«Θα με σκεπάσεις με τη μάλλινη Κυριακή? Ανοίγεις λίγο την αγκαλιά να δούμε τον ουρανό?»
Έτσι γιατί θα θελα να το πω προσωπικά, γιατί είναι μέρες και στιγμές ευάλωτες, αλλά θα γίνουν δύναμη.
Είναι γραμμή, μία από τις πολλές υπογραμμισμένες, στο «32 Δεκεμβρίου» της Κατερίνας Έσσλιν, εκδόσεις Απόπειρα.
Και ας μην έρχεται ποτέ αυτή η μέρα, και ας είναι αυτή η Παγκόσμια Ημέρα της Λήθης, της Ανηφορικής Θάλασσας, των Αποφάσεων που δεν πάρθηκαν, του Θνητού Υπερήρωα, της Δωρεάν Συγνώμης, των Περαστικών, του Τρόπω Τινά, του Ενικού Πλήθους, του Αδέσποτου Γέλιου, της Ανέκδοτης Πολαρόιντ, του Ήχου που κάνει το Φεύγω όταν Αυτός που Λέει Φεύγω το Εννοεί, της Ντροπής, των Κουρασμένων Αισθημάτων και τόσων άλλων σκέψεων και αφηγήσεων μέσα σε αυτό το ρόζ ζωντανό βιβλίο.
Έτσι γιατί πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, και αντί ολοκληρωτικής πρότασης, θα την σπάσω σε περισσότερες μικρές να πάρουμε γεύση – μυρωδιά από βιβλία αγαπημένα που μας φωνάζουν να τα αγκαλιάσουμε από τα ράφια των στολισμένων βιβλιοπωλείων και να τα ξαπλώσουμε δίπλα μας.
«Δεν έχει απομείνει τίποτε, ούτε ίχνος ονείρου, πουθενά. Μόνο μια σοφία επικρατεί»
Αφήστε την φαντασία σας να χαθεί κάπου ανάμεσα στις θεατρικές σελίδες της «Δυτικής αποβάθρας», εκδόσεις ΑΓΡΑ, του Μπερνάρ Μαρί Κολτές, ένα έργο ιδιαίτερα αγαπημένο από τη διεθνή κοινότητα του θεάτρου.
Το story διαπραγματεύεται δύο διαφορετικούς κοινωνικούς κόσμους, εκείνον της αστικής τάξης η οποία έρχεται σε επαφή με μια ομάδα μεταναστών που ζουν στο περιθώριο. Η ζωή της μπορεί να συνδέεται τυχαία και αναγκαστικά, της οι απόπειρες επικοινωνίας μεταξύ της μοιάζουν μάταιες, αφού η ασυνεννοησία της δεν προκύπτει απλά από την κοινωνική της απόσταση αλλά και από της συνθήκες μιας εσωτερικής αποξένωσης, την οποία βιώνουν με τον τρόπο της όλοι.
«Παραφυλάνε την παραμικρή ανάσα, την παραμικρή κίνηση, το παραμικρό σας όνειρο. Έτσι και υποπτευθούν, αυτοί εκεί κάτω, αυτοί στην άλλη όχθη του ποταμού και την παραμικρή παρανομία μέσα σε μια από τις ανάσες σας, μέσα σε ένα σας όνειρο, θα πλακώσουν, θα τη βγάλουν από τη σιωπή και τα σκοτεινά του λαγουμιού σας, θα της ρίξουν λίπασμα, θα την παραφουσκώσουν, θα την βαφτίσουν έγκλημα και το έγκλημα αυτό θα το κάνουν βούκινο σε όλη την πόλη…»
«Ικανότερος δεν είναι ο εχθρός που σου παίρνει τα πάντα, αλλά εκείνος που σε κάνει να συνηθίζεις να μην έχεις τίποτα»
Κάθε μία από τις μικρές αφηγήσεις βασισμένες σε πραγματικές ιστορίες και γεγονότα, όπως τις πραγματεύεται ο αγαπημένος Ρομπέρτο Σαβιάνο στο «Η Ομορφιά και η Κόλαση», εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, σε φέρνει αντιμέτωπο με θεμελιώδη θέματα όπως η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, η πίστη στον εαυτό σου, η ενσυναίσθηση, η διαφθορά, ο φόβος, ο έλεγχος της εξουσίας
«Ένας απλός τρόπος να ζεις. Να είσαι διαφορετικός απ ότι δεν θέλεις να είσαι. Να μην προσπαθείς να αρέσεις σε όλους και να εντοπίζεις αυτό για το οποίο αξίζει να πάρεις θέση»
Προλαβαίνετε να τα ξεφυλλίσετε στις επόμενες μέρες, να τα μυρίσετε, να χαίδέψετε τις σελίδες τους, να τα κάνετε δώρο στον εαυτό σας ή σε αγαπημένους σας ανθρώπους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τα απολαύσετε.
Γιατί σαν το βιβλίο, την υφή και μυρωδιά του δεν έχει…
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση!
32 Δεκεμβρίου, Κ. Έσσλιν, εκδόσεις Απόπειρα
Δυτική Αποβάθρα, Μ. Κολτες, εκδόσεις Αγρα
Η Ομορφιά και η Κόλαση, Ρ. Σαβιάνο, εκδόσεις Πατάκη.
υ.γ 1 Σας εύχομαι ολόψυχα Καλές Γιορτές με ανθρώπους αγαπημένους στο πλευρό σας, υγεία και χαρά.
υ.γ 2 Μην ξεχνάτε…“Να καταφέρνεις να δεις την ομορφιά και από αυτήν να βρίσκεις την σωτηρία” της ψυχής κα όχι μόνο…
υ.γ 3. Απολαύστε μαζί μου λίγο πριν τα κάλαντα αγαπημένο ήχο
