“Δώσε Στήθος”, ήταν η συμβουλή μιας μαμάς σε μια άλλη που αναρωτιόταν ποια είναι ο σωστότερος τρόπος για να αποτρέψει το τριών μηνών παιδάκι της από το να βάζει τα χεράκια του μέσα στο στόμα (χωρίς να πεινάει).
“Δώσε Στήθος”!
Τα ξαναείπαμε: και έχω θηλάσει το παιδί μου και είμαι υπέρ του θηλασμού.
Είμαι όμως κατά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ακόμη κι αν ο ένας άνθρωπος είναι ένα μικροσκοπικό αγγελούδι τριών μηνών που το βλέπεις και ξελιγώνεσαι, κι ο άλλος η μαμά του, που όχι στήθος, τη ζωή της ολόκληρη θα έδινε για να είναι καλά αυτό το πλάσμα.
Όχι, έτσι όμως. Όχι, έτσι.
Δε μπορείς να δώσεις στήθος και η υπόλοιπη να φύγεις. Δε μιλάς για κότα! Δώσε στήθος σημαίνει δώσε παρουσία, σημαίνει μην κάνεις τίποτα άλλο, παρά κάτσε εκεί, σα ζωντανό αντικείμενο, να σε πιπιλίζει το βρέφος, για να μη βάζει τα χέρια στο στόμα! Γιατί, συνεχίζει αυτό το επιχείρημα, αν βάζει τα χέρια στο στόμα και του γίνει συνήθειο θα είναι δύσκολα τα πράγματα και για να αποτρέψεις αυτή την κακή πορεία μπορεί να χρειαστεί να του δώσεις πιπίλα, κι αν του δώσεις πιπίλα, ίσως τορπιλίσεις το θηλασμό, κι αν τορπιλίσεις το θηλασμό, πάει, τελείωσαν όλα: η υγεία του παιδιού, η δική σου άξια μητρική πορεία, η ζωή κι ο κόσμος όπως τον ξέρουμε.
Ε, δεν είμαστε καλά!
Λίγα, δηλαδή, τραβάει μια μάνα που ήταν 9 μήνες έγκυος- μια καθόλου εύκολη περίοδος της ζωής, παρακαλώ- γέννησε, θηλάζει, ξυπνάει ανά τρεις-τέσσερις ώρες, έχει γίνει πρωταθλήτρια στο άλλαγμα πάνας, ξέρει να αποκωδικοποιεί 50,000 διαφορετικές κραυγούλες και πραγματάκια,
ή λίγα τραβάει μια γυναίκα που εκτός από μάνα, έχει την ευθύνη της δουλειάς, του σπιτιού και του άντρα της, αν όχι και μερικούς ακόμη πάνω από το κεφάλι της,
που τις 2-3 ώρες που έχει για τον εαυτό της,
(να κάνει ένα μπάνιο, να ξυρίσει τα πόδια της, να δει μια βλακεία στην τηλεόραση, να χαζεύει από το παράθυρο, να πιεί ένα τσάι με μια φίλη της, να διαβάσει ένα βιβλίο, να πάει κομμωτήριο),
ΘΑ ΤΗΣ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΙ ΑΥΤΟ και θα την κάνουμε να νιώσει άσχημα που δεν δίνει κι άλλο-
ή μήπως θα έπρεπε να νιώθουν άσχημα όλες οι μητέρες που για οποιονδήποτε λόγο δεν κατάφεραν να θηλάσουν τα παιδιά τους και για εκείνες η επιλογή “δώσε στήθος” δεν υπήρξε;
Η μητρότητα είναι μια συγκλονιστική εμπειρία. Μια από τις δυσκολίες που εμπεριέχει είναι να μη χάσει τελείως τον εαυτό σου. Κι όταν από ολόκληρος άνθρωπος πρέπει να λειτουργήσεις ως βυζί, πάει το παιχνίδι- χάθηκε. Η υγεία είναι και ψυχική υπόθεση και πρέπει να τη λαμβάνουμε υπ’ όψιν όταν το “δώσε στήθος” γίνεται το πρότυπο που τελικά περνάμε.
