Ξύπνησα και δεν πεινούσα. Ωστόσο έφαγα πρωινό λες και δεν έτρεχε τίποτα. Λίγο ψωμί του τοστ, λίγο κασέρι, λίγη γαλοπούλα, λίγη μαρμελάδα.
Στις 10.15 ξεκίνησα να τρέχω για να προλάβω το πιλάτες των 10.30 στον Πυρήνα.
Με τη Σάσα.
Όπως βλέπετε η Σάσα είναι δική της πρόταση κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Έχει δύο τρόπους να σε γυμνάζει. Μια με τις ασκήσεις της και μια με τις ατάκες της. Οι ασκήσεις στοχεύουν σε όλο το σώμα ενώ οι ατάκες στους κοιλιακούς. Πονάς, πασχίζεις και γελάς, και ξανά και ξανά!
Το μάθημά της είναι όπως και η ίδια: πολύ ζωντάνια, πολύ ενέργεια, δύναμη, κέφι, εξυπνάδα και γέλιο. Πενήντα λεπτά μετά ήμουν ζωντανή και πολύ χαρούμενη. Το σώμα είχε δουλέψει ολόκληρο.
«Η πρωινή γυμναστική πρέπει να σου δίνει ενέργεια για την υπόλοιπη μέρα, όχι να σε εξαντλεί», είπε και το κράτησα ως σοφό πράγμα.
Καθώς γύριζα σπίτι να παραλάβω το παιδί από τη γιαγιά, παρατηρούσα πως άλλαξε το σώμα μου ήδη. Κι αυτή είναι η χαρά του εντατικού. Γι’ αυτό το ήθελα, γι’ αυτό το επιδίωξα, γι’ αυτό μετά από τόσο καιρό που νιώθω χοντρή, άσχημη και δεν κάνω τίποτα για τον εαυτό μου αποφάσισα να ξεκινήσω και επί 5 μέρες να κάνω κάθε μέρα από 5 ώρες προπόνηση. Για να αλλάξει άμεσα η αίσθηση που έχω και να ανεβεί η ψυχολογία μου.
Η οποία διαλύθηκε όταν ανέβηκα το μεσημέρι στη ζυγαριά.
Έδειξα πίστη στον εαυτό μου, τον διαβεβαίωσα ότι θα κάνω ότι καλύτερο γίνεται για να ξανανιώσει καλά και συνέχισα τη μέρα μου.
Έφαγα λίγο μπρόκολο για μεσημέρι και μια σφακιανή πίτα κι έπεσα για ύπνο. Το επόμενο μάθημα άρχιζε στις 6.30.
Ξύπνησα στις 6.30 ακριβώς κι είδα με φρίκη ότι είχα χάσει το μάθημά μου.
Αντί να με μαστιγώσω, το πήρα σαν κάτι διόλου τυχαίο. Θεώρησα ότι ίσως το σώμα μου να ήταν κουρασμένο και να το είχε ανάγκη όλο αυτό.
Ξαναέφαγα γιατί πεινούσα σα λύκος, ρύζι με κοτόπουλο. Και τσίμπησα κι ένα σουτζουκάκι της μικρής και της έκλεψα και λίγο πουρέ. Πήρα και μια πηρουνιά από έναν αρακά που είχε περισσέψει. Από πάνω ήπια και δυό ποτήρια χυμό ανανά κι έφαγα και μια μπανάνα. Η ώρα ήταν 7 κι εγώ κόντευα να κάνω εμετό.
«Μα καλά, γιατί το κάνω αυτό;», ήταν μια ερώτηση που ήξερα πως σιγά-σιγά θα έπρεπε να απαντήσω.
Επόμενο μάθημα στις 8.30. Ο τίτλος του μαθήματος- insanity (τρέλα)- σε συνδυασμό με τη δασκάλα – Σάσα- μου δημιούργησαν κύματα φόβου και παράνοιας. Επισημαίνω ότι είναι ο άνθρωπος που έχει ελεύθερο χρόνο και κάνει αυτό. Σε πραγματικό νερό. :O :)
Πήρα βαθιές ανάσες κι ήλπισα να έχω χωνέψει μέχρι εκείνη την ώρα.
Πράγματι, το μάθημα δε λέγεται insanity χωρίς λόγο. Αν το γκουγκλάρεις τρομάζεις. Το πρώτο μισάωρο είναι ό,τι πιο «μπικίνι εξπρές» (ατάκα Σάσας) υπάρχει σε αεροβική νομίζω. Καις και καίγεσαι ασταμάτητα για τριάντα λεπτά ενώ νιώθεις όλο σου το κορμί να συντονίζεται για να τα καταφέρει. Στη συνέχεια, «σβήνεις» με τριάντα λεπτά πιλάτες, στα οποία είναι λες και σε έχουν βάλει στο γρήγορο. Πετάς, καθώς σου φαίνεται γελοίο μετά το insanity. Τρελό!
Γύρισα σπίτι εξαντλημένη κι ανίκανη να κάνω περιττές κινήσεις.
Μια ακόμη μέρα μου έμενα στον Πυρήνα κι έπρεπε να βάλω τα δυνατά μου.
Από Δευτέρα η άδειά μου τελείωνε και θα ξαναέμπαινα στους κανονικούς ρυθμούς ζωής και δουλειάς.
Άλλη μια μέρα Πυρήνα όμως δεν είναι και λίγο. Θα έκανα διπλή ή και τριπλή προπόνηση αν τα κατάφερνα.
Πίστη, προσήλωση, προσπάθεια κι υπομονή.
Σε ένα μήνα θα είμαι άλλη γυναίκα.
Οπότε ας μη φάω το βράδυ!
