Ξεκινάμε με τη γυναίκα της παρέας, μια δική μου πολυαγαπημένη συγγραφέα, που την προηγούμενη δουλειά της, «Μεταξύ Συρμού και Αποβάθρας» και «Το Νόημα», την φυλώ στο ράφι με τα αγαπημένα μου.
Οι Χυδαίες ορχιδέες αποτελούνται από έντεκα διηγήματα τα οποία πραγματεύονται τη σεξουαλική και ερωτική ζωή των θηλυκών απογόνων της λαίδης Τσάτερλι και εκτυλίσσονται από τη δεκαετία του ’30 μέχρι σήμερα. Το καθένα από τα διηγήματα συνομιλεί με ένα γνωστό λογοτεχνικό έργο, αναδεικνύοντας έτσι τη διακειμενικότητα σε θεμελιώδες συστατικό στοιχείο του κειμένου. Ο Εραστής της Λαίδης Τσάτερλυ, η Σαλώμη και ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, το Κοράκι, ο Βασιλιάς Ληρ, οι 50 αποχρώσεις του Γκρι, η Μεταμόρφωση του Κάφκα, ο Τόμ Σώγιερ, ο Παπαδιαμάντης και ο Πόρτσια, εμπνέουν ανακατεύοντας τις ιστορίες των ηρώων, προκαλώντας μας να αναρωτηθούμε μέχρι ποιο βαθμό καλούμαστε να αναπαράγουμε τις αμαρτίες των γονιών μας και πόσο ελεύθεροι είμαστε εν τέλει να γίνουμε ο εαυτός μας.
Βασικό θέμα του βιβλίου αποτελεί η ταυτότητα των χαρακτήρων, ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνεται, μεταβάλλεται ή ανατρέπεται· παράλληλα αναπτύσσονται και άλλα θέματα, όπως οι διαφορετικές εκδοχές της σεξουαλικότητας, οι δεσμοί και τα δεσμά του αίματος, η τέχνη και η αντανάκλασή της στην πραγματικότητα.
Οι ήρωες μπαινοβγαίνουν από τη μια ιστορία στην άλλη, φέρνοντας κάθε φορά στο φως κι από μια καινούργια ψηφίδα μιας τοιχογραφίας που έχει θρυμματιστεί.
Η ίδια η συγγραφέας περιγράφει «Το βιβλιο αυτο μου αρέσει να το σκέφτομαι σαν έναν κήπο. Τα διηγήματά του, ενώ τα φύτεψα χώρια, όσο ο μίσχος τους ψηλώνει τόσο μπλέκονται μεταξύ τους δημιουργώντας την εντύπωση πως τελικά πρόκειται για ένα μονάχα δέντρο. Το δέντρο αυτό θα μπορούσε ίσως να ήταν ένα μυθιστόρημα. Στις ρίζες του θα ήταν θαμμένος ο Εραστής της Λαίδης Τσάτερλυ. Σπαρμένα στο χώμα βρίσκονται κι άλλα λογοτεχνικά έργα του παρελθόντος. Οι ήρωές τους σηκώνονται, ίδια φαντάσματα, και καθρεφτίζονται στις σελίδες του βιβλίου μας σαν να μη θέλουν να χωνέψουν πως είναι μόνο λίπασμα γι’ αυτόν τον κήπο.»
