Ένα “κορίτσι” γίνεται γυναίκα

Συγχαρητήρια!

Να σας ζήσει!

Είναι κορίτσι

3850 κιλά

51 εκατοστά

Υγιές

Μου πήρε πολλά πολλά χρόνια να συνειδητοποιήσω τι σημαίνει η φράση “είναι κορίτσι”, ακόμα το ψάχνω. Το ομολογώ πως δεν ήθελα και πολύ να είμαι κορίτσι. Έτσι πέρασα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου ως αγοροκόριτσο. Μου άρεσε να παίζω άγρια, δε μου άρεσαν οι κούκλες και οι φούστες. Άγγιζα την ενεργητική μου φύση ευκολότερα από την παθητική. Κάπως κατέγραψα πως η ζωή ενός αγοριού είναι πιο άμεση και διεκδικητική, ο νους πιο ευθύς και γραμμικός. Στο σχολείο όλοι οι φίλοι μου ήταν αγόρια και τρελαινόμουν για ποδόσφαιρο, skateboard, bmx, καράτε και κλωτσιές στα καλάμια. Με έπιανε υστερία όταν «έπρεπε» να ντυθώ σαν ένα αξιαγάπητο κοριτσάκι με φορεματάκι…

Πουθενά μέσα μου δεν έβρισκα αυτό το κοριτσάκι κι ούτε μπορούσε να με πείσει κανείς πως κάπου υπάρχει. Κανείς δεν ήθελα να μου ορίζει πως να αισθάνομαι και το διεκδικούσα με μεγάλη ένταση δυσκολεύοντας την μητέρα μου που μάλλον δικαιολογημένα δεν μπορούσε να καταλάβει από που της έρχεται.

tomboy fatale

Έμοιαζα σίγουρα περισσότερο με τον Ντένη τον τρομερό παρά με την Κάντι Κάντι!!!!!

Γιατί τα γράφω όλα αυτά σε μια στήλη που αναζητά την θηλυκότητα;;; Από κάπου ξεκινούν οι ιστορίες και οι αναζητήσεις. Γιατί κάποια-ος να χρειάζεται να αναζητήσει κάτι όταν ήδη συνειδητοποιεί οτι είναι αυτό που ψάχνει; Όχι αν αισθάνεσαι άνετα μέσα στο πετσί σου απλά το βιώνεις. Αν όμως δε σε χωράει ο τόπος τότε ξεκινάς το ταξίδι για να ανακαλύψεις γιατί βρίσκεσαι μέσα σε αυτό το κορμί.

Μέχρι το ξεκίνημα της εφηβείας το φύλο είναι αόριστο. Ναι μεν είσαι κορίτσι αλλά μπορείς να αισθανθείς δυνατά και το αγόρι μέσα σου. Σωματικά η μόνη εξωτερική διαφορά που διαχωρίζει είναι μία και όλοι γνωρίζουμε ποιά είναι! Αν τα μαλλιά μου ήταν κομμένα κοντά, τα ρούχα μου αγορίστικα, η συμπεριφορά μου ανάλογη και το περιβάλλον δε γνώριζε τότε κάλλιστα μπορούσα να περάσω ως αγόρι. Έκλεινα τα μάτια και ονειρευόμουν πως είμαι αγόρι, άνοιγα τα μάτια και ήμουν κορίτσι.

“Τα κορίτσια είναι αδύναμα, είναι συναισθηματικά, δεν παίζουν άγρια, τους αρέσουν τα ρούχα και οι κούκλες, γυρνούν στο σπίτι πιο νωρίς από τα αγόρια και οι γονείς είναι πιο αυστηροί μαζί τους. Τα κορίτσια δεν τα περιμένουν πως και πως οι πατεράδες, απογοητεύονται όταν γεννιούνται. Οι μαμάδες, που ήταν κορίτσια εξαρτώνται από τους μπαμπάδες, εκείνοι μπορεί να μη φέρονται όμορφα αλλά εκείνες πρέπει να το δέχονται. Δεν είναι cool να γεννηθείς κορίτσι. Όχι όχι δε θέλω να είμαι κορίτσι. Η μαμά πονάει κάποιες μέρες το μήνα επειδή είναι κορίτσι. Έχω δει και το αίμα της. Δε θέλω να είμαι κορίτσι”

Υπάρχουν τόσα και τόσα επίκτηκα της κουλτούρας που ορίζουν πως να είναι και να συμπεριφέρεται ένα κορίτσι ή ένα αγόρι. Ενίσταμαι κυρίες και κύριοι! Ας επιλέξει μόνος του ο καθένας και η καθεμία πως θέλει να είναι και να εκφράζει το μοναδικό του Είναι. Ας ντύνεται όπως θέλει και ας κάνει ότι του αρέσει αρκεί να μην επιβάλλει τους τρόπους του με τη βια. Υπάρχει χώρος για όλους κάτω από τον Ήλιο και πάνω στη Γη! Δεν ήταν εύκολο να σου ζητούν όλοι να είσαι κάτι συγκεκριμένο μέσα σε στενά πλαίσια.

έξω από τα καθορισμένα πλαίσιαέξω από τα καθορισμένα πλαίσια ΙΙ

 

 

 

 

 

 

φωτό

Δε θυμάμαι αν με προετοίμασε ποτέ κανείς για αυτήν την ώρα της μεγάλης αλλαγής.

Ήμουν 12 χρονών.

Ήταν καλοκαίρι.

Είχαμε έρθει οικογενειακώς στη Σαμοθράκη για λουτρά..

Δεν θυμάμαι ξεκάθαρα πως έγινε, που ήμουν εκείνη την ώρα, ποιά ήταν η εικόνα. Είναι θολές οι αναμνήσεις μου. Μακάρι να θυμόμουν κάθε λεπτομέρεια!

Το μόνο που μου έρχεται στο νου είναι που καθόμουν στο παλιό λιμανάκι στα Θέρμα. Μου είχε μπεί η μανία του ψαρέματος εκείνο το καλοκάιρι διότι είχα γνωρίσει ένα μεγάλο αγόρι χίπι που μου άρεσε πολύ για την ευγένεια του. Μου είχε δείξει πως να ψαρεύω και είχε γίνει η μανία μου. Αγόραζα αντζούγιες παστές για δόλωμα και τις έβαζα σε ψωμί περιμένοντας περισσότερο εκείνον να έρθει παρά να πιάσω ψάρι!

Εκεί με θυμάμαι μόνη μου να κάθομαι με το ματωμένο μου μαγιό και την πρώτη φορά που αισθάνθηκα την μήτρα μου να ξυπνάει με συσπάσεις. Δεν ήξερα τι να κάνω..σάστισα. Με θυμάμαι μονάχα θλιμμένη και μόνη. Δε μπορούσα να κάνω μπάνιο στη θάλασσα, ήθελα να γυρίσω πίσω στο σπίτι, αισθανόμουν αμήχανη που υπήρχα. Δε θυμάμαι τι λόγια ειπώθηκαν. Δεν έγινε καμία τελετή και εορτασμός γι αυτήν την σπουδαία στιγμή που ένα κορίτσι γίνεται γυναίκα. Δεν ήθελα καν να είμαι κορίτσι, πόσο μάλλον γυναίκα!

Εκεί επισημοποιήθηκε μέσα μου η βαθιά αμηχανία μου με το ότι πραγματικά είμαι πια γυναίκα. Ήταν περισσότερο σαν θρήνος παρά σαν γιορτή, σαν να είχα κολλήσει μια μιασματική ασθένεια και όχι σαν να ωρίμασαν μέσα μου τα δώρα της δημιουργίας. Δεν είχα καμία τέτοια αναφορά. Η περίοδος ήταν πάντοτε κάτι βαρύ που δεν θέλει καμιά μας να έχει. Είναι πόνος, είναι βρώμικη, είναι υστερική…

Η εφηβεία αποκάλυψε ένα πρόσωπο θλίψης και ανισορροπίας, ένιωθα σαν να μην ανήκω πουθενά. Ο κόσμος των κοριτσιών ήταν άγνωστος και ο κόσμος των αγοριών άρχισε να απομακρύνεται από την αθωότητα. Τα ερωτήματα άρχισαν να γίνονται καταιγιστικά και οι απαντήσεις με οδηγούσαν συνεχώς στο ανικανοποίητο. Τίποτα δεν είναι εύκολο στη ζωή μιας εφήβου. Χρειαζόμουν στήριξη, αληθινή κατανόηση, λεπτομερή ενημέρωση για όλα τα σημαντικά και ουσιώδη. Θα ήθελα κάποιος να μου πει και έμπρακτα να μου δείξει τότε όλα τα υπέροχα χαρίσματα που κυοφορούνται μέσα στο κορμί και στην καρδιά μας .Θα ήθελα να μου πει :

“Σαν παιδιά, οι ενέργειες μας είναι γραμμικές, κυλούν συνεχώς προς έναν μοναδικό στόχο, αυτόν του μεγαλώματος σε σωματικό και νοητικό επίπεδο. Όταν ένα κορίτσι μεταμορφώνεται σε γυναίκα αυτές οι ενέργειες από γραμμικές γίνονται κυκλικές. Οι ενέργειες μας ακολουθούν πια έναν ρυθμό που επαναλαμβάνεται σχεδόν μια φορά τον μήνα. Το χρώμα και η γεύση του ρυθμού μιας γυναίκας είναι μοναδικό για την κάθε μία.

Σαν γυναίκες, είμαστε συνδεδεμένες με τον ρυθμό και τον χτύπο του Σύμπαντος μικροσκοπικά και μακροσκοπικά. Πηγαίνοντας γενέες πίσω στον χρόνο οι γυναίκες ήταν πάντα ο κρίκος που συνδέει την ανθρωπότητα με το σύμπαν. Ο χρόνος μια γυναίκας είναι διαφορετικός από του άντρα, οι άντρες ακολουθούν τον ήλιο ενώ οι γυναίκες ακολουθούν τα μοτίβα του φεγγαριού. Από τις γυναίκες ξεκίνησε το μέτρημα του χρόνου.

Κατά τη διάρκεια της γόνιμης ζωής μας ο ρυθμός μας είναι ο πιστός σύντροφος μας. Μερικές φορές  συγχρονίζεται με τον κύκλο του φεγγαριού, κάποιες φορές είναι μικρότερος και άλλες μεγαλύτερος. Κάποιες φορές αιμορραγούμε με την πανσέληνο και κάποιες με το σκοτεινό φεγγάρι. Όλα είναι φυσικά, η κάθε γυναίκα είναι ο ρυθμός της και είναι απαραίτητο να τον μάθει και να τον αποδεχτεί. Όλες οι γυναίκες συνδέονται μεταξύ τους μέσα από τον ρυθμό της Σελήνης.

Κάθε μήνα θα περνάς μέσα από το στάδιο της αναγέννησης. Μετά την αιμορραγία σου θα ξαναγίνεσαι αγνή σαν παιδί. Κατά τη διάρκεια της ωορρηξίας θα ωριμάζει μέσα σου η δοτικότητα της μητέρας που θρέφει τα όνειρα και τα παιδιά της, Αμέσως μετά θα μπαίνεις μέσα στο σκοτάδι της σοφίας σου και όταν ξαναέρθει το αίμα θα πεθαίνει μέσα σου το παλιό για να επιστρέψεις στην αθωότητα.

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν τελετουργίες κατα τις οποίες οι γυναίκες έπλεναν τα ματωμένα λινά πανιά τους μετά το τέλος της εμμηνορυσίας τους για να γιορτάσουν την αναγέννηση ως πλήρεις και ολοκληρωμένες γυναίκες. Αυτή είναι η στιγμή να συλλέξεις όλες τις σκέψεις, να πάρεις ξεκάθαρες αποφάσεις και να δράσεις πάνω σε αυτές. Αισθάνεσαι εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και αυτοπεποίθηση, γνωρίζεις τι συμβαίνει μέσα στο σώμα σου και ποιές είναι οι ανάγκες σου. Κάποιοι άντρες μπορεί να νιώθουν απειλή από αυτήν την δυναμική φάση σου και να την θεωρούν «αρσενική» αλλά εσύ να θυμάσαι πως ο δυναμισμός σου είναι μια ποιότητα της θηλυκότητας όσο είναι η τρυφερότητα και η φροντίδα. Είναι το χάρισμα και το δώρο σου, χρησιμοποιήσε το θετικά.

Μέσα στο κύκλο σου οι δημιουργικές ενέργειες δε μορφοποιούν μόνο παιδιά  αλλά και ιδέες-παιδιά. Παράγεις την σπίθα της ζωής, την κρατάς και την θρέφεις μέσα στο κορμί σου, της επιτρέπεις να μεγαλώνει μέχρι να την γεννήσεις και να τη φέρεις στον κόσμο. Τα παιδιά έρχονται στον κόσμο μέσω της μήτρας σου και από εκεί έρχονται στον κόσμο οι ιδέες σου. Μέσα από το σώμα, τα χέρια και τα πόδια σου, μέσα από τη φωνή σου ξεπηδούν τα παιδιά σου! Μια γυναίκα χωρίς παιδιά δεν είναι μια ανολοκλήρωτη γυναίκα ή μια αφύσικη γυναίκα. Τα παιδια της είναι οι ιδέες που κρατά μέσα στον εαυτό της και η γέννα τους είναι η μορφή που τους δίνει στον υλικό κόσμο.

Η σεξουαλικότητα ξυπνάει τις ενέργειες οι οποίες σπέρνουν τα σπόρους της έμπνευσης. Η σεξουαλική ενέργεια μπορεί να δημιουργήσει παιδιά αλλά και ιδέες-παιδιά και μπορεί να είναι η φωτιά που οδηγεί μια καλλιτέχνιδα, μια ποιήτρια, μια μουσικό ή μια μητέρα. Η τέχνη του σεξ είναι ιερή, φέρνει την ιερότητα στον κόσμο.

Τα παιδιά-ιδέες μπορούν να πάρουν οποιαδήποτε μορφή. Δεν έχει σημασία τι σκέφτεται ο κόσμος  ή εσύ για την τελική μορφή του παιδιού. Είναι η ίδια η μορφοποίηση που είναι σημαντική και όχι η τελική του μορφή, στην ουσία δεν υπάρχει τελική μορφή!

Όπως αν ήταν ένα παιδί με σάρκα και οστά, η καρδιά σου του δίνει τη μορφή και μπορεί να αισθανθείς τις γνώμες των άλλων σαν μια επίθεση στην ίδια σου την ψυχή, αλλά το παιδί χρειάζεται χώρο για να αναπτυχθεί με τον δικό του τρόπο στον υλικό κόσμο. Η δημιουργία είναι μια μορφή προσευχής ή διαλογισμού. Είναι η πράξη της δημιουργίας και όχι το δημιούργημα που αντανακλά το θεικό. Οι γυναίκες είναι διαφορετικές από τα υπόλοιπα θηλαστικά θηλυκά, διότι η σεξουαλικότητα τους δε χρησιμοποιείται μόνο για την αναπαραγωγή αλλά όλες οι ενέργειες της απελευθερώνονται κάθε μήνα κατά τη διάρκεια του έμμηνου κύκλου. Αυτή είναι η σοφία των γυναικών. Μέσα από αυτήν την σοφία προέρχεται η ικανότητα να βελτιώνεις τη ζωή και τις συνθήκες της, να φτιάχνεις χρήσιμα εργαλεία, να δημιουργείς δομημένες σχέσεις και κοινότητες όπως και η ικανότητα να εκφράζεται η σχέση της ανθρωπότητας με την φύση”

Ναι θα ήθελα να μυηθώ στην μαγεία του μυστηρίου της γυναικείας μου φύσης  καθώς περνούσα από τα στενά περάσματα της εφηβείας. Θα ήθελα να μάθω να γιορτάζω με περηφάνεια την θηλυκότητα, να μην φοβάμαι να είμαι γυναίκα που της στερείται η ελεύθερη έκφραση για αυτό επιλέγει να πάρει την άμεση διαθέσιμη πηγή υποτιθέμενης ελευθερίας που απορέει από μια πατριαρχική αντίληψη. Δεν έγινε τότε αλλά γίνεται τώρα. Έχουν χαθεί πολλά φεγγάρια δημιουργίας όμως ψάχνοντας χαμένη μέσα σε θολά νερά. Αν μπορώ να κάνω κάτι όμως είναι να φροντίσω κάποια κορίτσια που πρόκειται να περάσουν σύντομα αυτήν την σπείρα να έχουν όλες τις πληροφορίες ενδυνάμωσης που  χρειάζονται!

 

RelatedPost

Website Pin Facebook Twitter Myspace Friendfeed Technorati del.icio.us Digg Google StumbleUpon Premium Responsive

Mary Pitiakoudi

Η Μαίρη ζει στη Σαμοθράκη.Έχει σπουδάσει Ολιστικό μασάζ και εργάζεται προσφέροντας το σε όποιον επιθυμεί να φροντίσει το σώμα και την ψυχή του.Αγαπά τη γιόγκα με πάθος. Μελετά,παρατηρεί και αναζητά νέους τρόπους έκφρασης της θηλυκότητας με βάση τον σεβασμό, την αξιοπρέπεια και την ισότητα .Χαίρεται να παίζει και να επικοινωνεί με τα παιδιά,να βρίσκεται στη φύση και να περνάει χρόνο με τις φίλες και τους φίλους της!Της αρέσει να γράφει!

Σχολίασε πρώτος