39.4

Είναι ένα κάρο πράγματα που κανείς δε σου λέει όταν θέλεις να κάνεις παιδί, ούτε όταν μένεις έγκυος, ούτε όταν φτάνεις να το κάνεις.

Ένα από αυτά είναι πως κάθε φορά που θα αρρωσταίνει, ανεξάρτητως λίγο ή πολύ, ελαφρύτερα ή βαρύτερα, η ψυχή σου θα βγάζει οne way για Κούλουρη.

Έτσι και σήμερα.

Ξύπνησα νιώθοντας ένα καυτό πατουσάκι επάνω μου.
“Κάτι δεν πάει καλά”, ένιωσα κι άνοιξα τα μάτια αποδιώχνοντας βιαστικά τον ύπνο.

Χέρι στο μέτωπο. “Μα αυτή … βράζει”. Τρεχάλα. Αγωνία. Θερμόμετρο.

Medical thermometer

39,4.

Ο αριθμός της μέρας μου.

Πρώτη φορά, πρώτο παιδί, πρώτο σοκ.

Ντεπόν. Ένα κουτάλι της σούπας. Για παιδίατρο ούτε αστείο. Δεν έχει στη Σαμοθράκη. Κέντρο Υγείας κι ο θεός βοηθός.

Φτάνουμε. Η γριά πριν με κοιτάει με φρύδι κολλημένο στο μέτωπο όταν της ζητάω να μου παραχωρήσει τη σειρά της. Με το ζόρι μου ανοίγει την πόρτα. Κι ας γράφει με εικοσάρια μπολντ γράμματα σε ανακοίνωση ότι οι έγκυες και τα μωρά έχουν προτεραιότητα. Λες κι έπρεπε να το γράφει.

Γιατρός. Δεν την ξέρω. Δε μας ξέρει.

Κατσάδα.

“Πόσα cc? Πόσα cc της δώσατε ακριβώς; Τι πάει να πει ένα κουτάλι; Τι είναι το κουτάλι; Μεζούρα; Μάνα είσαι, δεν ξέρεις;”

Η χειρότερη μάνα του κόσμου δε μπόρεσε να απαντήσει ότι ο τρόπος που βρίσκουμε τα cc είναι το βάρος του παιδιού διά δύο συν δύο.

Δώδεκα κιλά, δια δύο ίσον έξι, συν δύο, οκτώ cc.

Σκυμμένο κεφάλη, σκυμμένη διάθεση.

22666429-sick-dog-with-fever-and-a-hot-water-bottle

“Ούτε της καθαρίζεις τη μύτη με φυσιολογικό ορό;”

Η χειρότερη μάνα στον κόσμο τόλμησε να ψελλίσει.

“Μα τη φυσάει…”

“Καλό που τη φυσάει αλλά πρέπει και να την καθαρίζεις. Το πρώτο σου είναι ε; Φαίνεται”.

Σάλιο γρανίτης κατεβαίνει με δυσκολία από το λάρυγγα.

“Σε παιδίατρο την έχεις πάει ποτέ;”.

Κοκκίνισμα.

Ο θυμός με πνίγει. Κοντά δύο χρονών το παιδί μου. Με δύο παιδιάτρους στην Αλεξανδρούπολη και μία στη Θεσσαλονίκη και τακτικές επισκέψεις από την πρώτη στιγμή, σε βαθμό που όταν έχω αμφιβολία για τη γνωμάτευση, παίρνω το παιδί και το τρέχω στη Θεσσαλονίκη- 5 ώρες ταξίδι. Για να με ρωτήσει η άγνωστη γιατρός αν το έχω πάει σε παιδίατρο.

Εγωισμός γαργάρα. Δεν είμαι εγώ το θέμα.

Ψυχολογία κάτω στο πάτωμα. Χειρότερα από λεκές. Με το παιδί, ζυμάρι λιωμένο από τον πυρετό.

Πρωτόγνωρος πόνος. Λες και το αίμα μου έχει γίνει σταγόνες σταγόνες και κάθε σταγόνα πονάει χωριστά.

Και το σιρόπι. Με σύριγγα. Να την κρατάνε 3,,εγώ να παλεύω κι εκείνη να σπαράζει.

Περιττή βία, περιττός τραμπουκισμός. Κατανοητό. Λίγος χρόνος, λίγο προσωπικό, λίγα μέσα, πολλοί ασθενείς. Όχι “Ελλάδα”. Σαμοθράκη. Θέλει τόλμη να ζεις εδώ και σχεδόν θράσσος όταν δεν είσαι κι από δω.

Έλα μωρέ, παιδιά. Όλα αρρωσταίνουν.

Αυτό θα ακούσεις να λένε στην καλύτερη που καθόλου δεν περιγράφει την αγωνία, το φόβο, την παράνοια, τις κακές σκέψεις, τα ξενύχτια και τη φροντίδα μιας μάνας όταν αρρωσταίνει το παιδί της.

Κι από τη μία λέω, α ρε μάνα μόνο εσύ με προιδέαζες ότι “όταν γίνω μάνα μόνο τότε θα καταλάβω” κι από την άλλη αναρωτιέμαι: και να μου τα ‘λεγαν τι θα άλλαζε σάμπως; Θα επέλεγα να μην κάνω παιδί;

Ζεις για τα καλά και ξεπερνάς τα κακά. Αναγκαστικά. Κι αυτό το μάθημα το δίνεις και στο παιδί σου. Ακόμη κι αν είσαι… η χειρότερη μάνα του κόσμου.

Περαστικά σε όλα τα μικρά αρρωστούλια και κουράγιο σε όλες τις μαμάδες και τους μπαμπάδες που είναι στο πλευρό τους.

Ένα καλό και υγιές βράδυ για όλους.

 

 

RelatedPost

Website Pin Facebook Twitter Myspace Friendfeed Technorati del.icio.us Digg Google StumbleUpon Premium Responsive

Olia

Η Όλια ειναι PR specialist και εργαζεται ως Project Manager στην Κοινωφελη Επιχείρηση του Δήμου Θεσσαλονίκης, ενω τα τελευταία δωδεκα χρονια "ντύνει" με τη φωνή της ηχητικές παραγωγές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Είναι μαμά της απίθανης Δάφνης, 9, και του καταπληκτικού Αλέξανδρου, 6, οι οποίοι δίνουν ρυθμό και κατεύθυνση στη ζωή της. Διαβαζει ασταμάτητα, λατρεύει τη ζωγραφική, μετακινείται με ποδήλατο, καπνίζει και αν ηταν πλούσια θα ειχε μεγαλύτερη δισκοθήκη. Τα εξι τελευταία χρόνια, έχει ρίξει άγκυρα στη Θεσσαλονίκη, στη Ναυαρίνου, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, αναπολώντας συχνά τον κήπο της στη Σαμοθράκη.

2 Σχόλια

  • Avatar
    Απάντηση Απριλίου 9, 2014

    Melina

    για να σε παρηγορήσω λίγο θα σου πω ότι και στη Θεσσαλονίκη όταν χρειάστηκα ασθενοφόρο για 3χρονο ήρθε σαράντα λεπτά μετά άδειο (χωρίς προσωπικό) μόνο με τον οδηγό που ενημέρωσε ότι 1ον το ελληνικό κράτος δεν είναι υποχρεωμένο να έχει γιατρό στο ασθενοφόρο (#$%$) και 2ον ότι αυτός δε ξέρει τίποτα ιατρικό και είναι εκεί μόνο για να μας μεταφέρει στα επείγοντα!!! λες κι εγώ δεν ήξερα να οδηγήσω για να πάω το παιδί στο εφημερεύον νοσοκομείο!
    απλά να … εδώ έχεις και την εναλλακτική του να πληρώσεις ιδιωτικά … (το έκανα μετά από αυτό με ρήτρα να έχει μέσα γιατρό το ασθενοφόρο)!
    την επόμενη φορά που θα έρθεις Θεσ δες λίγο αυτό http://www.samarites.gr/?section=1323 το έψαχνα κι εγώ για να κάνω τα βασικά σεμινάρια πρώτων βοηθειών … πες μου να το κάνουμε μαζί !!!!

  • Olia
    Απάντηση Απριλίου 9, 2014

    Olia

    Ναι! Ναι! Ναι, να το κάνουμε! Αν και σκεφτόμουν τις προάλλες που η γιατρός θεώρησε απαράδεκτο το ότι δεν ξέρω πόσα σε σε, ότι και να ήξερα θα είχα πιθανότατα ξεχάσει από την τρομάρα. Θέλω να πω, ναι, καλό είναι να εξοπλίζεσαι με τεχνικές και γνώσεις που μπορεί να φανούν χρήσιμες στη ζωή την ίδια, αλλα μη το δένουμε και κόμπο ότι εμείς οι απλοί γονείς θα έχουμε την ψυχραιμία που επιτυγχάνουν οι επαγγελματίες την κρίσιμη στιγμή. Όσο για το περιστατικό με το ασθενοφόρο… #$%$ και πάλι #$%$. Πραγματικά.

Απάντηση