“- Δάφνη, θυμάσαι όταν ήσουν τόσο τόσο μικρή;
– Τόσο μικρή που δεν πήγαινα σχολείο;
– Ναι! Τόσο μικρή που δεν πήγαινες σχολείο!
– Ούτε περπατούσα;
-Ούτε περπατούσες!
-Ούτε έτρωγα μόνη μου;
-Ούτε έτρωγες μόνη σου!
– Και φορούσα πάνα και πιπίλα;
-Ναι! Τότε!
– Και με είχες πάντα αγκαλίτσα;
-Ναι, ναι, ναι! Το θυμάσαι;
-Όχι! Αλλά το ξέρω γιατι όλο μου το λες και με ζουπάς. Θα πάμε σχολείο τώρα;”
Βρε, σκ@τό! Πότε μεγάλωσες τόσο που κάνεις και πνεύμα στις 7.30 το πρωί;!;!
Καλή και χαμογελαστή μας Τρίτη και, θυμηθείτε: ένα από τα καλύτερα πράγματα του να έχεις παιδί είναι να ακούς και να συγκρατείς αυτά που λέει το στόμα τους! Απίστευτη παρακαταθήκη για τις δύσκολες ώρες!
<3
Φιλιά σε όλες και όλους!