Η Ανατομία της Θηλυκότητας

Μεγάλη η χαρά μου και ξέφρενη η αγωνία μου για αυτό το νέο ταξίδι.. και μετά την παρουσίαση της Όλιας την περασμένη Δευτέρα αισθάνομαι τα μάγουλα μου να ξεκοκκινίζουν αργά και μια ερώτηση ανατυπώνεται ζητώντας απάντηση μέσα στο νου μου. Τι θέλω να πω με αυτήν την στήλη;; Ποιά ανάγκη μου θέλω να καλύψω;

Θέλω να επικοινωνήσω και να μοιραστώ ταπεινά μαζί σας τις σκέψεις μου για όλα τα στάδια ωρίμανσης της θηλυκότητας μέσα μας.Να μιλήσω για το κορίτσι που γίνεται έφηβη και τρία βήματα αργότερα μέσα από ένα καταιγισμό ορμονών μεταλλάσεται σε γυναίκα.Να γράψω για την γυναίκα που μεταμορφώνεται σε μητέρα και με λίγα ακόμα πεταρίσματα των βλεφάρων της παρατηρεί τα παιδιά της να δημιουργούν νέα ζωή.

Μια πορεία συνεχούς μεταμόρφωσης.

Όχι, εμπειρικά δεν έχω πέρασει όλα τα στάδια αλλά ζώντας σαν περιπλανώμενος κομήτης μέσα σε συστάδες τόσων και τόσων γυναικών κάτι έχω δει, παρατηρήσει, μάθει.

Έχω αφιερώσει ατελείωτες ώρες σκέψης,ενδοσκόπησης,έρευνας,πειραματισμού πάνω στην γυναικεία φύση ψάχνωντας στην ουσία να βρω την δική μου ισορροπία και αρμονία…ακόμα βεβαίως προσπαθώ και από ότι ψυχανεμίζομαι έτσι θα συνεχίσω..

Από την εφηβεία ψάχνω να βρω την αληθινή φωνή μου προσθέτοντας και αφαιρώντας νοήματα.Θυμάμαι που βαριόμουν στο σχολείο με την άλγεβρα και τη χημεία…Ήθελα να μάθω για πιο χειροπιαστά θέματα αλλά που τέτοια τύχη! Έμένα με ενδιέφερε να γνωρίσω τι γίνεται μέσα στο κορμί μου. Να κατανοήσω πως αλλάζουν τόσο γρήγορα οι διαθέσεις μου, τι κρύβεται στο εσωτερικό του δέρματος μου, πως επιδρούν οι εποχιακές μεταβάσεις στην ενέργεια μου,γιατί πονάω στην περίοδο,πως αποκωδικοποιείται ο πόνος, τι είναι αυτό το ανεξιχνίαστο και το αόρατο που δίνει πνοή στα όνειρα μας;;;;;

Ερωτήματα και υπαρξιακά κενά, πόνοι και ανεξερεύνητα μυστήρια με ώθησαν στην ενασχόληση με το φυσικό και ενεργειακό σώμα.

«Το σώμα μου είναι το όχημα μου,ο ναός μου»σκέφτομαι και ταυτόχρονα έρχεται η κριτική μέσα στο νου μου…και λέω «ναι καλά ο ναός σου…τις τελευταίες τρείς μέρες έχεις αφήσει το κορμί σου να υποσιτιστεί,έχεις πιεί περισσότερο αλκοόλ από ότι το συκωτάκι σου μπορεί να αντέξει,έχεις παραβιάσει τους ρυθμούς του ύπνου σου, έχεις χορέψει πολλές ώρες  και σηκώνεσαι από το κρεβάτι σαν αναπηρούτσικο από τα τραβήγματα κι ας κάνεις γιόγκα, έκανες την πραναγιάμα σου με ένα τσιγάρο στο χέρι και σήμερα μας κάνεις διάλεξη για την ιερότητα του κορμιού σου…» Όλα οδήγησαν όμως σε μια βαθιά ψυχική ανάταση οπότε χαλάλι η τριήμερη καταστροφή!

Δεν είμαι αυθεντία, δεν έχω αγγίξει την τέλεια ισορροπία, δεν γνωρίζω την απάντηση σε όλα τα ερωτήματα,δεν είμαι δασκάλα και δεν είμαι ο ορισμός της υγείας. Είμαι μια γυναίκα που έχει  δυσκολέψει και έχει δυσκολευτεί από το σώμα της αλλά δεν το βάζει κάτω. Πέφτω και σηκώνομαι,χάνω την ισορροπία μου κι έπειτα την επανακτώ. Τουλάχιστον έχω μάθει πως να επανέρχομαι αν μη τι άλλο! Θέλω να ξεκινήσω αυτό το ταξίδι στο κέντρο της γης μας, να ερευνήσω μαζί σας αγαπημένες φίλες μου(ναι αισθάνομαι όλες τις γυναίκες του κόσμου κομμάτι της ψυχής μου) από τι αποτελείται η ευαίσθητη ύπαρξη μας και να ‘ναι σαν ένα παραμύθι που ξετυλίγεται αργά. Το να τα καταφέρω δεν θέλω να είναι ο στόχος μου, θέλω να εστιαστώ στην διαδρομή κι ας τρέμω για αυτή την κατάθεση ψυχής!

Κάθε Δευτέρα λοιπόν θα είμαι εδώ με ένα θέμα από τα τόσα που αφορούν τη γυναίκα, το σώμα της, τη φροντίδα της και την ψυχή της !

Καλή Εβδομάδα εύχομαι!!!