Άδικα το πιστεύει ο πατέρας μου τόσα χρόνια. Και καμιά δεκαριά θείες μου που το έλεγαν συνέχεια ακόμα κι όταν έπαιρναν καινούρια τηλεόραση και άλλαζε το τηλεκοντρόλ. Βουνό τους φαινόταν!
Αλλά ΟΧΙ. Δεν είναι αυτός ο ορισμός του “δεν είμαι και πολύ της τεχνολογίας”. Αυτά τα τυπάκια εδώ κάτω είναι. Και παίζει χοντρά ο καθένας από εσάς να έχει έναν τέτοιο φίλο. Είναι οι αγαπημένοι των τμημάτων εξυπηρέτησης (ναι όταν δούλευα κι εγώ εκεί μάζεψα ένα κάρο ιστορίες) και αυτοί που σίγουρα πρέπει να τους απαγορευτεί κάθε σχέση με την τεχνολογία.
1) το χαμόγελο που έσβησε όταν έκλεισε το κλείστρο της μηχανής.
2) Γιατί η ομπρέλα είναι mainstream.
3) Μην ακούσω λέξη για τα σεμεδάκια!
4) Στο πρώτο έτος που δεν ήξερα από καλώδια μου είπαν “βάψε την άκρη του καλωδίου και την αντίστοιχη υποδοχή για να μην τα μπερδέψεις”. Δεν έβαλα ποτέ παραπάνω από “λίγο”, δεν σκέφτηκα καν το βερνίκι νυχιών και σίγουρα ούτε το γκλίττερ.
5) Δεν ξέρω ποιο είναι πιο τραγικό, το ότι κατάφερε και χάλασε τόσες συσκευές? Το ότι επιμένει στη συγκεκριμένη? Το ότι τα στοίχισε και βγάζει φωτό περήφανος/η?
6) Ο δημιουργικά ηλίθιος.
7) Προφανώς ανήκει στην εποχή που δεν χρησιμοποιούνται πλέον cd/dvd. Πόσο μπροστά!
Θυμίστε μου ένα Σάββατο να πούμε ιστορίες από help desk.
Ιστορίες που θα πονάνε τα μάτια από το facepalm.
Καλό Σαββατοκύριακο και χρόνια πολλά σε Δημήτηδες και Δήμητρες!
Γεωργία
