Συνεχίζουμε πάνω στο θέμα των παιχνιδιών. Ο τίτλος δεν ειναι τυχαίος. Αν και δεν αναφερθήκαμε σε αυτό την προηγούμενη φορά, είναι πολύ σπουδαίο να το τονίσουμε!
Οι γονείς δεν εχουν δικαιώματα πάνω στα παιχνίδια των παιδιών. Απο την στιγμή που δόθηκαν ειναι των παιδιών. Πάει και τελείωσε.
Τα παιχνίδια πρέπει να βρίσκονται πάντα στην διάθεση του παιδιού και δεν αφορά καθόλου τους γονείς τι θα απογίνουν. Αυτό που δόθηκε, δόθηκε και το παιδί μπορεί να το κάνει οτι θέλει, εάν αυτό το διασκεδαζει. Ούτε αποσύρουμε και επανεμφανίζουμε παιχνίδια για να μην τα βαρεθούν. Αυτές του είδους οι εκπαιδεύσεις δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα. Αντίθετα μονο προβλήματα δημιουργούν.
Αν ένα παιχνίδι καταστραφεί ή σπάσει και τα εναπομείντα κομμάτια δεν είναι επικίνδυνα, τα αφήνουμε στην θέση τους. Πολλές φορές κομμάτια απο παλιά παιχνίδια διασκεδάζουν τα παιδιά πολύ περισσότερο απο τα ολοκαίνουργια παιχνίδια.
Τα παρατημένα παιχνίδια γίνονται ενοχλητικά μέσα στο σπίτι. Δεν μπορούμε όμως να ζητήσουμε σε παιδιά μικρότερα των τεσσάρων ετών να τακτοποιούν. Η μητέρα τακτοποιεί τα περισσότερα και το παιδί συμμετέχει. Όταν τα μικρότερα παιδιά πηγαίνουν για ύπνο, τότε μαζεύουμε τα παιχνίδια τους. Ο κόσμος του παιδιού είναι τα παιχνίδια του που είναι σκορπισμένα γύρω του. Τακτοποιούμε αφότου νυχτώσει, αυτό σημαίνει ζωή.
Μέσα στη ζωή ειναι και οι καβγάδες. Όταν τα αδέρφια τσακώνονται για ένα παιχνίδι, δεν επεμβαίνουμε, αφήνουμε την ένταση να εκτονωθεί. Αν έχουμε πολύ το νου μας, τα παιδια το καταλαβαίνουν και ο καβγάς γίνεται εντονότερος. Σφυρίζουμε αδιάφορα και αν τα πράγματα πάρουν άσχημη τροπή, δεν παίρνουμε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου παιδιού. Απλα τα χωρίζουμε. Συνήθως η φράση: “όταν καποιος κλαίει δεν είναι παιχνίδι” φτάνει, αν ειπωθεί με την απαραίτητη αποφασιστικότητα.
Τέλος, οσο αφορά τα δίδυμα είναι προτιμότερο να υπάρχει ποικιλία. Καμία φορά χαρίζουμε το ίδιο παιχνίδι, χωρίς όμως αυτο να αποτελεί κανόνα. Αν ειναι αρκετά μεγάλα και θελουν το ίδιο παιχνίδι, ας το πάρουν! Όπως είπαμε χαρίζουμε αυτό που επιθυμούν!
Γιατί τα παιχνίδια των μικρών, δεν ανηκουν στους μεγάλους…
