Η έκφραση “ακόμα δεν καθάρισε το παιδάκι σας;”, μπορεί να “καθαρίσει” μια μαμά. Ανταγωνισμός στους παιδότοπους: “βλέπω ο Γιωργάκης ακόμα φοράει πάνα!-εμείς καθαρίσαμε και μπλα μπλα μπλα”. “Πως θα το πάρουν το παιδί στον παιδικό σταθμό, ακόμα είναι με το πάμπερ”, αγωνίες και ενοχές, για κάτι φυσικό, που προκύπτει οπωσδήποτε, όταν η ανάπτυξη του παιδιού είναι ομαλή.
Τι εννοώ; Όταν το παιδί είναι ικανό και κινητικά επιδέξιο, δηλαδή ανεβαίνει και κατεβαίνει μόνο του την σκάλα, κάνει ακροβασίες-μπαίνει και βγαίνει μόνο του απο την κούνια του για παράδειγμα, με άλλα λόγια έχει έναν καλό κινητικό συντονισμό και μπορεί και ελέγχει τις κινήσεις του με αυτοπεποίθηση και ηρεμία, μπορεί να “καθαρίσει“. Έχει τον έλεγχο των σφιγκτήρων του και επιθυμεί επίσης να συμπεριφερθεί όπως οι μεγάλοι. Οπότε πηγαίνει στην τουαλέτα.
Τα κοριτσάκια, τα καταφέρνουν γρηγορότερα, σε ηλικία περίπου 20-21 μηνών. Τα αγοράκια όχι νωρίτερα απο τους 23-24 μήνες. Και αυτές οι ηλικίες είναι εντελώς ενδεικτικές και κατα μέσο όρο. Πλήρη έλεγχο της κύστης και του εντέρου, ακόμα και την νύχτα, περιμένουμε γύρω στα τρεισήμισι χρόνια.
Βέβαια, οι πάνες είναι ακριβές, οι καιροί δύσκολοι, και η εκπαίδευση τουαλέτας, αν οι μαμάδες είναι βιαστικές, δεν μπορεί να περιμένει. Προσοχή όμως: παιδιά τα οποία αποκτούν με το ζόρι έλεγχο των σφιγκτήρων πολύ νωρίς, συντρέχουν τον κίνδυνο είτε να γίνουν πολύ παθητικά, είτε να γίνουν αρκετά αντιθετικά-κυρίως για λόγους αυτοάμυνας. Επίσης παιδιά που δεν είχαν δυσκοιλιότητα, αποκτούν, ώστε να μην αποχωριστούν τα πολύτιμα κακά τους. Για τα πολύ μικρά, τα περιττώματα είναι δικά τους και είναι υπέροχα. Αν σας πουν ότι μυρίζουν και καλά μην σας κάνει εντύπωση.
Πως ξεκινάμε:
Τοποθετούμε στο μπάνιο ενα γιο-γιο ή ενα κάθισμα τουαλέτας. Μια φορά την ημέρα βάζουμε το παιδί να καθίσει εκεί με τα ρούχα του, σαν να είναι καρεκλίτσα. Μετά απο μερικές μέρες, το αφήνουμε με την πάνα του. Δεν του Ζητάμε να τα “κάνει”, ούτε επιμένουμε. Αν είναι λερωμένη η πάνα, την ανοίγουμε και την αφήνουμε να πέσει μέσα στο γιο-γιο καθώς το παιδί σηκώνεται. Με λόγια επίσης του εξηγούμε την χρησιμότητα του καθίσματος. Ότι σας έρθει, δεν υπάρχουν φράσεις κλειδιά.
Στην συνέχεια:
Καθώς το ενδιαφέρον του παιδιού αυξάνεται για το καινούργιο κάθισμα, το αφήνουμε χωρίς πάνα να καθίσει. Δεν το πηγαίνουμε με το ζόρι. Του λέμε πως αν θέλει “να τα κάνει”, να πάει μόνο του στο γιο-γιο του. Δεν πιέζουμε το παιδί, ούτε το μαλώνουμε αν δεν προλάβει ή ξεχαστεί ή δεν θέλει. Βολεύει συνήθως τις μητέρες η εκπαίδευση να γίνεται το καλοκαίρι, γιατί δεν υπάρχουν χαλιά στο σπίτι, το μικρό φοράει λιγότερα ρούχα κτλ. Όταν το παιδί καταφέρει να μένει σταθερά καθαρό όλη την ημέρα, τότε μόνο το αφήνουμε χωρις πάνα την νύχτα.
Και κυρίως μην ανησυχείτε! Υπάρχουν τόσα πράγματα που πρέπει να μάθει πριν “καθαρίσει”! Να κλωτσάει μπάλα, να κουβαλάει πραγματάκια βαριά για αυτό, να χειρίζεται μικρά εργαλεία. Να χρησιμοποιεί το σώμα του για να κάνει ότι θέλει, αλλά και να μπορεί να ελέγχει την δύναμη του και την επιθετικότητα του. Και μετά θα σας τα δώσει τα “πολύτιμα”!
