, κολύμβηση κάνουμε ΕΔΩ.
