Η κάθε γυναίκα είναι διαφορετική το ίδιο και η εγκυμοσύνη της. Κατά έναν περίεργο τρόπο όμως, τείνουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη. Παρακάτω, θα διαβάσετε τα 5 +1 πράγματα που θα μπορούσαμε να χειριστούμε διαφορετικά και να έχουμε μια πιο ξεκούραστη (λέμε τώρα) εγκυμοσύνη.
- Γίνε χοντρή, όχι τόφαλος! Η εγκυμοσύνη από άποψη λιγούρας είναι κάτι σαν περίοδος. Ακόμη κι αν έχεις όλο το μήνα υπό έλεγχο διατροφικά, εκείνες τις μέρες όλο και κάποια αηδία θα βρεθεί να κατεβαίνει στο στομάχι σου. Φανταστείτε τι θα γίνει αν μπείτε απροετοίμαστες σε μια εγκυμοσύνη! Μετά από 9 μήνες μασουλήματος και λιγούρας θα χρειάζεστε κλαρκ για τη μετακίνηση- μιλάω εκ πείρας. Πρέπει να πήρα κάτι παραπάνω από 30 κιλά και διευκρινίζω ότι δεν ήμουν και πολύ φαγανή. Για την ακρίβεια, ξεκίνησα την εγκυμοσύνη 48 κιλά και ζυγίστηκα τελευταία φορά δύο εβδομάδες πριν γεννήσω και ήμουν 78. Το αποτέλεσμα ήταν πως ταλαιπωρήθηκα πολύ τους τελευταίους δύο μήνες, έγινα δυσκίνητη, το μωρό μεγάλο, η αντοχή μικρή… Δύσκολα τα πράγματα.
- Έγκυος είσαι, όχι αυγό που θα σπάσει! Γυμνάσου! Η εγκυμοσύνη δεν είναι περίοδος για πειραματισμούς, ούτε για απαιτητικά σπορ. Αν δεν έχεις κάνει ποτέ τρέξιμο, ας πούμε, δεν είναι τώρα η ώρα να το δοκιμάσεις. Επίσης, αποφεύγουμε ό,τιδηποτε περιέχει χτυπήματα ή πιθανότητα πτώσεις. Μέχρι εκεί όμως οι απαγορεύσεις. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να μην κάνεις τις ασκήσεις ενδυνάμωσης περινέου- τις διάσημες ασκήσεις Kegel. (Ελάτε να κάνουμε μερικές τώρα- εγώ όσο γράφω κι εσείς όσο διαβάζετε! Σφίγγω και αφήηνω, σφίιγγωω και αφφήηηνω- ωραία!). Ιδανικές ασκήσεις επίσης, είναι το περπάτημα και η κολύμβηση.
- Άλλαξε διατροφή τον τελευταίο μήνα. Τον ένατο μήνα βρίσκεσαι εκατοστά πριν τον τερματισμό. Από μέρα σε μέρα, από στιγμή σε στιγμή γεννάς. Καλό θα είναι το στομάχι σου να μην είναι ποτέ άδειο, ούτε όμως και γεμάτο. Δεν κινδυνεύεις να πάθεις τίποτα, αν κρίνω από μένα που ειδικά τις δέκα τελευταίες μέρες (η Δάφνη γεννήθηκε 5-6 μέρες αργότερα από την Πιθανή Ημερομηνία Τοκετού)- έτρωγα το σύμπαν. Εκτός από το να ταλαιπωρηθείς γεννώντας με γεμάτο έντερο. Όχι και πολύ ευχάριστο. Εκ πείρας και πάλι, δυστυχώς.
- Δέξου τις περιποιήσεις των άλλων. Κάθε φορά που κάποιος με φρόντιζε επειδή ήμουν έγκυος, ντρεπόμουν. Λες και εκμεταλλευόμουν μια κατάσταση. Αφ’ ότου γέννησα και κατάλαβα τι τραβάει αυτό το έρμο το σώμα, συνειδητοποίησα πως όση ξεκούραση και χάδι γίνεται να του δώσεις μέχρι να γεννήσει, κάντο. Το ορκίζομαι πως η κούραση γίνεται κάτι τόσο φυσιολογικό και καθημερινό που όταν μετά από μήνες θα κοιμηθείς έξι ώρες συνεχόμενες, θα σηκωθείς λες κι έκανες μια βδομάδα διακοπές.
- Κανόνισε βοήθεια μετά τη γέννα για τουλάχιστον ένα μήνα. Είμαι πολύ δυνατή κι αυτόνομη από μικρή. Η ΦΑΠΑ, όμως, που έφαγε ο εγωισμός μου τις ημέρες μετά τη γέννα ήταν τόσο επική, που ειλικρινά νομίζω πως έγινα καλύτερος άνθρωπος μέσα σε τριάντα μέρες! Τις πρώτες μέρες, δε μπορούσα να πάω μόνη μου τουαλέτα, δε μπορούσα να σκουπιστώ, να μπω στο μπάνιο, να πλυθώ, να σκύψω, να βάλω βρακί, να φορέσω παπούτσια, να καθίσω, να… καταλαβαίνετε τι εννοώ. Ψυχραιμία: Αυτή η απόλυτη ανημποριά (κωδικός: περίνεο κρόσσια) κράτησε δύο- τρεις μέρες. Όσο έμεινα στο νοσοκομείο. Μετά τα πράγματα έγιναν λιγουλάκι πιο εύκολα. Το πιο δύσκολο ήταν ο θηλασμός γιατί δεν περίμενα να πονάει. Του πήρα τον αέρα όμως και μέχρι να το καταλάβω είχε περάσει μια εβδομάδα. Σ’ εκείνη την εβδομάδα, ούτε συζήτηση για να φροντίσω οτιδήποτε άλλο εκτός από τον εαυτό μου και το μικρό. Τρώει ανά τρεις ώρες. Και πρέπει να τρως καλά ( η καλή μας αγελάααδα) για να κατεβάζεις γάλα για να φάει και το μικρό. Τι να λέμε τώρα. Δεν υπάρχει ύπνος, δεν υπάρχει (περίνεο) ησυχία, δεν υπάρχει ωράριο. Μαζί μ’αυτά δεν υπάρχει καθαριότητα, τάξη, ψώνια, μαγειρεμένο φαγητό και πολλά άλλα που δεν προλαβαίνεις ούτε να σκεφτείς. Κανόνισε βοήθεια. Καθημερινά, για ένα τρίωρο σί-γου-ρα.
+1 BONUS:
Ακούστε τους πάντες, μην πιστεύετε κανέναν! Όταν μια γυναίκα είναι πρωτοτόκος, οι πάντες που έχουν παιδιά, θα θυμηθούν τα νιάτα τους, τις δικές τους εμπειρίες, τα δικά τους ζόρια κι ομορφιές, κάπου θα μπερδευτούν και θα ξεχάσουν ότι ούτε όλες οι γυναίκες είναι ίδιες, ούτε η εμπειρία του τοκετού τους και τότε είναι που θα σας μιλήσουν με μια τρομακτική βεβαιότητα. Ακούστε τις ιστορίες των άλλων, ειδικά αν είναι γυναίκες της ίδιας γενιάς με εσάς- ΑΝ ΟΧΙ ΟΜΩΣ… κρατήστε μικρό καλάθι.
Οι γυναίκες προηγούμενης γενιάς έχουν τελείως διαφορετική εμπειρία τοκετού και μητρότητας: δεν έκαναν (σε πολλά μέρη της επαρχίας) υπέρηχους μέχρι το 1980, ο καρδιοτοκογράφος ήταν επιστημονική φαντασία, ο θηλασμός ήταν πολλές φορές για 40 μέρες μόνο και συνδυαζόταν με νεράκια, τσαγάκια, η πρώτη τροφή ήταν το ρυζάλευρο, στο αυτοκίνητο το λεχούδι το έπαιρνε η μαμά αγκαλίτσα στο πίσω κάθισμα, το παιδί φασκιωνόταν και κοιμόταν με ‘κούνημα’ και άλλα πολλά και διαφορετικά από αυτά που η επιστήμη έχει κατακτήσει κι οι μαμάδες εφαρμόζουν σήμερα. Επομένως, βάλτε ένα όμορφο χαμόγελο, ακούστε τις συμβουλές, γλυκαθείτε που όλοι σας νοιάζονται και θέλουν το καλύτερο για εσάς και το λεχουδάκι σας και μετά διαγράψτε χωρίς οίκτο ότι σας φάνηκε περιττό, αναχρονιστικό ή απλά βλακώδες. Είναι η σειρά σας να γίνεται η μαμά που ονειρεύεστε!
Κλείνοντας, να θυμάστε ότι όσο μεγάλο κι αν είναι το ζόρι, δεν κρατάει για πάντα, σε αντίθεση με την αίσθηση του να κρατάς το παιδί σου αγκαλιά που, αν όλα πάνε φυσιολογικά, θα κρατήσει όσο κι η ζωή μας!
Πλατύ χαμόγελο- βαθιά ανάσα- τη σκέψη στην κοιλίτσα και πάμε!
Last Babble: Είμαι νευρική σα μύγα αλλά αν ξαναμείνω έγκυος, θα βγάλω ρίζες στο κρεβάτι. Ξεκουραστείτε όσο μπορειτε!
EDIT /27/02/2018/: Έγκυος ξαναέμεινα και δεύτερο παιδί έκανα, έλα μου όμως που στο κρεβάτι ΔΕΝ έβγαλα ρίζες, μιας και είχα ήδη ένα παιδί τριών χρονών να τρέχει και να ζητάει! Γι’αυτό σας λέω, και πάρτε το σοβαρά, στο πρώτο παιδί- που μας έχουν όλοι στα ώπα-ώπα ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ!
Καλή σας συνέχεια!
