1. Ξέρεις πότε ξεκινάει. Η αλήθεια είναι πως ειδικά την πρώτη φορά τα πράγματα είναι πολύ σχετικά. Μπορεί να είναι συσπάσεις, μπορεί να είναι Braxton-Hicks, εντερικές κινήσεις ή απλώς κράμπα.
2.Είναι ένα ενιαίο γεγονός. Μόνο στις ταινίες οι γυναίκες έχουν συσπάσεις, πηγαίνουν στον νοσοκομείο, σπρώχνουν και γεννάνε. Στην πραγματικότητα ο τοκετός έχει στάδια και μπορεί να χρειαστεί μέχρι και 24 ώρες μέχρι να γεννηθεί το μωράκι
3. Σπάνε πάντα τα νερά. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που η ρήξη δεν πραγματοποιείται μόνη της και μόνο κάποιες γυναίκες πηγαίνουν στο νοσοκομείο αφού έχουν σπάσει τα νερά.
4. Είναι πάντα επώδυνος. Σίγουρα, ένας τοκετός είναι πολύ σκληρή δουλειά και δεν το λες ανώδυνο. Από την άλλη, σε καμία περίπτωση δεν είναι το ίδιο επώδυνος για όλες τις γυναίκες. Αυτό δε με τις τσιρίδες και τις μπουνιές- κλωτσιές, επίσης, προς Hollywood.
Σκηνή από το Juno
5. Ο μαιευτήρας –γυναικολόγος είναι εκεί κατά τη διάρκεια του τοκετού. Δεν είναι! Οι μαίες είναι: σε περιποιούνται, σε καθοδηγούν, , σου λένε πότε να σπρώξεις, πότε να πάρεις ανάσα, τι είδους ανάσα, πως να βρει τη σωστή θέση: είναι οι φύλακες άγγελοι του φυσιολογικού τοκετού. Μόλις φανεί το κεφαλάκι του μωρού, έρχεται κι ο γιατρός.
