Μια μέρα μετά την παγκόσμια ημέρα της Μητέρας και συνεχίζω να γιορτάζω όπως κάθε μέρα και να αποτίω φόρο τιμής σε όλες τις μανούλες του κόσμου!!!Δε γίνεται λοιπόν να μην γράψω κάτι όταν ακόμα και το σάιτ μας γιορτάζει ως μοιραία μητέρα που είναι!!!!!
Ως παιδί αισθάνομαι απέραντη ευγνωμοσύνη για την αγάπη, την στήριξη, τις αγκαλιές ,τα χάδια, την ατελείωτη φροντίδα,τα ξενύχτια, την περιποίηση, την αποδοχή και τους κόπους της μητέρας μου κατά το μεγάλωμα μου. Για να μη μιλήσω για την γέννα που είναι από μόνη της μια υπόκλιση σεβασμού. Ακόμα και τώρα συνεχίζει να με εκπλήσσει με το πόσο μπορεί να ξεπεράσει τα προσωπικά της όρια για να με φροντίσει. (αλλά σε παρακαλώ να σέβεσαι τα όρια σου) Δεν έχω γίνει μάνα ακόμα και δε μπορώ να καταλάβω..Γνωστό τσιτάτο όλων των μαμάδων. Μέχρι που είδα μία μία τις φίλες μου,την αδερφή μου,την ξαδέρφη μου να μεταμορφώνονται σε μητέρες και να μου επιβεβαίωνουν πως η παραπάνω ατάκα ισχύει. Ίσως κάποτε το βιώσω κι εγώ (αν αποφασίσω ποτέ να ωριμάσω και να αφήσω τα παιδιαρίσματα που είναι τόσο εθιστικά)
Όταν ήμουν 24 χρονών συνειδητοποίησα πως η μάνα μου όταν με γέννησε ήταν ακόμα μια νεαρή κοπέλα όπως εγώ. Τότε ήρθαν όλα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Γεννήθηκε ένας νέος σεβασμός, μια νέα βάση εκτίμησης της ζωής. Μέχρι τότε βρισκόμουν σε μια εφηβική νεφέλη και ξαφνικά όλες οι αντιδράσεις μου σβήσαν μόλις έβαλα τον εαυτό μου στην θέση της. Τι θα έκανα εγώ στα 24 μου με δύο παιδιά στην αγκαλιά;; Ακόμα και δέκα χρόνια μετά δε ξέρω τι να κάνω! Δεν υπάρχει μεγάλωμα χωρίς “λάθη”, δεν υπάρχει ζωή χωρίς επίπονες μεταβάσεις, χωρίς γέλια και κλάματα. Είναι απέραντη η αγαλλίαση και η ηρεμία που αισθάνομαι όταν σκέφτομαι πως οι γονείς μου έκαναν πάντα ότι καλύτερο μπορούσαν για εμένα σύμφωνα με τις δικές τους εμπειρίες και πρότυπα-μοτίβα.
Γνωρίζω πια την πρόθεση της και από που εκπορεύεται η στάση της. Η προοπτική της είναι συχνά διαφορετική από τη δική μου αλλά η αγάπη της και η στηρίξη της σε ότι τρελλό αποφασίσω να κάνω είναι πάντα εκεί. Αισθάνομαι μια ελαφρύτητα γιατί πάνω μου πια δεν κουβαλώ τα όνειρα της και τις πρσδοκίες της. Με έχει αφήσει ελεύθερη εδώ και χρόνια να βρω και να ολοκληρώσω τα δικά μου. Τα στηρίζει και τα χαίρεται ακόμα κι όταν πάνε πρόσκαιρα στραβά. Την ευχαριστώ και την ευγνωμόνω που με έφερε στον κόσμο, την θαυμάζω που τα κατάφερε μέσα από τόσες δυσκολίες και προκλήσεις, την χαίρομαι και την σφιχταγκαλιάζω.Εύχομαι λοιπόν σε όλες να λάβετε την αγάπη και την φροντίδα που σας αξίζει!
Βλέπω πως όλες οι νέες μανούλες γύρω μου ψάχνετε απεγνωσμένα να βρείτε νέους τρόπους για να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, διαβάζετε εγχειρίδια, καταστρώνετε σχέδια, υπερπροσπαθείτε όπως σε κάθε γενιά να ξεπεράσετε τις ανεπάρκειες της προηγούμενης και να εκσυγχρονίσετε την γενεολογική εξέλιξη.Και καλά κάνετε αλλά κουράζεστε πολύ!
Ως αιώνιο παιδί έχω να μοιραστώ ένα μυστικό. Συμπληρωματικά μαζί με την ανάγνωση άπειρων (λέμε τώρα οτι προλαβαίνετε) βιβλίων για το πως μεγαλώνουν τα παιδιά ή της ανησυχίας μήπως δεν τα καταφέρνετε προσπαθήστε να θυμηθείτε πως ήσασταν εσείς ως παιδιά. Ποιές ήταν οι ουσιαστικές ανάγκες που είχατε; Πέρα από τις βασικές ανάγκες της διατροφής,του ύπνου,της σωματικής φροντίδας και του παιχνιδιού τα παιδιά έχουν μόνο μιαν ανάγκη κατά την γνώμη μου. Αυτή η ανάγκη είναι η αποδοχή των γονιών τους. Αγάπη για εμένα είναι η απόλυτη αποδοχή. Στηρίζω τα παιδιά μου σημαίνει τα αφήνω να είναι ο εαυτός τους και είμαι κι εγώ ο εαυτός μου. Αυτό δε σημαίνει οτι δε βάζω τα όρια μου όταν αυτά έχουν ξεπεραστεί από τους παιδικούς οριακούς εξολοθρευτές. Είναι άλλο όμως να βάζω τα όρια σε εμένα για εμένα και άλλο να οριοθετώ τα παιδιά.
Με θυμάμαι, ακόμα με ζω σαν παιδί και από αυτό το σημείο μιλάω..μη μου θυμώσετε δεν το παίζω πολύξερη. Ακούστε τα παιδιά σας αλλά να ξέρετε πως όσο απομακρύνεστε από το εσωτερικό σας παιδί το χάσμα μεγαλώνει. Βάλτε τα όρια σας για να προστατεύσετε το παιδί μέσα σας, επικοινωνήστε τα συναισθήματα σας ξεκάθαρα με τα παιδιά σας, θα εκπλαγείτε! Εκείνα γνωρίζουν πότε μιλούν με το παιδί μέσα σας και πότε με την ενήλικα που είναι φοβισμένη και προσπαθεί να επιβληθεί! Τα παιδιά μαθαίνουν από το παράδειγμα και όχι από τα λόγια.
Ναι δεν είμαι μητέρα ακόμα και δεν ξέρω.Αυτό είναι αλήθεια. Σας αγαπώ και σας θαυμάζω που κάνετε ότι καλύτερο μπορείτε κάθε στιγμή. Είμαι κοντά σας και σας ακούω, συμμερίζομαι τις ανησυχίες σας. Είμαι όμως παιδί και σαν παιδί έχω ανάγκη από αληθινή ουσιαστική επικοινωνία μαζί σας ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως δε θα μου κάνετε το χατήρι μπορείτε σας παρακαλώ να μου μιλάτε σε μια συναισθηματική γλώσσα; Ναι είμαι ένα παιδί 34 ετών και ακόμα προσπαθώ να μάθω να βάζω τα όρια μου πρασπαθώντας να μη κατηγορώ τους άλλους που τους αφήνω να τα ξεπερνούν.
Φυσικά είναι η μέρα της γιορτής σας και αμάν πια με αυτά τα παιδιά! Γι αυτό σας λέω γιορτάστε την μητρότητα σας κρατώντας την παιδικότητα σας ζωντανή και αφράτη!
Μητέρες αγαπημένες κατά την μεταμόρφωση σας ξεχνάτε το δικό σας παιδί και το κλειδώνετε κάπου μέσα μαζί με τις τόσες σας ευθύνες. Ξεκλειδώστε το και αφήστε το να παίξει με τα παιδιά σας ανέμελο για μια δυο ώρες την ημέρα. Αυτός πιστεύω οτι είναι ο ποιότικος χρόνος που τα παιδιά σας ζητούν. Κλείστε τα βιβλία και τις ανησυχίες, θυμηθείτε το εσωπαιδί σας και να είστε σίγουρες πως εκείνο ξέρει πως να οριοθετηθεί και πως να διεκδικήσει όπως ακριβώς ξέρει το έξωπαιδί σας!Είναι πιο ξεκούραστο πραγματικά να είσαι παιδί με τη γνώση ενός ενήλικα. Συγνώμη που το λέω αλλά όπως θα έλεγε και εκείνο το στρουμφάκι, δε θυμάμαι ποιό από όλα “μου τη δίνουν οι ενήλικες”!!!!!
Be light
με όλον μου τον σεβασμό