Ξύπνησα αγχωμένη. Καθυστέρησα λίγο να φάω πρωινό. Επιδίωξα να ακούσω την κοιλιά μου να γουργουρίζει, να ξέρω πως ξύπνησε. Καφέ δεν ήπια. Λίγο περπάτημα στη θέση τους πέρα δώθε μέσα στο σπίτι να ξυπνήσουμε το μεταβολισμό.
Πριν ντυθώ έκανα κάτι που είναι η χειρότερή μου.
Έβγαλα φωτογραφίες από τα τμήματα του σώματός μου που συνήθως κρύβω.
Αν θες να αλλάξεις κάτι, πρέπει να δεις ποιο είναι το πρόβλημα και τι ακριβώς χρειάζεται. Κι αυτή η διαδικασία δε γίνεται με τα μάτια κλειστά.
ουφ κι αυτή
Μπλιιιάααααααααααααααααααχχχχχχ-
και δε θέλω να ακούσω ούτε για πλάκα ότι είμαι μια χαρά. Ο κάθε άνθρωπος βάζει δικά του όρια κι αυτή είναι η εικόνα των δικών μου… που έχουν ξεπεραστεί προ πολλού.
Όλα αλλάζουν. Με δουλειά.
Ντύθηκα και πήγα για πρωινό. «Τι να πάρω… Παχυντικό το σουσάμι στο κουλούρι…» για το οποίο λυσσούσα, όμως. «Κανένας δεν πάχυνε από το σουσάμι στο πρωινό του κουλούρι!», αποφάσισα δυναμικά και πήρα το πρωινό της αρεσκείας μου.
«Κομμένη η ζάχαρη, κομμένο το βραδινό και όσο πιο πολύ γυμναστική γίνεται». Αυτά θα με έσωζαν, όχι το να στερηθώ το κουλούρι.
Ξεκινήσαμε για Θεσσαλονίκη και σχεδόν με το που φτάσαμε έτρεξα στον Πυρήνα.
Ώρα προπόνησης 8.30 το βράδυ. Η τέλεια ώρα για να γλυτώσεις το βραδινό. Χώρια που μέχρι τις 10 έχεις τελειώσει και προλαβαίνεις και το παιδί ξύπνιο να του δώσεις μια απίστευτη φιλάρα στα μαγουλάκια του και να το βάλεις για ύπνο.
Δεν κρατιόμουν!
Μισή ώρα αφού ξεκίνησε το μάθημα, βέβαια, κρατιόμουν λες και δεν υπήρχε αύριο. Εναέρια γιόγκα! Απίστευτα διασκεδαστικό πράγμα αλλά σε κάνει και πέτρα. Να δεις τι καλά σφίγγουν όλα αν είναι να κρατήσουν το σώμα να μην πέσει!
Βαρύτητα- εκεί να δεις κίνητρο!
Είναι κι ο παράγοντας Σάσα βέβαια, έτερο μαγικό πλάσμα του Πυρήνα, που πετάει ατάκες τρεις το λεπτό και δε σου φτάνει που πρέπει να κάνεις το κοράκι ή το κουνούπι ή δεν ξέρω τι άλλο ιπτάμενο έχουν σκαρφιστεί αυτοί οι Ινδοί, νιώθεις και τους κοιλιακούς σου να πάλλονται από το ξεκάρδισμα, ενώ παρακαλάς να μην πέσεις- όχι ότι είναι ψηλά, αλλά να έτσι για το ονόρε!
Μετά από μια ώρα μαθήματος, που δεν τα πήγα εντελώς τραγικά κι είχα γελάσει σίγουρα όσο και γυμναστεί, ήμουν το πιο ευτυχισμένο και περήφανο πτώμα του κόσμου.
Το βραδινό ούτε να το δω δεν ήθελα.
Ανυπομονούσα ήδη για την επόμενη μέρα!
