Η ιδέα της φωτογράφου Άλις Προυτζάνσκι ήταν αρκετά απλή: θέλησε να φωτογραφίσει γυναίκες στα πρόθυρα του τοκετού-κατά τη διάρκεια και λίγο μετά. Να πως η ίδια περιγράφει τις σκέψεις της και το έργο της, με τίτλο Birth Culture- Ο Πολιτισμός της Γέννας, στην ιστοσελίδα της:
«Κατά το πρώτο μέρος του project ήθελα να αποτυπώσω τοκετούς σε διαφορετικά μήκη και πλάτη του κόσμου μας-
Τι είναι η γέννα; Πώς είναι σε παγκόσμιο επίπεδο και σε κάθε χώρα συγκεκριμένα; Είναι ιατρικό γεγονός, πνευματικό, φυσιολογικό, πνευματικό; Έψαξα για απαντήσεις σε νοσοκομεία, μαιευτήρια, κλινικές και σπίτια. Η διαδικασία εμπεριέχει τόσες ιδέες: αγώνας, ομορφιά, κουλτούρα, δύναμη και μεταμόρφωση.
Η μητρότητα φέρει ρίσκα- 287,000 θάνατοι μητέρων συνέβησαν το 2010 και σχεδόν όλοι θα μπορούσαν να έχουν προληφθεί- και οι γυναίκες που ζουν σε χώρες υπό ανάπτυξη έχουν 15 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από επιπλοκές.
Οι ΗΠΑ διατηρούν τον υψηλότερο βαθμό θνησιμότητας νεογέννητων βρεφών (πρώτης μέρας) μεταξύ των βιομηχανοποιημένων εθνών, σε ένα βαθμό εξαιτίας του εξαιρετικά μεγάλου παρεμβατισμού και αφετέρου δυσκολία στην πρόσβαση προγεννητικής φροντίδας.
Στα ταξίδια μου στη Δομινικανή Δημοκρατία, στη Νιγηρία, το Μεξικό, την εθνότητα των Νάβαχο, στη Μασσαχουσέτη και τη Φλόριντα τα τελευταία επτά χρόνια, είδα πως οι γυναίκες ζουν μια μεστή εμπειρία τοκετού. Η γέννα είναι μια καθολική υπόθεση κι εμπειρία, ωστόσο οι μητέρες, οι φροντιστές και οι συνθήκες κάνουν το κάθε παράδειγμα ξεχωριστό.».
Είναι τόσο δυνατές οι λέξεις ή οι εικόνες της που με έκαναν να σας παρουσιάσω τη δουλειά της; Για να είμαι ειλικρινής, στην πλειονότητά τους τουλάχιστον, όχι. Υπάρχει όμως κάτι βαθύτερο: μια αίσθηση βαθειάς ευγνωμοσύνης κάθε φορά που κάποιος – ιδιαίτερα καλλιτέχνης, μιας και θεωρώ τη φωνή τους πιο ειλικρινή- ρίχνει φως σε μια πτυχή της γυναικείας ζωής κι εμπειρίας.
Και μπορεί ο τοκετός να είναι μια εμπειρία που δε θα τη ζήσουν όλες οι γυναίκες- από επιλογή ή όχι- πάντως, όπως και να ‘χει, θα ήταν μεγάλη ευτυχία να γνωρίζουμε πως, το πρότζεκτ αυτό βοήθησε ωστε οι περισσότερες που την έζησαν… να ζήσουν αυτές καλά και τα μωρά καλύτερα!
