Πρώτη του Οκτώβρη σήμερα κι ο καιρός δε σου άφηνει περιθώρια να το ξεχάσεις.
Μη με παρεξηγήσετε, δε γκρινιάζω. Αντιθέτως, λατρεύω το μανδύα Σκωτίας που ντύνεται η Σαμοθράκη αυτές τις μέρες.
Θα παραδεχτώ, βέβαια, ότι φλερτάρω με το άναμα της σόμπας, προφασιζόμενη υγρασία κι έχω να το λέω ότι πριν δεκαπέντε μέρες μάλωνα με τη μάνα στα Χανιά γιατί ήθελε να ανάψει air-condition και τρεις μέρες μετά με τον άντρα μου γιατί ήθελα να ανάψω σόμπα (Για την υγρασία πάντα…!).
Άλλες λύσεις για ζέστη υπάρχουν, αρκεί να τις αντέχεις: ωραιότατα καυτερά πιπεράκια από το περιβόλι μας , ό,τι πρέπει για να κάνουν μια σεμνή σούπα έξαλλη.
Έξω, επικρατεί μοναξιά.
Βρίσκω πως ταιριάζει στο φθινόπωρο κι η ησυχία της στην ψυχή μου.
Βέβαια, το ότι δεν υπάρχει ψυχή στην παραλία είναι σκέτη ανακρίβεια.
Εσείς, τι νέα;
