Ξεκίνησα να αναμοχλεύω τις αναμνήσεις μου από την περίοδο που έζησα στην Ολλανδία και κοιτάξτε τι θυμήθηκα!
Πόσο με εκνεύριζε τον πρώτο μήνα που κάθε φορά που άνοιγα την τηλεόραση, πετύχαινα δελτίου καιρού. Πώς έχουμε εμείς πλεόν τις διαφημίσεις; Ένα τέτοιο πράγμα νόμιζα πως ήταν.
“Μα καλά,” αναρωτιόμουν “είναι δυνατόν να μην έχουν κάτι άλλο να βάλουν και να σου πετάνε το δελτίο καιρού κάθε μία ώρα;!;!”.
Ο καιρός πέρασε, το ολλανδικά μου βελτιώθηκαν οπότε από το να κοιτάω την τηλεόραση άρχισα να παρακολουθώ και να καταλαβαίνω. Τότε ήταν που διαπίστωσα ότι το δελτίο καιρού δεν ήταν το ίδιο, αλλά ανανεωνόταν ανά μια ή δύο ώρες, ακολουθώντας βέβαια τον εξαιρετικά ευμετάβλητο κι άστατο καιρό.
Μπορεί να έβρεχε το πρωί, να χιόνιζε το μεσημέρι, να είχε καταιγίδα το απόγευμα και λίγη μπόρα το βράδυ- για ήλιο ούτε συζήτηση.
Καταλήγω πως αν σε κάτι πρέπει να μοιάσουμε στους Ολλανδούς, ας είναι βρε παιδί μου στη ζωή ποδήλατο κι όχι στον καιρό!
Άνοιξη, το πιάσαμε το υπονοούμενο ή να φωνάξω πιο δυνατά;
Φιλιά γλυκά σε όλους!