(Πηγή)
Όσα κοκτέιλ και αν έχω δοκιμάσει, πάντα θα επιστρέφω σε αυτό, την πιο μεγάλη – αλκοολική – μου αγάπη.
Η αλήθεια είναι πως άργησα να ανακαλύψω το gin ‘n’ tonic. Τον Αύγουστο του 2008, μου το έμαθε ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος, ένα απόγευμα σε μπαράκι μετά την παραλία. Η πρώτη γουλιά ήταν μια αποκάλυψη, ένας κεραυνοβόλος έρωτας. Μια πικρή, κάπως πολύπλοκη, αλλά πολύ δροσερή γεύση. Έπαθα κόλλημα. Ίσως ήταν και η στιγμή. Με την αλμύρα πάνω μας, με θέα το απίστευτο ηλιοβασίλεμα μπρος από τα γαλάζια νερά της παραλία του Κόννου, με καλή παρέα. Αλλά έτσι δεν αρχίζουν όλα; Όταν οι συνθήκες είναι οι σωστές;
Μετά, άρχισα να πειραματίζομαι με διάφορα είδη gin ώσπου να βρω το αγαπημένο μου. Και ναι, εννοείται είναι το Hendrick’s.
Όλα αυτά τα χρόνια δοκίμασα δεκάδες παραλλαγές του gin ‘n’ tonic αφού οι bartender άρχισαν να κάνουν παιχνίδι και να σερβίρουν διάφορες εκδοχές, ανακαλύπτοντας σπάνια gin, παίζοντας με βότανα, μπαχαρικά και φρούτα.
Πριν δούμε κάποιους παιχνιδιάρικους τρόπους για να κάνουμε το gin ‘n’ tonic πιο ενδιαφέρον ( όχι πως από μόνο του δεν είναι το πιο genius ποτό που δημιουργήθηκε ποτέ), ας δούμε το «βιογραφικό» του.
( Πηγή)
Το CV
Ας αρχίσουμε με το gin. Αν και θεωρείται το κατεξοχήν αγγλικό ποτό, η καταγωγή του είναι από την Ολλανδία. Τον 16ο αιώνα ο ολλανδός γιατρός Sylvius de Bouve, δημιούργησε ένα αλκοολικό φάρμακο, το Jenever, που έφτιαξε με τα έλαια των μούρων juniper, τα οποία πίστευε ο ίδιος ότι βελτίωναν την κυκλοφορία του αίματος και ήταν θεραπευτικά για διάφορες αρρώστιες. Οι Άγγλοι στρατιώτες ανακάλυψαν το ποτό, κατά τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας της Ολλανδίας και το ονόμασαν «κουράγιο των Ολλανδών». Το όνομα που παρέμεινε ήταν το gin, από τη φλαμανδική λέξη “genever” για το juniper.
Η ιστορία του tonic water, ξεκίνησε στην Λατινική Αμερική. Στα τέλη του 1630, η Κοντέσα του Chinchon, που ζούσε στο Περού με τον σύζυγο της, Ισπανό αξιωματούχο, αρρώστησε με μαλάρια. Ο άνδρας της ζήτησε από τους ντόπιους Ίνκας να φέρουν ένα γιατροσόφι. Τότε εκείνοι, της είπαν να πίνει ένα θεραπευτικό ποτό με βότανα, που είχε ως βάση το Περουβιανό δέντρο Quinquina, που βλαστούσε στους πρόποδες των Άνδεων. Η κοντέσα θεραπεύτηκε και έτσι οι Ισπανοί μετονόμασαν το δέντρο, σε “Cinchon”. Όταν διαπίστωσαν πως το υλικό από αυτό το δέντρο μπορούσε να θεραπεύσει πυρετούς, δυσπεψία, πονόλαιμους και καρκίνο, προσπάθησαν να το εισάγουν στην Ευρώπη, αλλά οι Περουβιανοί το απαγόρευσαν. Αργότερα, αξιωματούχοι στην αποικιοκρατική Ινδία, άρχισαν να το προσθέτουν στα ποτά τους. Υπάρχουν βέβαια πολλές, διαφορετικές ιστορίες για το πώς διαδόθηκε το tonic water στην Ευρώπη.
Ο άλλος σημαντικός σταθμός, είναι η προσθήκη του tonic water στο gin, που άρχισε στην Ινδία κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, από τους βρετανούς αξιωματούχους, ώστε να λαμβάνουν την καθημερινή δόση τους του θεραπευτικού tonic water, αφού με την προσθήκη gin, το tonic water γινόταν λιγότερο πικρό.
Οι συνταγές
Η αναλογία gin ‘n’ tonic είναι σταθερή ( περίπου 2 μέρη gin και 5 μέρη tonic water) ‘η αναλόγως του πόσο δυνατό το θες. Από ‘κει και πέρα, μπορείς να το κάνεις πιο ενδιαφέρον προσθέτοντας τα πιο κάτω. Πειραματίσου ελεύθερα!
Δενδρολίβανο. Αξίζει να το φυτέψεις στην βεράντα σου μόνο και μόνο για να κόβεις κάθε τόσο ένα κλωναράκι για να το βάζεις στο gin ‘n’ tonic. Πριν το ρίξεις στο ποτήρι, κτύπησε το ελαφρά στον πάγκο για να απελευθερωθούν τα αρώματα.
Μούρα. Αν βρεις μούρα juniper ( μοιάζουν με κόκκους πιπεριού), ρίξε 4-5 στο ποτό. ‘Η αλλιώς, ρίξε blueberries.
Φέτες πορτοκάλι, lime, λεμόνι, γκρέιπφρουτ. Το πορτοκάλι πάει με το δενδρολίβανο. Δοκίμασε επίσης να συνδυάσεις σε ένα ποτήρι διάφορες φετούλες από όλα τα πιο πάνω.
Φέτες αγγούρι. Πάει τέλεια με το gin Hendrick’s.
Κάρδαμο. Πάρε 2-3 σποράκια, λιώσε τα ελαφρά στο ποτήρι να απελευθερωθούν τα αρώματα, πρόσθεσε gin ‘n’ tonic και φέτα αγγούρι.
Δυόσμος. 2-3 φυλλαράκια θα φέρουν το καλοκαίρι στο ποτήρι!
