Για το Παρίσι, για τα θύματα, για τα κλάματα, για τα δύσκολα, τα ακατανόητα αυτής της ζωής- για τη μνήμη, την ιστορία, την αλήθεια μας-
αλλά και γιατί η ελπίδα είναι κομμάτι της μαγείας μας.
για όλα αυτά- και κυρίως γιατί η Αθανασία Ανδρώνη λείπει και δεν την παλεύω με την έλλειψή και τη δική της και της μουσικής…:
rene aubry
<3