Είναι Παρασκευή και περιμένοντας το πάντα εντυπωσιακό άρθρο της Μαρίας, συνειδητοποιώ ότι ξέρω λίγα πράγματα για το αλκοόλ συνολικά. Μια μικρούλα εξαιρεση στο κρασί, το οποίο με νοστιμεύει και ξέρω μισό πράγμα και μια μεγάλη η μαργαρίτα. Ναι, ναι, το κοκτέιλ!
“Μια μαργαρίτα”, είναι οι δύο πρώτες λέξεις που μου έρχονται όταν κάθομαι σε ένα μπαρ. Σαν να συστήνομαι λέγοντας τι πίνω. Και κάπως έτσι είναι μόνο που λειτουργεί αμφίδρομα. Συστήνεται κι ο μπαρ τεντερ.
Την προηγούμενη Παρασκευή συστηθήκαμε με τον Τάσο και τη μαργαρίτα του, στο Alma Tapas Bar, που συμπάθησα ιδιαίτερα από την πρώτη στιγμή και διαθέτει μαχαιροπήρουνα που με έχουν διασκεδάσει όσο λίγα. On your way to Istanbul, κάντε μια στάση στην ακριτική Αλεξανδρούπολη και διαπιστώστε μόνοι σας περί τίνος…!
Επιστρέφω στο cocktail. Ωραίο το βαρύ, κρυστάλλινο ποτήρι για όσους προτιμούν τα χαμηλά, προσεγμένο το ζιφράρισμα, νόστιμο και δροσερό το lime, σωστή η εκτέλεση. Συμπέρασμα: δε θα αργήσω να το επαναλάβω.
Αυτά τα ολίγα.
Έρχεται η Μαρία σε λίγο!
Καλό Π!