Βρίσκομαι μακριά από το νησί αυτές τις ημέρες σε ένα εντατικό εκπαιδευτικό σχολείο για την Βιώσιμη ανάπτυξη. Ο ελεύθερος χρόνος είναι δυσεύρετος..Να μη μιλήσω για τον διαθέσιμο χώρο στον σκληρό μου δίσκο μεταφορικά και κυριολεκτικά! Λοιπόν σας στέλνω ένα τραγούδι από το μικρό δωματιάκι μου στο ξενοδοχείο. Δίπλα μου η συγκάτοικος και νέα φίλη με ένα λάπτοπ στην αγκαλιά προσπαθεί να γράψει την εργασία που καλά θα κάνω να ολοκληρώσω επίσης .Έχω 24 ώρες και είμαι ακόμη στην πρώτη σελίδα από τις δέκα!!Πάλι καλά λέω και η σκέψη μου γυρνάει γύρω από την ανατομία της θηλυκότητας και την αδυναμία μου να σκεφτώ κάτι άλλο πέρα από τη εκπαίδευση για την αειφόρο ανάπτυξη.
Αλλά η καρδιά μου είναι μαζί σας και σας σκεφτομαι μέσα σε ένα καταιγισμό πληροφοριών που προσπαθώ να συντονίσω θέλοντας να επικοινωνήσω μαζί σας όπως και να είμαι..
Το τραγούδι είναι επαναστατικό και μιλά για την βιωσιμότητα..της ζωής μας σύμφωνα με τη δική μου ερμηνεία και την επαναστατική θηλυκή μαγεία των Rising Appalachia..
σύντομα επιστρέφω στη βάση μου και πολλές ακόμα ιστορίες έχω να σας πω γιατί αλλιώς θα σκάσουν μέσα στο κεφάλι μου!
“Cause 500 hundred years ago, when these trees were more dense and the colors pristine, so the chaos made sense….”
καλημέρα και καλή εβδομάδα με πολλά χαμόγελα και τρυφερές υπομονές!