Δεν διακρίνουμε ανάμεσα σε χρώμα, φύλο, φυλή ή ηλικία κι είμαστε περήφανες γι’ αυτό.
Επιπλέον, διαθέτουμε μνήμη.
“Η διατήρηση της μνήμης αποτελεί ασπίδα προστασίας για το μέλλον. Η άβυσσος των ναζιστικών στρατοπέδων θανάτου ξεκίνησε με το μίσος, την προκατάληψη και τον αντισημιτισμό, γεγονός που μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να είμαστε πάντα σε επαγρύπνηση για νέα προειδοποιητικά σημάδια”, γράφει η ιστοσελίδα του Περιφερειακού Κέντρου Πληροφόρησης των Ηνωμένων Εθνών.
Και εμείς στεκόμαστε σ’αυτή τη μέρα και θυμόμαστε όλους εκείνους τους αθώους, Εβραίους αλλά και μέλη άλλων μειονοτήτων, άνδρες, γυναίκες, παιδιά που θανατώθηκαν με τον πλέον βίαιο και φρικιαστικό τρόπο.
Θυμόμαστε κι έχουμε το νου μας.
Γιατί τέτοιες αγριάδες τείνουν να φυτρώνουν σε δύσκολους καιρούς, όταν όλοι ψάχνουμε κάπου να χρεώσουμε την κούραση και την απογοήτευσή μας.
Ημέρα μνήμης, σεβασμού, αγάπης και προσπάθειας κατανόησης του διαφορετικού κι ενός λεπτού σιγή για ένα από τα τρομερότερα και συλλογικότερα εγκλήματα της ανθρώπινης ιστορίας μας.
