Μαλλιά, παρακαλώ;

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

ξέρω ότι είναι λίγο νωρίς για να σου γράψω γράμμα.

Αν το πάμε έτσι όμως, είναι νωρίς και για να ξέρω να γράφω και για να ξέρω ότι υπάρχεις, επομένως, άστο Άγιε Βασίλη. Μην το ψάχνεις και άκουσέ με προσεκτικά.

Στη φωτογραφία που σου επισυνάπτω είμαι με τη μαμά μου. Από πίσω μας, είναι το μπόξερ και μπροστά η Πόκα. Παρατηρείς κάτι που έχουν και οι τρεις;

Όχι;!;

Μ Α Λ Λ Ι Α.

Όλοι εκτός απο μένα έχουν μαλλιά και η αλήθεια είναι πως μέσα στο καλοκαίρι τους έβλεπα να ταλαιπωρούνται μόνο.

Τώρα όμως ο καιρός έχει αλλάξει, κάνει περισσότερο κρύο κι ένα κάποιο τρίχωμα νομίζω θα μου ήταν κι εμένα χρήσιμο. Θα προτιμούσα να πάρω από τον μπαμπά μου ο οποίος είχε τη γονιδιακή ευγένεια να μου χαρίσει το χρώμα των μαλλιών του. Ωστόσο, αν κρίνεις ότι ζητάω πολλά, θα βολευτώ και με τα μαλλιά της μαμάς μου, η οποία τόσα  που έχει καλό θα ήταν να σου γράψει κι εκείνη ένα γράμμα.

Κλείνοντας, θα ήθελα να σε παρακαλέσω αγαπητέ μου Άγιε, να μην το πολυκαθυστερήσεις.

Αύριο, ας πούμε, αν γίνεται να ξυπνήσω με μαλλια.

Φεύγουμε ταξίδι βλέπεις και νομίζω ότι θα μου είναι εξαιρετικά απαραίτητα.

Σου στέλνω την καληνύχτα μου, ένα φιλί και μια παλιά μου πιπίλα κι εσύ αύριο, όπως είπαμε, έτσι?

Με αγάπη,

Δάφνη

Καλό σας βράδυ,

Καλό μας ταξίδι.