Σήμερα συμμετείχα σε ένα διάλογο-αστραπή που με περίσσια περηφάνεια σας παραθέτω ενώ, παράλληλα, τοποθετώ σε περίοπτη θέση στη συλλογή με τις αγαπημένες μου ατάκες στο θέμα φύλο.
-Αγοράκι ή κοριτσάκι;
-Κοριτσάκι!
-Aααα… κοριτσάκι… Ε, βάλτε του κι εσείς μια κορδελίτσα να φαίνεται.
Να φαίνεται!
Γιατί αν δε φαίνεται, μπορεί να του συμπεριφερθεί κάποιος με συμπεριφορά όχι ανάλογη με το φύλο και τσουπ! να σου μια λεσβία, πού ξέρεις;!
Ενώ με την κορδελίτσα έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο!
Φοράει κορδελίτσα ΑΡΑ είναι κορίτσι, ΑΡΑ ξέρουμε πως να φερθούμε, τι αρμόζει και τι όχι.
Κι ενώ διαβάζω πίσω από τη νευρικότητα αμηχανία και εντυπωσιάζομαι με το πως νιώθουν οι άνθρωποι μπροστά σ’ έναν άνθρωπο αγνώστου φύλου- ακόμη και μωρό, αναρωτιέμαι αν συμβαίνει και με τα αγοράκια αυτό.
Υπάρχουν μωρά αγοράκια που μοιάζουν με κοριτσάκια;
Κι αν ναι, είναι θέμα;
Κι αν ναι, τι κάνεις; Τους φοράς καπέλο του μπείζμπολ και γάντια του μποξ ή μήπως εκείνες τις πιπίλες με το μουστάκι;
Μανία πια μ’ αυτές τις ταμπέλες…
