Ας ξεκινήσουμε με μια απόπειρα ορισμού του σεξισμού:
Σεξισμός είναι η προκατάληψη ή διάκριση με βάση το φύλο του κάθε ανθρώπου, ειδικά ενάντιον των γυναικών, καθώς και η συμπεριφορά, οι συνθήκες ή η απόδοση κοινωνικών ρόλων με βάση τα στερεότυπα που σχετίζονται με το φύλο.
Με πιο απλά λόγια, σεξιστής είναι εκείνος που θα φερθεί διαφορετικά σε ένα αγόρι απ’ ότι σε ένα κορίτσι (ή σε έναν άντρα απ’ ότι σε μια γυναίκα) στη βάση του ότι το φύλο τους διαφέρει. Ενημερωτικά, ο όρος προέρχεται από τη λατινική λέξη sexus=φύλο και την κατάληξη -ισμός. Έχω κέφια, οπότε δίνω και παράδειγμα: η κυρία Α κι ο κύριος Β κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά. Ωστόσο, ο κύριος πληρώνεται περισσότερο από την κυρία ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ γιατί είναι άντρας. Βουαλά μια σεξιστική συμπεριφορά!
Για πάμε και στα στερεότυπα τώρα-
Όλα τα κορίτσια θα μεγαλώσουν και θα γίνουν πριγκήπισσες;
Τα συγκινεί μόνο το ροζ, οι φιόγκοι, τα στρας και το γκλιτερ;
Ή μήπως αυτή είναι μια σεξιστική υπόθεση, η οποία βολεύει ιδιαίτερα μια ολόκληρη βιομηχανία;
Ως μαμά κόρης (για την ώρα) έψαξα, βρήκα και σας παρουσιάζω μερικά από παιχνίδια που απευθύνονται αποκλειστικά σε κορίτσια:
1. Φτιάξε το δικό σου lip balm.
Μια πριγκήπισσα δε γίνεται να εμπιστεύεται την λάμψη των χειλιών της σε τυχαίες εταιρίες. Πρέπει να μπορεί να αντοποκριθεί μόνη της.
2. Η Επιστήμη του Σπα
Γιατί το σπα, ως γνωστόν, είναι επιστήμη. Κι αν δε σας πείθει, υπάρχει και η επεξήγηση : “πραγματική χημεία”, το οποίο μόνο στα άλατα, στα σαπούνια και τα αιθέρια έλαια θα μπορούσε να αναφέρεται. Χωρίς κανένα νόημα.
3. Λέγκο
Λες και τα κλασσικά λέγκο δεν είναι αρκετά δημιουργικό παιχνίδι- σιγά μην ασχοληθεί η πριγκήπισσα με κατασκευές- αυτή η έκδοση με την πριγκήπισσα Άριελ, είναι σχεδιασμένη να προσδώσει στο κοινό τουβλάκι το glamor που του αξίζει.
4. Stylin’ Studio
Επειδή μπορεί η πριγκήπισσα να βγάλει κανένα σπυράκι ή, στο μέλλον, να πάρει κανένα κιλό παραπάνω, ας της μάθουμε από τώρα πως να “διορθώνει” τις ψηφιακές φωτογραφίες της καθώς επίσης και να ρίχνει ακόμη περισσότερη βαρύτητα στην εξωτερική της εμφάνιση. Γιατί αυτή μετράει.
5. Σαπούνι Πολυτελείας
Σιγά μην ήταν αρκετό το απλό σαπούνι! Σαπούνι πολυτελείας, λοιπόν, για δέρμα απαλό (λες και ενδέχεται να μην είναι όταν είσαι 6 χρονών) και εξωτερική εμφάνιση με λάμψη. Η λέξη science (επιστήμη) οριακά γίνεται αντιληπτή.
6. Φτιάξε το δικό σου άρωμα.
Δεν αρκεί να φαίνεσαι ωραία. Είσαι κορίτσι. Πρέπει όλα σου να είναι ωραία: τα μαλλιά, το δέρμα, η μυρωδιά. Ανέλαβε δράση λοιπόν.
7. Όμορφη Γλίτσα
Εμείς τη λέγαμε “βιοχλαπάτσα”, ήταν πράσινη, γλοιώδης, άθλια και υπέροχα διασκεδαστική. Οι πριγκήπισσες, όμως, που δε δικαιούνται να έχουν τέτοια σιχαμένα γούστα, βρίσκουν τη λύση σε αυτό το μοναδικό σετ παρασκευής… όμορφης γλίτσας: ρόζ με ωραίο άρωμα. Μόνο η κορνίζα της λείπει.
8. Σετ μανικιούρ
Φτιάξε το δικό σου προιόν απολέπισης, τρίξε τα νύχια σου, βάψτα, άκου τις συμβουλές που σου δίνει το κουτί προκειμένου να δώσεις στα χέρια σου μεταξένια απαλότητα και, συνολικά, φέρσου σα γυναίκα 40 χρονών στα 8 σου.
9. Το Μαγαζί της Μπάρμπι
Καλά, η συγκεκριμένη ξανθιά δεν ήταν ποτέ σύμμαχος, οπότε θα έπρεπε να το περιμένουμε από αυτήν. Τι μαγαζί θα έστηνε; Κλινική ή, ίσως ένα σχολείο, στην καλύτερη περίπτωση; Αλίμονο, θα ήταν μπανάλ κι υπερβολικά ενεργητικό για τις μικρές πριγκήπισσες, που οφείλουν να μάθουν να περιμένουν τους πρίγκηπες κλεισμένες σε κάστρα.Οπότε; Μια μπουτίκ!
Αθώα ή ένοχα για σεξισμό, τα παραπάνω παιχνίδια θα μπορούσαν εξίσου να συναρπάσουν ένα μικρό κορίτσι όπως και να το απωθήσουν, ανάλογα και με τη συνολικότερη ιδεολογία του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνει.
Να το βοηθήσουν να δει τον εαυτό του χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς των στερεοτύπων, πάντως, … δύσκολα.
Βενετία
Και μπαμ βουαλά ανακαλύψαμε την Αμερική χαχαχα. Η ρητορική σου ερώτηση φυσικά και δεν εχει απάντηση, είς τους αιώνες των αίωνων παντού κυριαρχεί σεξισμός απο μια απλή διαφήμιση γιαουρτιού μέχρι και δεν ξέρω γω τι άλλο. Το ερώτημα είναι αν εμεις αφήνουμε τα παιδιά μας ελεύθερα να επιλέξουν αυτο που πραγματικά τα εκφράζει η τα παρακινούμενη προς μια κατεύθυνση γιατί τελικά εμεις εχουμε το πρόβλημα ούτε τα παιχνίδια ούτε τα λιπ γκλος η δική μας αντίδραση καθορίζει το αποτέλεσμα.
Olia
Βενετία, εχεις δίκιο. Η δική μας αντίδραση καθορίζει το αποτελεσμα: επιπλεόν είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις αν το παιδί ζητά κάτι γιατί 1. του αρέσει αυτόνομα, 2. μιμείται το περιβάλλον του (“το έχουν όλα τα παιδάκια”) ή 3. το κοινωνικό σύνολο το επιβραβεύει για την ξεκάθαρη ένταξή του σε ένα καλούπι (“αχ, τι ωραίο το ροζ φιογκάκι που φοράει το κοριτσάκι”). Πράγματι, η έννοια “ελευθερία” είναι αρκετά θολή κι ως μόνη λύση προτείνω τη μέση οδό: και λίγο ροζ, και λίγος φιόγκος και λίγο Χελλοου Κίττυ, αλλά και γαλάζιο, και γκρι, και μαστορέματα. Ας έχει ερεθίσματα και παραστάσεις κι όσο ισχυροποιείται ως χαρακτηρας θα επιλέγει περισσότερο με βάση την ταυτότητά της παρά με μέτρο τον περίγυρο.
:) (τη στιγμή που “η επιστήμη του σπα” ωστόσο θα εμφανιστεί σπίτι, λίγο θα ξινίσω- το παραδέχομαι!!!)