Ποια γυναίκα λες θεά;

Μετά από πολύ καιρό μιλούσα σε μια φίλη και της έλεγα για το σαιτ.

«Το διαβάζω», μου λέει, «και συνήθως συμφωνώ- εκτός από εκείνο το άρθρο σου- για τις πλαστικές… Είχα σκεφτεί: καλά, η Όλια είναι θεά, τι ανάγκη έχει; Ας είχε κανένα χοντρό πρόβλημα …».

Εκείνη την ώρα αστειεύτηκα αλλά η όλη κουβέντα μου δημιούργησε κάποιες σκέψεις.

Καταρχάς η Όλια δεν είναι θεά σε κα-μί-α περίπτωση. Αντιθέτως, πασχίζει κι εκείνη όπως εκατομμύρια γυναίκες να δει τον εαυτό της με καθαρό μάτι, χωρίς τα φίλτρα των άλλων, αγωνιά για τις αλλαγές στο σώμα της και προσπαθεί να τις διαχειριστεί με τον καλύτερο τρόπο για την ψυχή και την εμφάνισή της. Με λίγα λόγια η εμπειρία μου είναι απόλυτα ανθρώπινη, όπως και τα ελαττώματά μου.

Θα σας δώσω συγκεκριμένα παραδείγματα του πως διαχειρίζομαι το θέμα εμφάνιση- αν άλλη μία γυναίκα την κάνω να ξανασκεφτεί το όλο ζήτημα και να νιώσει καλά για τον εαυτό της είναι νίκη τεράστια για μένα κι αξίζει τον κόπο του να κάθομαι 3 και 20 το πρωί- γιατί μόνο τότε έχω τελειώσει με όλα τα υπόλοιπα και να βγάζω τόσο στη φόρα τα “άπλυτά” μου.

Πάμε, λοιπόν.

Έχω πολύ λεπτά και λίγα μαλλιά -δε βάζω εξτέ- τα κόβω ένα αεράτο κοντό,

βγάζω πολλές άσπρες τρίχες σε ένα σημείο – δεν τα βάφω- αλλάζω χωρίστρα,

το δέρμα μου πετάει σπυράκια- δεν τα καλύπτω με make-up- πάω κάνω καθαρισμό και θεραπεία,

στο μέτωπο έχω δύο καλές ρυτίδες- δεν έκανα λιφτινγκ- άφησα φράντζα,

με την εγκυμοσύνη πήρα 30+κιλά – δεν εξαντλήθηκα με δίαιτες-  ακολούθησα το ρυθμό του σώματός μου και μου πήρε δύο χρόνια να επανέλθω πλήρως,

επίσης, το στήθος μου έχασε πολύ από τη σφριγηλότητά του – δεν πήγα να το παραγεμίσω σιλικόνη ή ό,τι βάζουν αυτές τις μέρες- άλλαξα είδος σουτιέν και τύπο ντεκολτέ,

η μύτη μου, σαν να μεγάλωσε με τα χρόνια – δεν την αντικατέστησα με μια «πλαστική»- άλλαξα χτένισμα και μακιγιάζ,

τέλος, το το σώμα μου που ξαναχάνοντας είκοσι κιλά (τα δέκα ήταν με τη γέννα) σαφώς και  σα να κρέμασε- δεν πήγα να τα «μαζέψω»- κάνω γιόγκα και πιλάτες.

Όλες αυτές οι μη παρεμβατικές τεχνικές δεν έχουν τα σταθερά, μόνιμα και συχνά συγκλονιστικά διαφορετικά αποτελέσματα απ’ ότι το νυστέρι. Αξιοποιούν όμως αυτό που έχω και που είμαι και, όπως ακριβώς κι εγώ, δε θέλουν να το αλλάξουν αλλά να το βελτιώσουν. Κι είναι η αγάπη για τον εαυτό κάτι τόσο δροσιστικό και βαθύ που σε αποζημιώνει περισσότερο θαρρώ απ’ ότι η ωραία εικόνα στον καθρέφτη.

Είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί κι ο καθένας δικαιούται να κυνηγήσει την ευτυχία με τον τρόπο που εκείνος ξέρει και μπορεί- αν μιλάω, είναι γιατί νιώθω ότι έχοντας ειρήνη μέσα μου σε αυτό τον τομέα, μπορώ να διατυπώσω με ασφάλεια την άποψη ότι η εξωτερική μας εμφάνιση είναι θέμα εσωτερικής διαχείρισης και μετά καθρέφτη.

Όταν η φίλη μίλαγε για «χοντρό πρόβλημα», επίσης, δεν είμαι σίγουρη αν αναφερόταν σε δυσπλασίες, δυσμορφίες, κατάλοιπα καρκίνων (μαστεκτομές πχ). Γιατί σε κάθε περίπτωση ζητωκραυγάζω υπέρ της πλαστικής σε όλες αυτές τις περιπτώσεις και τις ανάλογές τους.

Έχω όμως την αίσθηση ότι οι περισσότερες θεωρούμε χοντρό πρόβλημα τη ραγάδα, ή τον πλαδαρό μας κwλο, ή το μπράτσο που κρεμάει-

Καταλήγω.

Αν η Όλια είναι θεά σε κάτι είναι στο ότι είναι 37 και έχει καταφέρει να νιώθει καλά με τον εαυτό της, να τον στηρίζει και να τον αγαπά στα όμορφα και τα άσχημα, στα εύκολα και τα δύσκολα.

Κι αυτό είναι κάτι που με κάνει να νιώθω πιο ωραία απ’ ότι δείχνω και σας διαβεβαιώνω ότι δε θα ήθελα να συμβαίνει το αντίθετο!

Μπαίνω στον πειρασμό να σας βάλω φωτογραφίες σπουδαίων γυναικών που διέπρεψαν κι ας μην ήταν η εμφάνισή τους μοντέλου. Δε θα το κάνω, όμως.

Ας σκεφτεί ο καθένας τις δικές του… θεές!

ps. φωτό σέλφιζ της πλάκας, εννοείται άβαφη και 3.50 το πρωί, όσο γράφω αυτές τις λέξεις.