Το πόσο με έκαιγε το θέμα καρότσι πριν γεννήσω, δεν περιγράφεται. Τώρα καταλαβαίνω γιατί. Όσο οι μήνες της εγκυμοσύνης προχωρούν και η στιγμή πλησιάζει, τόσο περισσότερο χρειάζεσαι αντιπερισπασμούς. Αντιπερισπασμούς και φωλιές και κατά μία έννια το καρότσι καλύπτει και τις δύο αυτές ανάγκες.
Επιλέξαμε το Peg Perego Pliko Switch Compact Modular Travel System – ειλικρινά, μόνο ο βασιλιάς της Ισπανίας πρέπει να έχει μεγαλύτερο όνομα. Σε ρωτάει μια μέλλουσα μαμά στο δρόμο αν είσαι ικανοποιημένη από το καρότσι και πως λέγεται και μιλάς δέκα λεπτά!
Δεδομένης της γενικότερης δυσπραγίας, δώσαμε το αστρονομικό ποσό των 700€ και πήραμε το παραπάνω καρότσι από το PRENATAL Αλεξανδρούπολης, το οποίο είναι 3 σε 1. Μαζί δηλαδή, παίρνεις κι ένα ρηλάξ (baby seat) κι ένα πορτ μπεμπέ, έτσι όπως τα βλέπετε στη φωτογραφία.
Πάμε τώρα, εννέα μήνες μετά, να δούμε αν άξιζε.
Το ΠΟΡΤ ΜΠΕΜΠΕ, λειτούργησε ως το πρώτο κρεββάτι του μωρού. Το είχαμε συνέχεια κουμπωμένο στο σασί και η μικρή μέχρι 3 μηνών κοιμόταν μέσα του- δίπλα μου, πράγμα απίστευτα βολικό δεδομένων θηλασμών, νυχτερινών ξυπνηματων κλπ. Αυτό που με χάλασε είναι το κακό συνθετικό ύφασμα με το οποίο το πορτ μπεμπέ είναι ντυμένο από μέσα. Δίνουμε ένα κάρο λεφτά να της παίρνουμε τα πάντα υποαλλέργικά (η μικρή μας έχει ένα δερματικό θέμα – το οποίο θα θίξω άλλη φορά) και μας τη βγαίνει έτσι το καρότσι των 700 €??? Απαράδεκτο. Από την άλλη, έχω να πω ότι από άποψη ασφάλειας η συγκεκριμένη εταιρία είναι υποδειγματική. Έτυχε μια φορά το πορτ μπεμπε να μην κουμπώσει στο σασί και να φύγει κάτω ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕΣΑ- το οποίο λίγο τρόμαξε από το απότομο γλίστρημα, αλλά για τραυματισμό ούτε κουβέντα. ‘Ολο το πορτ μπεμπέ επενδεδυμένο από μέσα με πολύ αποτελεσματικό- αν και νομίζω φτηνιάρικο- τρόπο.
ΤΟ ΚΑΡΕΚΛΑΚΙ είναι πολύ αξιόπιστο στο δρόμο και πολύ αγαπησιάρικο ως ρηλαξ- αρκεί να μην εισαι ηλίθιος (σαν εμάς) και χάσεις τις δέστρες της ζώνης γιατί μετά από λίγο καιρό το μωρό δεν παλουκώνεται οικειοθελώς και είναι για…. δέσιμο!!! Σημειώνω ότι αν κάτι χάσεις, έχεις περισσότερες πιθανότητες να βρεις το Θεό παρά ανταλλακτικά. Δεδομένης της τιμής, εξοργιστικό.
ΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ είναι απίθανο. Κλείνει εύκολα (με δύο χέρια), το οδηγείς επίσης με δύο (δεν έχει ενιαία μπάρα – αλλά δύο χερούλια), χωράει στο πορτ μπαγκάζ ενός Peugeot 106 (όχι ακριβώς ό,τι μεγαλύτερο…!), πάει άξογα σε άσφαλτο και πλάκα πεζοδρομίου ελληνικού τύπου, πάει και σε χωματόδρομο αλλά το νιώθεις ότι το ταλαιπωρείς. Ένα πράγμα που αγαπώ στο συγκεκριμένο καρότσι, είναι ότι όλο το καθισματάκι ξεκουμπώνει και μπαίνει πακέτο στο αυτοκίνητο. Τέλειο όταν κοιμάται το μωρό (δε χρειάζεται να το ξυπνήσεις) κι όταν είσαι ηλίθιος κι έχεις αχρηστεύσει το καρεκλάκι αυτοκινήτου.
ΓΕΝΙΚΑ:
Το καρότσι είναι καλής ποιότητας, πληροί όλους τους κανονισμούς ασφαλείας αλλά έχει πολλά περιττά πράγματα που ανεβάζουν τ σ α μ π α την τιμή. Για παράδειγμα, το switch σημαίνει ότι το παιδί, όταν κάθεται στο καρότσι κοιτάει ή εσένα ή μπροστά.(ποτέ δε βάλαμε τη Δάφνη να κοιτάει εμάς! Τι βόλτα θα ήταν αυτή!) Τσσαααακ 100 ευρώ! Επίσης, έχει κάτι κρικάκια για να κρεμάς παιχνίδια: τσαακ: άλλα 50 ευρώ. Κλείνει και κουμπώνει με ένα ειδικό λεβιέ- πολύ εντυπωσιακό στο μάτι: τσσσακκκ άλλα 100 και κάπως έτσι πάμε στα 700.
Με ελάχιστα λόγια:
Αν ξανάπαιρνα από την αρχή καρότσι, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να ξαναέδινα τόσα λεφτά. Θα είχα πάρει χωριστά ένα καρότσι κι ίσως ένα ρηλάξ, όσο για τον ύπνο θα την κοίμιζα από την αρχή στην κούνια της. Έτσι όπως τα υπολογίζω τώρα, δέκα μήνες μετά, ζήτημα αν θα είχα ξοδέψει 300-400 ευρώ.
(Last Babble: Οι τσάντες των καροτσιών μου φαίνονται άχαρες ενώ η ομπρέλλα εντελώς προαιρετική- προτιμώ την κουκούλα)
