Για αρχή λίγη ιστορία..
Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας (διεθνής ημέρα των δικαιωμάτων των γυναικών) εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε έτους. Έχει τις ρίζες της στις διαμαρτυρίες των γυναικών στις αρχές του εικοστού αιώνα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, που ζητούσαν ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας καθώς και δικαίωμα ψήφου. Θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών.
Είναι μια μέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της ισότητας, και την αξιολόγηση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία. Παραδοσιακά, ενώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών και ακτιβιστές διαδηλώνουν σε όλο τον κόσμο για να κάνουν γνωστά τα αιτήματά τους για βελτίωση της θέσης των γυναικών, καθώς και να εορτάσουν τις νίκες και τα επιτεύγματα του κινήματος.
Η παγκόσμια ημέρα των γυναικών ξεκίνησε ως ένας εορτασμός στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, της Ρωσίας, καθώς και του πρώην σοβιετικού μπλοκ. Σήμερα, σε πολλές περιοχές, η ημέρα έχει χάσει το πολιτικό της νόημα, και έχει γίνει απλώς μια ευκαιρία για τους άνδρες να εκφράσουν την αγάπη τους για τις γυναίκες. Σε άλλες περιοχές, ωστόσο, παραμένει ισχυρή η αρχική πολιτική σημασία της ημέρας για την υποστήριξη της ενδυνάμωσης και της ισότητα των γυναικών.
Ο εορτασμός καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς ενώ εορτάσθηκε για πρώτη φορά το 1911
…και ας πάμε στο σήμερα..
Είμαστε στο 2015 και έχουμε την τύχη να ζούμε σε μια δημοκρατική και πολιτισμένη χώρα. Η πολιτική χροιά της σημερινής εορτής δεν έχει πια κανένα νόημα , η λέξη επανάσταση δεν θυμίζει σε τίποτα τα λουλούδια και τα σοκολατάκια που θα λάβουμε σήμερα και το μόνο σχετικό κίνημα που θα δει κανείς είναι αυτό που αποτελείται από αποκλειστικά γυναικείες παρέες που κατευθύνονται προς τα μπουζούκια. Πλέον εργαζόμαστε όπου θέλουμε , ψηφίζουμε ότι πιστεύουμε και η κοινωνία μας αντιμετωπίζει ως ισάξια μέλη της.
Εγώ πάλι είπα να την δω αλλιώς φέτος αυτήν τη γιορτή .. Η λέξη γυναίκα για εμένα πλέον είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη λέξη μαμά. Είναι το παράσημο της, ο σκοπός της και η ολοκλήρωση της. Έτσι λοιπόν νιώθω πως αφενός σήμερα γιορτάζουν όλες οι γυναίκες ,επιπλέον όμως γιορτάζουν και οι λέαινες , οι γυναίκες της πρώτης γραμμής ..οι μαμάδες. Και γι’αυτές η σημερινή γιορτή έχει κάθε λόγο να είναι επανάσταση , να έχει πολιτικό και κοινωνικό νόημα και να θεωρείται κίνημα και μάλιστα πολύ δυναμικό.
Ενώ σε όλη την προ μητρότητας ζωή της η γυναίκα ζει σε έναν κόσμο όπως τον περιγράψαμε πιο πάνω, -ειρηνικό, δημοκρατικό, πολιτισμένο- τη στιγμή που θα κρατήσει το θετικό τεστ στα χέρια της αυτός ο κόσμος αλλάζει πρόσωπο. Από την πιο ήσυχη νοικοκυρά μέχρι την πιο πολυάσχολη και πολυτάλαντη καριερίστρια ,όλες ανεξαιρέτως γίνονται αμέσως “ασθενείς”. Την κάθε ανάγκη του εμβρύου την γνωρίζει ο ειδικός . (Ο οποίος είναι ως επί το πλείστον ..άντρας!) “Γιατί κουνιέται; Πώς να καθίσω; Από ποια μεριά να κοιμηθώ;” Αυτή η υπερδύναμη που μέχρι χθες διηύθυνε μια ολόκληρη επιχείρηση, που κρατούσε ένα ολόκληρο νοικοκυριό που ήταν ο αφέντης του εαυτού της , ξαφνικά δεν ξέρει τι γίνεται μέσα στην κοιλιά της!
Προς Θεού..μη φανταστείτε πως υπονοώ οτιδήποτε για την παρακολούθηση της εγκύου από ειδικούς που επιβάλλεται σε κάθε γυναίκα. Δεν αναφέρομαι σε αυτό αλλά στην επαφή της σύγχρονης γυναίκας με το ίδιο της το σώμα , με την ίδια την ψυχή της , με το δικό της το μωρό. Πιστέψτε με, αν η έγκυος αδειάσει το μυαλό της για 5 λεπτά , καθίσει ήρεμη και αφουγκραστεί το σώμα της και το μωρό της , τότε θα δει πολλά. Μιλάει το σώμα.. και το μωρό μιλάει . Η έγκυος θα μπορέσει να δει πως είναι το μωράκι μέσα στην κοιλίτσα της , αν είναι αγόρι ή κορίτσι , πως νιώθει , τι χρειάζεται , ποιοι είναι οι καλά κρυμμένοι στο ασυνείδητο φόβοι της που την μπλοκάρουν. Και αυτή η γνώση είναι η πηγή της δύναμης της. Με αυτήν θα νικήσει ό,τι την εμποδίζει και θα αντιμετωπίσει τους μεγάλους της φόβους: τον πόνο και το θάνατο.
Η σύγχρονη ασθενής-έγκυος περιμένει το ραντεβού για υπέρηχο , ώστε να μάθει όσα θέλει για το μωρό της. Η οικογένεια και το περιβάλλον την αντιμετωπίζει ως ανίκανη – δεν το λέει αλλά το δείχνει με κάθε ευκαιρία (“μην σηκώνεσαι ,μην σκύβεις , μην περπατάς , μην κάνεις έρωτα , μην πολυκουνιέσαι” ). Κάθε σημαντική απόφαση για το μωρό της απλά παίρνεται από άλλους ανθρώπους και ανακοινώνεται στην ίδια . “Θα πάρεις αυτό κι αυτό , θα τρως αυτά , θα κοιτάξουμε το μωρό τότε και τότε ,θα το πάρουμε μέχρι την τάδε ημέρα και μόλις το βγάλουμε θα πας να ξεκουραστείς”
Και πάμε στο αποκορύφωμα του πολιτισμού και της δημοκρατίας.. τη Γέννα μας. Οτιδήποτε ξεφεύγει από το αυστηρά ορισμένο πλαίσιο στιγματίζεται , περιθωριοποιείται και αν μπορούσαμε κάλλιστα θα το καίγαμε και στην πυρά όπως τις μάγισσες. Γέννα χωρίς επισκληρίδιο ,γυναίκα που θέλει να γεννήσει όρθια , γυναίκα που δεν δέχεται να κάνει περινεοτομή, γυναίκα που απαιτεί να δει ή ακομα και να πάρει τον πλακούντα της (!) ,τοκετός στο σπίτι , φυσιολογικός τοκετός μετά από καισαρική..όλες τρελές κι επικίνδυνες που κατακλύζουν το ίντερνετ , σπέρνουν τον πανικό και οδηγούν ανίδεες έγκυες σε ανήκουστες αποφάσεις.
Η δημοκρατία , η επιλογή , το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης εξαφανίστηκαν σαν φούσκα που έσκασε. Πριν λίγο καιρό σε συνέδριο του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των γυναικών, η Ελλάδα κατηγορήθηκε, πως ο βαθμός των παρεμβάσεων στη γέννα και το ποσοστό των καισαρικών μας (πρώτο παγκοσμίως) είναι τέτοια που πλέον θεωρούνται κακοποίηση των γυναικών. Δε θα βάλω πηγές και νούμερα αυτή τη φορά, κάντε μια αναζήτηση στο ίντερνετ και θα βρείτε τα πάντα. Ακόμα καλύτερα πηγαίνετε σε ένα μαιευτήριο Δευτέρα πρωί και Κυριακή απόγευμα. Κάντε το και την επόμενη εβδομάδα και την μεθεπόμενη και θα καταλάβετε.. Πρόσφατα σε ημερίδα που διοργάνωνε το ‘Ελενα’ ο ίδιος ο διευθυντής είπε δημόσια ”εδώ έχουμε 80% καισαρικές” .. 80% σημαίνει πως πλέον έχουμε αλλάξει το νόημα της λέξης φυσιολογικός, έχουμε αντιστρέψει τις έννοιες. 80% σημαίνει πως αλλάζουμε ριζικά τις γενετικές πληροφορίες των επόμενων γενεών ολόκληρου έθνους!
Οι υπόλοιπες 20% οι ‘τυχερές’ της υπόθεσης γεννούν σε αίθουσες τοκετών που θυμίζουν εργοστάσιο παραγωγής. Όλες οι γυναίκες στην ίδια στάση , τα ίδια φάρμακα να πρέπει να προχωράνε με τον ίδιο ρυθμό σε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο και με τον ίδιο τρόπο. Είναι δυνατόν η μοναδική αυτή εμπειρία στη ζωή μιας γυναίκας , που αναδιοργανώνει όλη της την ψυχοσύνθεση και επηρεάζει κάθε σωματικό και πνευματικό της κύτταρο να εκφράζεται από όλες με τον ίδιο τρόπο!? Είναι δυνατόν αυτή η έκφραση της ψυχής να καλουπώνεται ?! Να απαιτούν ομοιομορφία στο πιο μοναδικό γεγονός του κόσμου!? Και φυσικά το τρόπαιο της γέννας , η απόλυτη επανασύνδεση ..ο θηλασμός, έχει εξαιρεθεί από τις αρμοδιότητες της λεχώνας μιας και το ανίκανο σώμα της δεν έχει τη δυνατότητα να προσφέρει στο μωρό όσα χρειάζεται κι έτσι μοιραία αντικαθιστάται από κάτι καλύτερο και πιο αποδεκτό κοινωνικά, το μπιμπερό.
Μήπως τελικά να δούμε τη σημερινή γιορτή με άλλο μάτι? Μήπως τελικά να διαδηλωσουμε και πάλι για τα δικαιώματα μας? Δεν υπάρχει λόγος να τα βάλουμε με κάποιον. Δε φταίει ούτε ο κακός γιατρός που μας έβαλε με πρόκληση χωρίς λόγο , ούτε η κακιά πεθερά που μπουκώνει το μωρό μας με πιπίλες , ούτε ο απαράδεκτος παιδίατρος που μας οδήγησε σε αποθηλασμό. Σκοπός δεν είναι ο πόλεμος αλλά η ειρήνη. Σκοπός έιναι να πάρουμε πάνω μας την ευθύνη των επιλογών μας. Να μάθουμε να κάνουμε συνειδητές επιλογές και να γνωρίζουμε πως κάθε συνέπεια τους είναι όλη δική μας.
Τον τελευταίο καιρό υπάρχει όλο και πιο έντονη διαμάχη για το θέμα της γέννας. Πολλοί έχουν αρχίσει κι ενοχλούνται έντονα με την ενημέρωση των γυναικών , άλλοι βλέπουν φαντάσματα και άλλοι μάγισσες. Οι γυναίκες χωρίζονται κι εκείνες με αποτέλεσμα διαδικτυακά μαλλιοτραβήγματα και ατελείωτους διαλόγους. Για φανατισμό και ημιμάθεια κατηγορεί η μία μεριά , για συμφέροντα και ανηθικότητα η άλλη. Και κάπου εκεί στο ενδιάμεσο χάνεται το νόημα. Τα γεγονότα είναι υπαρκτά και οι διεθνείς οδηγίες σαφείς. Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες και αερολογίες. Η πραγματικότητα δεν αλλάζει επειδή κάποιοι προτιμούν να κοιτούν το δάχτυλο τους. Καταλαβαίνω πως είναι άβολο να ακούς κατηγορίες για τον κλάδο σου αλλά η ανθρωπιά είναι πιο πάνω από τον εγωισμό και πολύ περισσότερο από τη βλακεία.
Ανακωχή είτε επανάσταση το σίγουρο είναι πως με κάποιον τρόπο πρέπει να αλλάξει η κατάσταση σύντομα. Δεν μιλάμε για καπρίτσια και ρομαντισμούς αλλά για υπαρκτά προβλήματα υγείας που θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά μας κατά κόρον τα επόμενα χρόνια . Η αλλαγή δε θέλει ούτε κανόνια , ούτε διαμαρτυρίες .. την αλλαγή θα την κάνεις ΕΣΥ. Οπως την έκανε η Σοφία που άλλαξε γιατρό 39 εβδομάδων, όπως την έκανε η Μαρία που γέννησε χωρίς ορό , όπως την έκανε η Τόνια που γέννησε φυσιολογικά ενώ είχε κάνει καισαρική, οπως την έκανε η Ελένη που έκανε πλάνο τοκετού πριν τη γέννα της , όπως την έκανε η Άννα που έκανε επαναγαλακτισμό , όπως την έκανε η Χαρά που δεν αγόρασε μπιμπερό όπως θα την κάνεις κι ΕΣΥ
Χρόνια μας πολλά!
