Η εβδομάδα ξεκίνησε μάλλον ήρεμα αλλά θα τελειώσει σίγουρα πανηγυρικά. Αυτή την Κυριακή είναι η μέρα της μητέρας.
“Δε θέλω γενέθλια, δε θέλω ονομαστικές εορτές, δε θέλω χριστούγεννα, πρωτοχρονιές και Πάσχα.
Μόνο σήμερα θέλω να γιορτάζω!”.
Αυτά έγραφα πέρυσι τέτοια μέρα κι ήταν η πρώτη φορά που γιόρταζα- τι σοκ όταν ήδη ζεις 35 χρόνια (λαααστ γιαρ) να υπάρχει γιορτή που να την πρωτογιορτάσεις και τι γιορτή!
Πέρυσι βέβαια αν με ρωτούσες τι θέλεις για τη γιορτή σου, θα έκανα την τεράστια ηλιθιότητα να απαντήσω τίποτα. Φέτος, όμως, παραφιλάω με λίστα. Δε θα νιώσει κάποιος ευγνωμοσύνη που έφερα αυτό το θεσπέσιο πλάσμα στον κόσμο που χαρίζει χαμόγελα, χάδια και χαρά σε τόοσους ανθρώπους (6 σίγουρα :) ;;
Λοιπόν, στο ψητό.
Σύζυγε, γονείς, πεθερικά ετοιμαστείτε.
1. σύζυγος: με ένα πενθημεράκι σε ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων με ειδικά διαμορφωμένο χώρο για παιδιά Δαφνοηλικίας, καθημερινά μασσάζ και σπα κατάσταση για τουλάχιστον ένα τρίωρο το πρωί κι ένα το απόγευμα είμαι καλά. Αν προσθέσουμε κι ένα γαλλικό κουτί μικρό μπορντώ με λίγο χρυσό γύρω-γύρω (ξέρεις εσύ) θα είμαι ακόμη καλύτερα :) (μη διανοηθείς και το μπερδέψεις με τίποτα σοκολατάκια σε σκότωσα!)
2. γονείς, πεθερικά: μιλάμε για το πρώτο εγγόνι και τι εγγόνι έτσι;! Δεν το συζητώ, μιλάμε για θαύμα της φύσεως το οποίο ωστόσο ενορχήτρωνε η μανούλα στο κορμάκι της επί 9 μήνες βάλε κι 6 το θηλασμό, 15 μήνες στην υπηρεσία του θαύματος και της φύσης. Πιστεύω ότι τα ταπερώματα, σιδερώματα κι αιφνίδια καθαρίσματα- τύπου γυρνάς σπίτι κι όλα λάμπουν- καθώς και μερικά νυχτερινά babysittings είναι αρκετά για την περίσταση.
Να σημειωθεί ότι σας τα γράφω από σήμερα Δευτέρα για να μην έχουμε δυσάρεστες εκπλήξεις και υπεκφυγές!
Τέλος, παιδί μου, από σένα δε θέλω τίποτα.
Με έκανες μητέρα τη στιγμή που σε έκανα κόρη.
Τι παραπάνω;
Καλή εβδομάδα να έχουμε και καλό βράδυ σε όλες και όλους.
(p.s. μου λέτε όσοι με ξέρετε ότι είμαι πολύ πιο όμορφη από κοντά απ’ ότι στις φωτογραφίες! Η αλήθεια είναι ότι δε με ενδιαφέρει να βγαίνω όμορφη όσο να πετυχαίνω τη διάθεση. Τώρα αν αυτό σταθεί λόγος να καταστραφεί η καριέρα μου στο μόντελινγκ, τι να γίνει, ευτυχώς ξέρω και δυό γράμματα, θα τα καταφέρω :) :P)
ΜΑΡΙΑ Τ.
Διάβασα κάπου ένα ερώτημα, δε θυμάμαι αν ήταν στο “Αστέρια Γονείς” ή στο FB που αφορούσε στην έλλειψη ανταπόκρισης για τα εγκαίρως αιτηθέντα δώρα επ΄ευκαιρία της Γιορτής της Μητέρας. Σκέφτομαι λοιπόν ότι όταν λείπει η ματιά στο παρελθόν χάνεται αυτή η συνέχεια, η αλληλουχία των πράξεων που ονομάζουμε παράδοση κι έτσι είναι πολύ εύκολο να την υποτιμήσουν και όσοι θα θέλαμε να μην το κάνουν. Έτσι όμως συμβαίνει. Όταν αδιαφορείς για κάποιους θα συναντηθείς με την αδιαφορία εκείνων για τους οποίους ενδιαφέρεσαι εσύ. Χρειάζεται προσοχή και λεπτότητα…
Olia
Νομίζω ότι αναφέρεστε στο ότι έγραψα σε αναγνώστρια που μου ευχόταν να έχω “εισπράξει” τα δωράκια που ζητάω, ότι “εναποθέτω τις ελπίδες μου στις απογευματινές ώρες”. Η αλήθεια είναι ότι όλο το κείμενο είχε χιουμοριστική διάθεση, καθώς μου είναι περιττά τα κοσμήματα και τα σπα για να γιορτάσω την ιδιότητά μου ως μητέρας. Το μόνο που χρειάζομαι πραγματικά για αυτή τη γιορτή είναι η κόρη μου. Στη φιλοσοφική βάση που θέτετε το θέμα θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω, καθώς δε βλέπω να υπάρχει τίποτα νομοτελειακό στις ανθρώπινες σχέσεις, τίποτα που “έτσι συμβαίνει”. Όλα παίζουν, όλα συμβαίνουν κι όλα ανατρέπονται. Το παρελθόν, τέλος, εμπεριέχει τις ρίζες και τη συνέχεια αλλά μπορεί να εμπεριέχει και τραύματα που εξηγούν όχι την αδιαφορία, αλλά την υγιή αποστασιοποίηση ή και την (μερική ή πλήρη) αποκοπή.
Melina
Πήρα … ένα χάρτινο λουλούδι με ένα πέταλο που ξεδιπλωνόταν σε καρδιά .. αλλά πιο πολύ “πήρα” την εικόνα του να μη ξέρει να διαβάζει και να λέει με τη καρδιά ανοιγμένη στα δύο ..
-μαμα η καλβιά είναι για τη γιολτή της μητέλας που είναι η μαμά μου βηλαβή εσύ που είσαι η μαμά μου και η γιαγιά η Μαίλη που είναι η μαμά σου βηλαβή που είμαστε οικογένεια !
τώρα κλαις ή δε κλαις ( και από γέλιο κι από συγκίνηση)
Καλημέρα
Olia
εσύ, ναι, κλαις, αλλά κι εγώ δεν πάω πίσω! Η καλβιά!!! αχ, μικρούλια κι όμορφα!!!