Οι γιορτές των Χριστουγέννων αποτελούν μια ξεχωριστή περίοδο του έτους. Τα παιδιά είναι σε έξαψη, οι γονείς όμως αγχώνονται. Ειδικά οι χωρισμένοι γονείς και κυρίως οι φρεσκοχωρισμένοι και οι ταλαιπωρημένοι απο ζητήματα που αφορούν την επιμέλεια. Υπάρχουν αρκετοί μύθοι και στερεότυπα που τους βασανίζουν.
Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα.
Μύθος 1ος: “Ο αδικημένος γονιός των διακοπών”:
Οι διακοπές είναι πολύ πιο “παιδαγωγικές” από τον σχολικό χρόνο, σε σημείο που ο γονέας στον οποίο μένει το παιδί τον περισσότερο χρόνο να έχει την λιγότερη επίδραση στην ανατροφή του. Όμως αυτό λίγοι το καταλαβαίνουν. Εκτός σχολικού χρόνου ο μεγάλος εχει τον καιρό να μιλήσει, να κάνει πράγματα με το παιδί. Δεν υπάρχει υποχρέωση εργασίας ούτε για τον γονιό, ούτε για το παιδί. Τα Σαββατοκύριακα και οι διακοπές είναι που επιτρέπουν οτι έχει σχέση με τη μόρφωση ή την εμβάθυνση των σχέσεων. Προσφέρουν την ευκαιρία για πραγματική επικοινωνία με τον γονέα σ´ότι πιο ανιδιοτελές υπάρχει στις ανθρώπινες σχέσεις.
Δεν αληθεύει λοιπόν ότι ο γονέας με τον οποίο ζει το παιδί ευνοείται.
Η κάθε κατάσταση έχει τα πλεονεκτήματά της.
Μύθος 2ος: Ας επιτρέψουμε στο παιδί να κάνει Χριστούγεννα με όποιον θέλει..(;):
Πολλοί προτείνουν, σε περίπτωση συγκρούσεων σε ζητήματα που αφορούν τον χρόνο επισκέψεων, το παιδί να αποφασίζει με ποιόν θα περάσει τις γιορτές. Τελικά αποφασίζει ο γονέας στον οποίον εχει ανατεθεί η επιμέλεια. Αυτό είναι ανήκουστο. Πρόκειται για απόλυτο καθήκον του άλλου γονέα να περνάει χρόνο μαζί με το παιδί του. Δεν μπορεί κανείς να εμποδίσει το καθήκον ενός άλλου.
Εγκυμονείται μεγάλη μελλοντική ανασφάλεια, γιατί ισοδυναμεί με ακύρωση ενός μέρους του παιδιού, καθώς αυτό που υπονοείται είναι ότι ο άλλος γονιός είναι φταίχτης και έχει λιγότερη αξία.
Μύθος 3ος: Γιατί δεν μου λέει το παιδί πως τα πέρασε στις διακοπές; Μήπως δεν περνάει καλά;
Συχνά, όταν το παιδί επιστρέφει απο τα Σαββατοκύριακα ή απο μια μεγαλύτερη παραμονή στο γονέα με τον οποίο δεν ζει μαζί, ο γονέας με τον οποίο ζει μαζί, επιδιώκει να μάθει τι έγινε, πως τα πέρασε. Τι συμβαίνει όμως: Όταν οι γονείς είναι χωρισμένοι και το παιδί βρίσκεται με τον πατέρα του, δεν ξέρει πια πως είναι όταν είναι με την μητέρα του. Και η μητέρα του του λέει: Τι έκανες με τον πατέρα σου; Δεν έχει ιδέα. Είναι με την μητέρα του και δεν είναι το ίδιο πια το ίδιο παιδί όπως με τον πατέρα. Βρίσκεται αλλού και είναι διαφορετικό. Άλλωστε τι την ενδιαφέρει; Δικός του πατέρας είναι (ή δικός της αν πρόκειται για κορίτσι).
Ορισμένοι μύθοι όμως είναι χρήσιμοι, όπως και τα παραμύθια, γιατί μπορεί να μην ειναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέμματα. Τα παραμύθια είναι καλά για τα παιδιά που τους αρέσουν και οι μύθοι τις περισσότερες φορές μια κοινωνική πραγματικότητα που συνοδεύονται απο κοινωνικές τελετουργίες.
Την επόμενη εβδομάδα λοιπόν, αφιέρωμα στον Άι Βασίλη..!
