Ψωμολυσσάω σε δωμάτιο ξενοδοχείου χωρίς room service δουλεύοντας μέχρι τις 3.30 η ώρα το πρωί.
Ο Ανέστης έξω.
Του τηλεφωνώ – έχει φασαρία- δε με ακούει.
Πιάνω να γράψω μήνυμα για να του υπενθυμίσω να μην πάρει τίποτα κιμαδόπιτες ή καμιά άρρώστια τύπου κουρού και μπέικον και μπεσαμέλ αλλά κάτι πιο κοντά στις δικές μου προτιμήσεις, αλλά τον ξέρω και τι είναι.
Θέλει και λίγο παρακάλι.
Πλιιιιιιιζ, πάω να του γράψω νιώθοντας ότι παίζει και να πηγαίνει άπατο στις κοντά 4 το πρωί.
“Παλιοζωή” μου εμφανίζει η αυτόματη διόρθωση.
Στο επόμενο μισάωρο κοιταζόμαστε με μια κιμαδοπιτα.
Αι φόουν, φίλη!
Πληρώνεις κάτι παραπάνω αλλααααά-
βουλωμένο γράμμα διαβάζει!
:)