Το κοντή μάλλον σημαίνει κοντινή, σωστά; Δηλαδή η Κυριακή είναι η πιο κοντινή μας γιορτή- λειτουργεί αυτόνομα, ανεξάρτητα από κάθε τι άλλο, κι αν εξαιρέσεις τους (ένα κάρο) επαγγελματίες που δουλεύουν, όλοι οι υπόλοιποι απολαμβάνουμε την αργία, το χουζούρι, ένα καλύτερο φαγητό, τον εξτρά χρόνο για χόμπι και, συνολικά, τους νωχελικούς ρυθμούς που η μέρα επιβάλλει.
Όλα αυτά μέχρι που βλέπεις το παιδί σου να έχει λίγο θολό ματάκι. Ό,τι επακολουθεί έχει τη δυναμική χιονοστιβάδας. Κάνεις την κλασσική μαμαδοκίνηση να φέρεις τα χείλη σου στο μέτωπό του, το νιώθεις να καίει, καταριέσαι το χειμώνα και τη μοίρα σας, επιβεβαιώνοντας παράλληλα ότι έχει πυρετό με ένα θερμόμετρο, ακυρώνεις ό,τι σχέδια ή όνειρα είχες για τη μέρα με πρώτο και καλύτερο την ξεκούραση.
Προφητική η ζωγραφιά με τη φουξ- πορτοκαλί γάτα με το κόκκινο μάτι…
Τελικά Κυριακή κοντή γιορτή- κοντή, με την έννοια του μικρή: να, τόσο δα, μια σταλιά…
Περαστικά σε όσους ταλαιπωρεί αυτός ο παλιοχειμώνας και υπομονή: η άνοιξη ακολουθεί πάντα.
;)
