Τα απαραίτητα: Ι. Καβύρη 9, Αλεξανδρούπολη- Τ. 2551037198
Ειδίκευση στη νεογνολογία, σύμβουλος θηλασμού, μαθησιακών δυσκολιών, ανίχνευση σχολικής ετοιμότητας.
Το στόρυ: Ξεκίνησα να ψάχνω για παιδίατρο στο τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης και ανέβασα ρυθμούς τον τελευταίο μήνα. Ρώτησα φίλους και γνωστούς, έψαξα στο ίντερνετ, διάβασα τα ελάχιστα που βρήκα και κατέληξα στον κύριο Μηχανικό.
Δύο βδομάδες πριν γεννήσω, επισκέφθηκα το ιατρείο του, νιώθοντας ότι αν δω τόσο το χώρο όσο και τον άνθρωπο θα είμαι πιο κοντά στην τελική μου απόφαση.
Πράγματι, του τηλεφώνησα και του είπα αυτό ακριβώς που σας έγραψα. Ευγενέστατος, με διαβεβαίωσε ότι μπορούσα να περάσω όποτε ήθελα χωρίς ραντεβού. Έτσι και έγινε.
Μπαίνοντας στον ιατρείο ένιωσα κάπως σαν να φτάνεις στην Τήνο δεκαπενταύγουστο. Κόσμος παντού. Στο ισόγειο της πολυκατοικίας ίσα με πέντε καρότσια (πανάκριβα όλα), έξω από το ιατρείο κόσμος, μέσα το σαλόνι παιδομάζωμα! Κοίταξα γύρω μου το ιατρείο. Λιτή διακόσμηση και όχι πολύ φρέσκια- σε καμία περίπτωση δεν ήταν το τρελά deco περιβάλλον που έχω δει σε ιατρεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που είναι σαν έκθεση βιομηχανικού σχεδίου και φωνάζουν «κάτω από 90 ευρώ επίσκεψη ξέχασέ το». Αυτό που μου έκανε εξαιρετικά θετική εντύπωση είναι ότι υπήρχε χώρος αναμονής για γονείς με βρέφη, χωριστός από εκείνον για τα μεγαλύτερα παιδιά.
Όσο περίμενα να συναντήσω το γιατρό, παρατήρησα ότι τα δύο ραντεβού που προηγήθηκαν, ενώ έμοιαζαν τακτικά (π.χ εμβόλια), διάρκεσαν αρκετή ώρα πράγμα που με οδήγησε στο –σωστό καθώς φάνηκε αργότερα- συμπέρασμα ότι ο συγκεκριμένος γιατρός είναι λεπτολόγος κι αναλυτικός.
Όταν συναντηθήκαμε, μου έδωσε χαμογελώντας κάποιες βασικές οδηγίες για τις μέρες μετά τη γέννα και μου όρισε το πρώτο μας ραντεβού.
Πράγματι, τρεις μέρες αφότου γέννησα τον επισκεφθήκαμε ως οικογένεια Roma, μαμά, μπαμπάς, μωρό και γιαγιά. Εξέτασε τη Δάφνη πολύ αναλυτικά κι όταν εκείνη ανερυθρίαστα του έδειξε πόσο καλά λειτουργεί το έντερό της και το πεπτικό της εν γένει, το αντιμετώπισε άνετα ως κάτι φυσιολογικό και καθόλου προβληματικό. Έγραψε πολύ αναλυτικά και τακτικά τα ευρήματά του στο βιβλιάριό της κι όλα τα ιατρικά πήγαν καλά. Και φτάνουμε στην εύλογη απορία που μπορεί να σας δημιουργηθεί που είναι : «Γιατί δεν ξαναπήγες;».
Θα σας πω. Δεν ξαναπήγα γιατί με τρομοκράτησε ο τρόπος που μιλούσε ο γιατρός.
Για παράδειγμα, ρωτήσαμε:
-Γιατρέ, εκτός από το γάλα (η Δάφνη θήλαζε αποκλειστικά) χρειάζονται άλλα υγρά;
Η απάντηση ήταν:
– Θα δίνετε μόνο γάλα. ΜΟΝΟ ΓΑΛΑ. Μ Ο Ν Ο Γ Α Λ Α. Γάλα, γάλα, γάλα.Γ-Α-Λ-Α, Γ-Α-Λ-Α, Γ-Α-Λ-Α. Τίποτα άλλο. Κατάλαβες, μαμά; Γάλα. Κατάλαβες, μπαμπά; ΓΑΛΑ! Κι εσύ γιαγιά, ΓΑΛΑ. Όχι τσάι, όχι χαμομήλι, όχι νερό. Γ Α ΛΑ, ΓΑΛΑ,ΓΑΛΑ.
Ειλικρινά, ό,τι ρωτήσαμε πήγε κάπως έτσι.
Να αποδώσω αυτό το τραγουδιστό και επαναλαμβανόμενο στο ότι ο κύριος Μηχανικός είναι από την Κύπρο;
Στο ότι οι πελάτες του είναι παιδιά και μέσω της επανάληψης επιτυγχάνεται η συνειδητοποίηση; Δεν ξέρω. Όταν, όμως, πήγαν με ανάλογο τρόπο και οι δύο τηλεφωνικές συνομιλίες που είχαμε, ένιωσα ότι δε θα τα καταφέρω.
Σε μια πόλη σαν την Αλεξανδρούπολη που τα παιδιά είναι πιο πολλά κι από τα πλακάκια των πεζοδρομίων, οι παιδίατροι ευδοκιμούν κι ίσως γι’ αυτό πήρα εύκολα την απόφαση να βρω κάποιον που ως χαρακτήρας να είναι πιο συμβατός με μένα.
Εξακολουθώ όμως να λέω το όνομα του κυρίου Μηχανικού, όταν με ρωτάνε ποιόν παιδίατρο θεωρώ εξαιρετικό στην Αλεξανδρούπολη.
