Στην ερώτηση “πώς περάσατε το Πάσχα;”, η απάντησή μου είναι πως είναι θέμα προοπτικής.
Αν το δεις από τη μια όψη, μαζευτήκαμε μια μικρή, καλή παρέα φίλων και γιορτάσαμε την αναγέννηση της φύσης κάτω από μια ελιά 150 χρόνων που μας χάρισε απλόχερα τη δροσιά της.
Αν το δεις από την άλλη, ήμασταν επτά λυσσασμένοι τύποι κι ένα λυσσασμένο βρέφος που από τις 10 το πρωί απλώς σκοτώναμε την ώρα μας μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό και να πέσουμε με τα μούτρα.
Τα πάντα είναι θέμα προοπτικής.
(Last Babble: Δεν ξέρω αν το γεγονός ότι γνώρισα ζωντανό το αρνί που φάγαμε είναι προνόμιο ή σημάδι ότι θα έπρεπε να γίνω χορτοφάγος.)