Ξεκινάω με κάτι στα όρια του επείγοντως.
Αναδημοσιεύω την παρακάτω εικόνα, γιατί η θεματοθέτρια είναι φίλη σε ομάδα και πραγματικά θέλω να τη βοηθήσω. Έχω βρει μαύρη μπαλαρίνα και με κορδόνια και δερμάτινη- στα ντρούκς γ@μήθηκε- δε βρίσκω πουθενά. Αν μπορείτε και γνωρίζετε κάτι, σας παρακαλώ ένα ίνποξ κάτι… είναι για φίλη.
“Πάνω στη βελανιδιά, κάθεται μια κουκουβάγια, έχει μάτια γουρλωτά και φωνάζει δυνατά :κουκουβά- κουκουβά- κουκουβα βα βα βα βα βα”- παιδικό τραγούδι.
Τώρα, βέβαια, να σας πω τι δεν καταλαβαίνω: πας κομμωτήριο για να επιτύχεις μια αξιοπρεπή εμφάνιση για τους δικούς σου που σε έχουν δει και σαν ανάποδο γ@μώτο, αλλά το ότι η μισή Θεσσαλονίκη σε βλέπει με το αλουμινόχαρτο και τη σακούλα επι κεφαλής… τι φάση; Νοου πρόμπλεμ;
Λίγο παρακάτω βρήκα κι αυτό, καθότι ένα θέμα με τη vespa το έχουμε σ’ αυτή τη ζωή!
Εδώ παραλίγο να ερωτευτώ οπότε δε γράφω τίποτα αστείο: λάτρεψα κι αγάπησα τη Θεσσαλονίκη λίγο παραπάνω εκείνη τη στιγμή!
Κι επειδή η Δάφνη μπορεί να είναι δικό της κεφάλαιο, αλλά αυτό που την εξώθησε σε αυτή την τρελή χαρά ήταν η μπάντα των προσκόπων που πέρναγε από κάτω, να:
<3
Ευτυχισμένα, οικογενειακά, παχυντικά, αξέχαστα Χριστούγεννα σε όλους :)
