Κλαίω, σκάω, φωνάζω, ζορίζομαι αλλά όλα τα χειρίζομαι.
Όσο και να παίξουμε, να τρέξουμε, να γίνουν ζημιές, βαριές δουλειές, να υποστώ ταλαιπωρία-
Ποτέ μα ποτέ δεν νιώθω τόσο κουρασμένη,
όσο όταν βάζει η αγωνία το χεράκι της-
Ιώσεις, κρυολογήματα, πυρετοί κι όλα τα κακά της μοίρας του στην αρχή της άνοιξης.
Κι αυτός ο βήχας που κόβει και τη δική μου την ανάσα.
Περαστικά να είναι όλα τα δύσκολα και τα κακά.
Καληνύχτα κι όνειρα … Υγιή!
