Δεν καταλαβαίνω τον κόσμο που δεν του αρέσει το Negroni. Ο συνδυασμός του γλυκού και του πικρού είναι θεϊκός, τα αρώματα είναι θεσπέσια και δεν υπάρχει μπάρμαν που δεν εντυπωσιάζεται όταν του το παραγγέλνει μια γυναίκα (τσεκαρισμένο). Οκ, θέλει λίγη «εκπαίδευση» να το μάθεις και να το εκτιμήσεις, αλλά πίστεψε με αξίζει τον κόπο.
Και αν το επιχείρημα σου είναι ότι δεν σ’ αρέσουν τα ποτά που έχουν gin, τότε σου έχω και την λύση. Δοκίμασε το The Boulevardier.
Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι με την πρώτη γουλιά το The Boulevardier μοιάζει σαν μια εκδοχή του Negroni, αφού τα υλικά είναι τα ίδια και η μόνη διαφορά είναι ότι το bourbon αντικαθιστά το gin.
Όμως, το Negroni εμφανίστηκε 20 χρόνια μετά και το 1927, οι Αμερικάνοι δεν ήξεραν το Campari.
Με λίγα λόγια, το The Boulevardier όχι μόνο δεν είναι κόπια, αλλά δικαιούται (και επάξια κιόλας όταν το δοκιμάσεις) το δικό του αστέρι στην Λεωφόρο των Κοκτέιλ.
Το CV
Το δυναμικό comeback των κοκτέιλ, είχε ως αποτέλεσμα να σερβίρονται στην μπάρα, ξεχασμένα ποτά της θρυλικής περιόδου της Ποτοαπαγόρευσης. Ένα από αυτά είναι και το The Boulevardier.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1927, στον οδηγό μπαρ «Barflies and Cocktails”. Το Boulevardier ήταν το signature ποτό, του αμερικανού Erskine Gwynne, συγγραφέα και γνωστού στους κοσμικούς κύκλους του Παρισιού. Ο Gwynne εξέδιδε ένα μηνιαίο περιοδικό, κάτι σαν το παριζιάνικό New Yorker, το The Boulevardier.
Η συνταγή
60 ml bourbon ( αμερικάνικο ουίσκι π.χ. Jack Daniels, Jim Beam)
30 ml Campari
30 ml γλυκό βερμούτ ( π.χ Cinzano, Martini)
1 φλούδα πορτοκάλι για γαρνιτούρα
Σε ένα μεγάλο ποτήρι, βάλε όλα τα συστατικά με πολλά παγάκια. Ανακάτεψε καλά και σούρωσε σε ένα χαμηλό ποτήρι old fashioned ή σε ένα ψηλό π.χ. του μαρτίνι. Διακόσμησε με τη φλούδα πορτοκαλιού.