Αυτές τις μέρες αναρρώσαμε, ξεκουραστήκαμε, κάναμε τρέλες και διακοπές!
Από τις πιό γλυκές στιγμές της εβδομάδας: Πικ Νικ στο Σαλόνι <3
επίσης, η εικόνα είναι και λίγο “βρείτε τη Δάφνη” :) θα το λάτρευε, αν ήξερε ότι σας το έθεσα έτσι. Περνάει τη φάση που κρύβεται και φωνάζει από την κρυψώνα της : ΚΔΥΦΤΗΚΑ! ΔΕ ΜΠΟΔΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΒΔΕΙΣ!
Εκτός από κρυφτό, είμαστε ταγμένες στην ισορροπία: εκείνη, εγώ το ‘χω χάσει προ πολλού αυτό το παιχνίδι. Μη δει μπάρα, κολωνάκι, πεζούλι κι είμαστε neeeeaaaar, ffaaaaarrr, whereeeever you go… αφήστε που να σας τα λέω.
Κάθε υπερηρωίδα χρειάζεται ένα υπερόχημα, n’est-ce pas?
Εδώ πάλι δεν της έκατσε ο υπερθετικός (έκλαψα με τη φάτσα της)- αλλά επειδή οι Δάφνες είναι υπερηρωίδες…
μέχρι να γυρίσει το καρουζέλ, τσουπ, έχουμε βρει νέο ζώο, πιο στα μέτρα μας και χαιρετάμε με υπερηφάνεια τη μαμά μας!
Αυτό που δεν περίμενε η μαμά μας ήταν ότι στην τρίτη γύρα η κυρία Δάφνη θα μετακόμιζε κι άλλη φορά. Καλά πιο ψηλό δεν είχε; Τη ρώτησα όταν σταμάτησε το καρουζέλ και κατέβηκε: “είχε. Τον ελέφαντα. Αλλά δεν πηγαίνει πάνω κάτω”. Εμπεριστατωμένο το άτομο.
Χώρια που η Δάφνη είναι ο άνθρωπος που επειδή δυσκολεύεται με το καμηλοπάρδαλη λέει giraffe. Φυ-σι-κά και δεν έλεγε “στρουθοκάμηλος” αλλά “το πουλί” κι εγώ πέθαινα, χτυπιόμουν κάτω :) :)
Εδώ πάλι χτυπιόταν άλλος για να τον αφήσω κάτω: ο Αλέτσανδος- εεε, συγγνώμη, ο Μπάτμαν. Κουβερτάκι είχα, λέω οκ μπατμαν, you got yourself a real picnic.
Ταπεράκι, με γλυκοπατάτα και χαμός ολούθε.
Εδώ ο μπάτμαν με ύφος “αν το δει αυτό η μαμά μου μάλλον την έβαψα”…”ρόμπιν ε ρόμπιν… είσαι εδώ;”
Δάφνη, αγάπη μου, το βλέπεις αυτό που λάμπει εκεί πέρα μακρυά; Δεν είναι ο ήλιος, ούτε αστέρι: ο μπαμπάς σου είναι που βλέπει αυτή τη φωτό και λάμπει από περηφάνια.
Να θυμηθώ πάντως αυτό το παιδί, να μην το κάνω αφεντικό μου σε καμία περίπτωση.
Πόσο πιο like a boss δηλαδή από το να δείχνεις στον τριπλάσιο σε μέγεθος και δεκαπλάσιο σε ηλικία τύπο ότι “εδώ σου τσέφυγε όμως”.
Και πάμε στην αγαπημένη μου στιγμή του εικοσαημέρου-
παίζουν μαζί στο δωμάτιό τους: η Δάφνη είναι η σεφ κι ο Αλέτσανδος η λάντζα περίπου -λολ-
Η Δάφνη επανειλημμένα προσπάθησε να του περάσει “λαθραία” τσουρέκι αλλά την μπλοκάρισα επιτυχώς- δεν τρώνε τσουρέκι τα μωρά οκτώ μηνών!
Δεν ξέρω αν τα κατάφερε. Ίσως ναι, ίσως όχι- πάντως όταν μπήκα στο δωμάτιο τα βρήκα έτσι! Λίγα δευτερόλεπτα μετά ακούμπησαν τα κεφαλάκια τους και η μυτούλα του Αλέξανδρου άγγιξε τρυφερά το μάγουλο της αδερφής του.
Μετά ακούστηκε ένα φφφσσσσσς. Ήμουν εγώ που έλιωνα.
Τα ξαναλέμε σε στερεή μορφή από τον νέο έτο που λέει κι η Δάφνη.
Τα καλύτερα σε όλους μας!
<3
