Καλά, είναι δυνατόν να μη σας έχω μιλήσει για την Κρέμα;
Θα μου πείτε τώρα, “σιγά και τι έγινε, έχετε ένα άλογο”.
Και ναι και όχι.
Η πραγματικότητα είναι πως έχουμε ένα ιδιαίτερα ντροπαλό, μισό άλογο (λέγε με και πόνυ) που σήμερα είναι περίπου 8 μηνών. 
Η Δάφνη έχει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση μαζί της, όπως και με τα υπόλοιπα ζώα μας, άλλωστε.
Τη βγάζει από το καβούκι της.
Κι εμένα από οποιαδήποτε μίζερη ή θλιβερή σκέψη πάει να μου δημιουργήσει η καθημερινότητα.
Αρκεί να τις κοιτάξω να παίζουν και η ζωή μου γίνεται το απόλυτο παραμύθι.
Άντε, βγάλε κι ένα 2% για τα “σπασμένα” που θα μαζέψω (βρόμικα ρούχα, φαγωμένα μήλα, διαλυμένες αχυρόσκουπες, βούρτσες, χτένες σκορπισμένες και αναποδογυρισμένοι κουβάδες νερού),
98% παραμύθι.
Όχι κι άσχημα…!
Καλό σας βράδυ!