Μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια που ζω στη Σαμοθράκη, ακόμη προσαρμόζομαι. Μετά από τέσσερις ώρες που βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη, είμαι στο φυσικό μου περιβάλλον.
Δε με ενοχλούν τα αυτοκίνητα, το καυσαέριο, η όποια βρώμα, η πολυκοσμία, οι άγνωστες φάτσες, οι ρυθμοί, η έλλειψη χώρου, πρασίνου, άλλωστε βλέπω αυτή τη φορά τη Θεσσαλονίκη πιο όμορφη και πιο αξιοποιημένη από ποτέ.
Αυτή όμως είναι η δική μου , κυριολεκτικά, βλαμμένη εμπειρία. Έτσι έμαθα, έτσι κάνω. Η Δάφνη, όμως; Πώς της φάνηκε η μεγάλη πόλη σε σχέση με το διαμετρικά αντίθετο περιβάλλον όπου μεγαλώνει;
Σε μικρούς χαμένους παράδεισους, όπως η Σαμοθράκη, η καθαριότητα των πρώτων υλών είναι αδιανόητη.
Να ξεκινήσω από το νερό που αντλείται από πηγή 3 χιλιόμετρα από το σπίτι ή να μιλήσω για τα χώματα που ευφραίνονται στο πέρασμά του και δίνουν εκπληκτικά λαχανικά και φρούτα; Τα ζώα είναι όλα καλοζωισμένα, αγριολούλουδα και βότανα φυτρώνουν αυθόρμητα παντού κι η ατμόσφαιρα ξεχειλίζει από τα αρώματα της κάθε εποχής.
Από την άλλη, άνθρωπο βλέπεις με κιάλι κι η αλήθεια είναι πως ούτε με αυτό από εκεί που μένω εγώ. Κι αν οι μεγάλοι βρίσκουμε τον τρόπο να κοινωνικοποιηθούμε, αυτό ισχύει σε ελάχιστη κλίμακα για τα παιδιά. Όσο πιο μικρή είσαι, τόσες λιγότερες πιθανότητες έχεις να συναντήσει κάποιον άλλο στην ηλικία σου, σε ένα νησάκι που δεν έχει ούτε μισή κούνια. Πλημέλημμα αν σκεφτείς ότι δεν έχει παιδίατρο. Ναι. Δεν Έχει Παιδίατρο.
Από την άλλη στη Θεσσαλονίκη την είδα να είναι συγκλονισμένη από το πλήθος των πάντων: τα χρώματα, τα φώτα, τη φασαρία, τα παιδιά- ώ! Πόσα παιδιά παντού! Ήταν ευτυχισμένη που μπορούσε να εξερευνεί ασταμάτητα καθώς οι παραστάσεις και η εναλλαγή τους δε σταμάτησε στιγμή. Κάθε γωνιά και κάτι καινούριο. 4 καινούριες λέξεις σε μια εβδομάδα η μικρή. Δεν είναι τυχαίο. Η λέξη είναι η σκέψη που μπήκε σε φόρμα κι έγινε αντίληψη, μια διαδικασία που ευδοκιμεί περισσότερο εκεί που είναι μαζεμένα πολλά μυαλά.
Λίγο πιο χαμηλά στο κεφάλι βέβαια, δεν άργησα να προσέξω τα λίγο πιο κόκκινα από το έκζεμα μαγουλάκια εξαιτίας της ρύπανσης ή και του νερού με συντηρητικά από μπουκάλι- ναι, πες το εμφιαλωμένο- γιατί της βρύσης μυρίζει άσχημα.
Καταλήγω σε αυτό που ξέρουμε ήδη: δεν υπάρχει μια τέλεια κατάσταση. Η μαεστρία της ζωής βρίσκεται στο να συνδυάζεις στοιχεία από διαφορετικές καταστάσεις και δε θέλει λίγη εξάσκηση μέχρι να το πετύχεις. Με αισιοδοξία και προσπάθεια, όμως, μπορεί ο καθένας να καταφέρει να εκτιμήσει αυτό που έχει, τη στιγμή που το έχει– πράγμα επικής δυσκολίας για το είδος μας, απ’ οτι φαίνεται!