Γιαγιάδες!
Γένους θηλυκού και είδους σπανίου!
Γιαγιάδες από την πλευρά του μπαμπά, γιαγιάδες από την πλευρά της μαμάς.
Γιαγιάδες παρηγορητικές, γιαγιάδες διδακτικές. Ηλικιωμένες και μειωμένης ρώμης, νέες, κοτσονάτες και σιφουνοειδείς. Μορφωμένες και απαιτητικές, αμόρφωτες και σοφές. Της απεριόριστης προσφοράς, της ισορροπημένης ανταλλαγής. Εργαζόμενες, αποκλειστικής οικογενειακής απασχόλησης , συνταξιούχες. Όμορφες, περιποιημένες, αφημένες κι αδιάφορες γι αυτές. Καταφερτζούδες και εκμαυλιστικές, δογματικές και τρυφερές. Μόνες ή με τον παππού στο πλάι. Προφητικές και αισιόδοξες, Κασσάνδρες και υποστηρικτικές. Ξεκάθαρες και αμφιταλαντευόμενες. Εξεγερμένες κι ακτιβίστριες, υποταγμένες και χαμηλότονες. Γλυκόφωνες και αυστηρές. Πιεστικές ή χαλαρές. Του παραμυθιού ή της Ιστορίας. Γιαγιάδες του μουσακά και της τηγανητής πατάτας, της παραπανίσιας σοκολάτας! Του υγιεινού αρακά και του βραστού κολοκυθιού!
Οι γιαγιάδες είναι αυτές που «λιώνουν» στην σκέψη πως έχουν την ευκαιρία ν΄αγαπηθούν από μια καινούργια ζωή, σε μια νέα διαδρομή.
Όποιες κι αν είναι, όπως κι αν είναι, ΔΕΝ είναι γονιός. Το μόνο που μπορούν να προσφέρουν στα εγγόνια είναι αγάπη και την δική τους περιμένουν, μοναδική ανταπόδοση. Όλα τα υπόλοιπα, τα παιδιά τα αναζητούν, τα διυλίζουν και, εντέλει, τα λαμβάνουν απ’ τον γονιό τους. Ακόμα και το «υπόδειγμα» της «άριστης» ή «ανεπαρκούς» γιαγιάς.
Αυτός είναι ο πλούτος που φέρ(ν)ουν οι γιαγιάδες. Οι πρώτες «μάνες» μετά τη Μάνα, οι πρώτες γυναίκες στον κοινωνικό περίγυρο, που με την δική τους αγάπη, βοηθούν ώστε τα πρώτα βήματα «προς τα έξω» να γίνουν ήπια, προστατευμένα και σταδιακά. Ένα στρώμα βαμβακιού ώστε τα εγγόνια να «προσγειωθούν» στον «σκληρό μας κόσμο» με ισχυρή πίστη στην ασπίδα της πολύπλευρης αγάπης γύρω τους.
Καθώς έρχονται Χριστούγεννα, οι γιαγιάδες κοιτούν τα περιποιημένα ή ροζιασμένα χέρια τους κι αναρωτιούνται αν θα φτάσουν να χωρέσουν τα δώρα της λαχτάρας και της επιθυμίας τους, αν θα φτάσουν ν΄ αγκαλιάσουν και φέτος παιδιά κι εγγόνια… Ένα χαμόγελο σκάει στις άκρες των χειλιών κι ένα παραμύθι αρχίζει να πλάθεται στο μυαλό τους…
Καιρός για ύπνο, ο ήλιος έδυσε, έζησε καλά κι εμείς καλύτερα!
Αύριο θα τους έχω όλους εδώ!
