Έχω ιώβεια υπομονή σε ό,τι αφορά τη δουλειά και το παιδί μου. Ας ρημάξει, ας βρομίσει, ας ανακατέψει, ας ανοίξει, ας μάθει τον κόσμο έτσι όπως εκείνο θέλει, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται η μια μου μέρα να είναι σαν 3 ανθρώπινες.
Αυτό, όμως, το σε κοιτάω με ολοστρόγγυλα μάτια αθωότητας ενώ κάνω την χειρότερη καφρίλα, με πλήρη επίγνωση, με κάνει να θέλω να ξαναρχίσω το κάπνισμα.
Χωρίς πλάκα.
Καλό σας βράδυ.
