Όταν δε γνωρίζεις κάτι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το μάθεις. Από όλες τις πιθανές οδούς απόκτησης γνώσης και πληροφοριών, το διάβασμα είναι το αγαπημένο μου. Έτσι, έγκυος στο δεύτερο μου παιδί, θέλω να μάθω όσα περισσότερα πράγματα γίνεται για τη ζωή με δύο παιδιά. Σε αυτό το πλαίσιο, ψάχνω και βρίσκω άρθρα με αυτό ακριβώς το θέμα, από γυναίκες που το ζουν κι έχουν ήδη σχηματισμένη άποψη κι αν μπορώ να ισχυριστώ ότι ψάχνω με κάποιο σύστημα, αυτό είναι εντελώς υποκειμενικό, καθώς αγωνιώ να βρω απαντήσεις στις ερωτήσεις που σχηματίζονται καταρχάς στο δικό μου εγκέφαλο.
Έτσι, αφού βρήκα μια καλή απάντηση για τον “αν μπορείς να αγαπήσεις το δεύτερό σου παιδί όπως κι όσο το πρώτο“- ένα ζήτημα που ανατέλλει παράλληλα με τη δεύτερη εγκυμοσύνη, συνέχισα απορώντες για το ποιές μπορεί να είναι οι βασικές “αλλαγές που φέρνει στη ζωή το δεύτερο παιδί” .
Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να βρω έναν άρθρο σαν αυτό της Πάμ Μουρ που θα διαβάσετε προσεχώς αλλά μόλις είδα τον τίτλο του δε μπόρεσα να αντισταθώ ούτε στο να το διαβάσω, ούτε στο να το μεταφράσω και να το μοιραστώ μαζί σας.
Σας αφήνω να το διαβάσετε και το συζητάμε μετά, ναι;!
;)
“Ένα πράγμα ξέρω για τα μωρά: είναι μυστήρια! Το έμαθα αυτό όταν το δύο ετών παιδί μου ήταν μωρό, αλλά έκρυψα αυτό τον κόκκο αλήθειας στα βάθυ του μυαλού μου, το οποίο ούτως ή άλλως είναι εντελώς ανοργάνωτο. Με το ζόρι θυμάμαι που άφησα το τηλέφωνό μου.
Ξεκίνησα τη δεύτερη εγκυμοσύνη μου, μέσα στην καλή χαρά και άγνοια για το τι έρχεται μετά. Η ξεγνοιασιά μου είχε τελειώσει με την έλευση του πρώτου παιδιού. Σιγά μη μας προβλημάτιζε το να προστεθεί άλλος ένας μικρός άνθρωπος 4-5 κιλών στο σπιτικό μας. Τουλάχιστον έτσι είπα στον εαυτό μου… μαζί με κάποια ακόμη βολικά ψέματα…
1. Τα νεογέννητα είναι εύκολα. Δεν κάνουν τίποτα και μπορείς να τα πάρεις οπουδήποτε!
Τι έπινα και δε σας έδινα;! Ισχύει ότι δεν κάνουν τίποτα, συνεπώς, εσύ, ως γονιός, πρέπει να κάνεις τα πάντα για λογαριασμό τους. Να τα βοηθήσεις να ρευτούν, να τα ταΐσεις, να τους αλλάξεις την πάνα. Αν δεν παραείσαι απασχολημένος με τα συχνά ταΐσματα, τα καθημερινά μπάνια κι όλα τα σχετικά, ναι, ίσως μπορείς να τα βάλεις στο καθισματάκι του αυτοκινήτου και να πάτε όπου θέλεις. Κατά πάσα πιθανότητα, βέβαια, ΟΧΙ ό,τι πιο βολικό για το νεογνό.
2. Τα μεγαλόσωμα μωρά κοιμούνται καλά.
Συνήθιζα να το λέω αυτό παντού, λες κι επειδή είχα γεννήσει ένα μεγαλόσωμο μωρό, ήξερα και τα πάντα για τον ύπνο. Όπως είχα προβλέψει, ωστόσο, και το δεύτερο μωρό μου γεννήθηκε εξίσου μεγαλόσωμο με το πρώτο, πάνω από 4 κιλά, έλα μου όμως που δεν κοιμάται καθόλου καλά! Στην πραγματικότητα κοιμάται άθλια! Σηκώνεται να θηλάσει κάθε δύο με τρεις ώρες και κάθε φορά ρουφάει λες και είναι το τελευταίο της γεύμα! Μακάρι να υπήρχε τρόπος να την πείσω ότι μόνο από το πόσες ζαρίτσες έχει, θα μπορούσε να μείνει νηστική εβδομάδες χωρίς να πάθει τίποτα κι έτσι να αρχίσει να τρώει λίγο πιο ήρεμα (κι αραιά)!
3. Ο θηλασμός είναι εύκολος!
Θήλασα το πρώτο μου παιδί εύκολα και έτσι πίστευα ότι θα γίνει και με το δεύτερο. Μόνο που το στήθος μου δε φαίνεται να έλαβε εγκαίρως την ενημέρωση ότι χρειαζόμαστε γάλα για ένα μόνο μωρό. Τις πρώτες δώδεκα εβδομάδες θα μπορούσα να έχω ταίσει όλο το τετράγωνο! Κάθε φορά που «έπιανε» τη θηλή, μέσα σε ένα λεπτό, έβηχε, πνιγόταν και το γάλα έτρεχε από το στόμα της. Στο μεταξύ, η εκτεθειμένη ρόγα μου εκτόξευε γάλα από τρεις διαφορετικές πλευρές, κάνοντας μούσκεμα εμένα κι όποιον άλλο βρισκόταν σε ακτίνα μέτρου γύρω μου! Αυτός ο κύκλος επαναλήφθηκε πέντε με έξι φορές, μετά αλλάζαμε πλευρά και ξανά και ξανά για καμιά δεκαριά φορές τη μέρα. Σταδιακά η παραγωγή μειώθηκε. Στο μεταξύ βέβαια, τα πανάκια, οι πετσέτες, τα υφασματάκια, οι πετσετούλες καθώς και τα περισσότερα έπιπλα στο σπίτι είχαν γεμίσει από σημάδια από το γάλα!
4. Το έχω ξανακάνει. Ξέρω πως γίνεται.
Στην πραγματικότητα, δε θυμάμαι τίποτα από την πρώτη φορά. Ξέρω μόνο ότι υπήρξε κι ότι όλοι επιβιώσαμε αλλά οι λεπτομέρειες είναι θολές. Ενώ τηλεφωνώ στη μητέρα μου με ερωτήσεις για το μωρό πολύ λιγότερο, έχω αυξήσει τα τηλεφωνήματα στην αδερφή μου που απέκτησε μωρό ένα χρόνο πριν. Ευτυχώς, εκείνη θυμάται όλα τα πράγματα που εγώ έχω ξεχάσει τα τελευταία δύο χρόνια!
5. Θα μάθουμε στο μωρό να κοιμάται (εκπαίδευση ύπνου) όταν είναι τεσσάρων μηνών.
Νιώθω ακόμη τραυματισμένη από την περίοδο που μαθαίναμε στο νηπιάκι μας να κοιμάται, κι ας έχουν περάσει δύο χρόνια. Το να μιλάς για εκπαίδευση ύπνου και να την εφαρμόζεις στην πράξη είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Με βεβαιότητα, πάντως μπορώ να πω ότι το μωρό θα αρχίσει να κοιμάται κατά τη διάρκεια της νύχτας πριν πάει στο Πανεπιστήμιο. Πέρα από αυτό δεν μπορώ να αναλάβω καμία δέσμευση!
Είπα στο σύζυγό μου ότι δεν αποκλείω την πιθανότητα να κάνουμε ένα τρίτο παιδί. Τι είναι ένα ψεματάκι ακόμη…”
Αυτό ήταν το αρθράκι κι έχω να σας πω ότι ειδικά με το 5. πηδάω! Κάναμε κι εμείς στη Δάφνη εκπαίδευση ύπνου, στην αρχή πήγε καλά, μετά όμως βρήκα ακόμη καλύτερη λύση κι έτσι στο δεύτερο παιδί δε θα το ξαναδοκίμαζα. Στο ζήτημα ¨ύπνος” πάντως, να ένας καλός … εννιάλογος καθώς και να και τι πιστεύει η αγαπημένη μας γιατρός– αν νιώθετε ότι χρειάζεστε τη γνώμη ενός ειδικού. Άσχετα, όμως με το πόσο συμφωνώ σε προσωπικό επίπεδο, δέχομαι ότι αυτή είναι η ειλικρινής κατάθεση μιας γυναίκας (άλλης κουλτούρας από τη δική μου) κι ως τέτοια τη σέβομαι.
Εσείς, οι μαμάδες δύο παιδιών, νιώθετε ότι είχατε πει κάποιο “ψεματάκι” στον εαυτό σας πριν φτάσει το δεύτερο μέλος; Ή, ίσως, υπολογίσατε κάτι με έναν τρόπο και στην πορεία βγήκε τελείως αλλιώς;
Αν ναι, θα χαιρόμουν πολύ να αφήνατε ένα σχολιάκι και να το βρω, εγώ κι οι υπόλοιπες έγκυες μαμάδες που περιμένουν το δεύτερο παιδί τους κι έχουν τις ίδιες απορίες με μένα.
Σας φιλώ πολύ!