Είμαι απ΄αυτές που αγαπάνε κανονικά βιβλία.
Απ’ αυτές που αγαπάνε τα βιβλιοπωλεία, τα βαριά ράφια, τον τρόπο που ένα βιβλίο σε αγκαλιάζει όταν το φέρνεις κοντά στο στήθος σου.
Είμαι απ’ αυτές που αγαπάνε τη μυρωδιά των βιβλίων όταν τα φέρνεις στη μύτη σου.
Απ’ αυτές που περνάνε τα δάχτυλά τους από παλιές σελίδες με σημειώσεις, υπογραμμίσεις και παλιά σημάδια από καφέ, απ’ αυτές που δανείζουν και δανείζονται βιβλία και νιώθουν σαν να τα διαβάζουν μαζί με τον άλλον.
Είμαι απ’ αυτές που τους αρέσουν τα βιβλία, τα κανονικά, τα χάρτινα.
Αλλά είμαι κι απ’ αυτές που υποστηρίζουν τα ηλεκτρονικά βιβλία.
Γιατί μπορώ να ξεκινάω ένα καινούριο βιβλίο ό,τι ώρα θέλω, ακόμα κι αν είναι Κυριακή βράδυ.
Γιατί όταν ήμουν στην Ελβετία ήταν η μόνη μου ευκαιρία να διαβάζω κάτι στα ελληνικά.
Γιατί δεν χρειάζεται πια να ταξιδεύω με τέσσερα βιβλία στη βαλίτσα μου πια.
Γιατί βρίσκω βιβλία που δεν έχουν μεταφραστεί ακόμα και άλλα που μόλις έχουν κυκλοφορήσει.
Και γιατί οι ιστορίες είναι πάντα ιστορίες, είτε στο χαρτί είτε στο iPad.
Και οι ιστορίες δεν θα πεθάνουν ποτέ.
Καλή βδομάδα!