Είσαι τρελή!
Αυτό ακριβώς μου είπαν οι περισσότεροι άνθρωποι που ήξερα, όταν 4 χρόνια πριν άφηνα πίσω μου τη δουλειά μου στη Θεσσαλονίκη, κράταγα το χέρι ενός τύπου που οριακά γνώριζα κι έφευγα να πάω να ζήσω στη Σαμοθράκη.
Μέσα στον επόμενο χρόνο, είχα πραγματοποιήσει δύο όνειρα ζωής: να ζήσω σε μια παλιά, πέτρινη αγροικία με τεράστια τζάκια που καίνε κορμούς ολόκληρους περιτριγυρισμένη από παρθένα φύση και
να κάνω μια κόρη.
Στο μεταξύ, ολοένα και πύκνωναν οι φωνές δυσαρέσκειας που άκουγα, ειδικά από τη Θεσσαλονίκη καθώς η κρίση είχε για τα καλά ξεσπάσει και μαζί τους οι επευφημίες για το άριστο timing μου.
Από τότε πέρασαν χρόνοι τρεις, όπως λένε και στα παραμύθια.
Είσαι τρελή!
Ξανάκουσα από τους περισσότερους ανθρώπους, όταν στην προσπάθειά μας να μετακομίσουμε στην Αλεξανδρούπολη, είδαμε τρεις υποψήφιες δουλειές να ναυαγούν, ελιχθήκαμε, τα μαζέψαμε και φύγαμε.
Και να ‘μαστε τώρα. Δέκα μέτρα από τη θάλασσα εκείνη που μόνο όποιος ξέρει το Αιγαίο μπορεί να καταλάβει τη γλύκα της, με το Δαφνάκι να παίζει «σπιτάκια» στο αρμυρίκι, ο Ανέστης να βγάζει δοκιμαστικό μενού στην Αλμύρα, κι εγώ να είμαι ο βασιλικός δοκιμαστής, κάτω από μια παχιά σκιά να σκέφτομαι πως για δυόμιση μήνες θα ζω εδώ, σε ένα καθεστώς διακοπών greek islands κατάσταση και να χαμογελάω.
Τέτοιες περιπέτειες έχω πολλές να διηγηθώ- όσα και πραγματοποιημένα όνειρα. Η αναλογία μιλάει από μόνη της. Θέλει και λίγο ρίσκο η ζωή- να μπορείς να αφήσεις το καλό για εκείνο που νιώθεις μέσα σου καλύτερο.Ακόμη κι αν δε βγεις σε εκείνο ακριβώς τον προορισμό που πίστευες ή στόχευες, θα έχεις πλουτίσει σίγουρα από το ταξίδι.
Αυτά τα ολίγα για την ώρα. Κι έρχονται κι άλλα καλά να ‘μαστε…
Πολλά!