Τα δώρα των Χριστουγέννων είναι θέμα από τη στιγμή που σχεδιάζουμε τι θα κάνουμε για εκείνη την εποχή, πώς θα στολίσουμε και πότε, αν θα πάμε κάπου να γιορτάσουμε και αν θα έχουν μείνει στο τέλος χρήματα για το λογιστικό κλείσιμο του έτους (τέλη κυκλοφορίας κλπ). Τα παιδιά περιμένουν πώς
Έφτασαν λοιπόν και αυτές οι μέρες που τα παιδιά δεν έχουν σχολείο και οι γονείς έχουν λίγες μέρες να ξεκουραστούν, να γιορτάσουν, να οργανώσουν το ρεβεγιον τους παρέα με φίλους και γενικά να περάσουν λίγο χρόνο όπως θέλουν. Οι γονείς λοιπόν καταφεύγουν στις νταντάδες οι οποίες ενεργά αναλαμβάνουν δράση! Τι
Αυτά έγραφε το μήνυμα που ανυποψίαστη άνοιξα σήμερα κι ανακήρυξα μήνυμα της ημέρας. Και, ειλικρινά, δεν ξέρω αν είναι οι μέρες, η μαγεία, τα ΗΑΕ εδώ δίπλα στην Αγγελάκη που σε κάνουν να πιστεύεις πως όλα γίνονται αλλά το πίστεψα και θα πάω! Αυτή την Τετάρτη. Μα… προτρέχω: “Πω πω!!!
Χωρίς Αλέτσανδο, μόνο με τα αγαπημένα μου κορίτσια: με τα κόκκινα, τα γιορτινά Χριστουγεννιάτικά τους :) Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός…
Η 11η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε το 2003 από τα Ηνωμένα Έθνη ως Διεθνής Ημέρα Βουνού για να αναδείξει τον ζωτικό ρόλο που παίζει το βουνό στη ζωή των ανθρώπων και να υπενθυμίσει στη διεθνή κοινότητα την ευθύνη που έχει για τη διατήρησή του. Τα βουνά καλύπτουν το 1/5 της ξηράς και παρέχουν ζωή
Με αφορμή το χειμερινό ηλιοστάσιο, η ομάδα του Meet the Art σας προσκαλεί σε μια ξεχωριστή χριστουγεννιάτικη εκδήλωση, την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015 στις 7 μ.μ. στο cafe bar restaurant [χώρος*] του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών του ΑΠΘ σε μια βραδιά αφιερωμένη αποκλειστικά στα παραμύθια και τις φανταστικές ιστορίες! Οι αδερφοί
Η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου, σε ανάμνηση της υπογραφής της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Όραμα των εμπνευστών της, ένας κόσμος με δικαιώματα και ελευθερίες χωρίς διακρίσεις. ΠΗΓH
Αναρωτιούνται κάποιοι που δεν με ξέρουν, πως μπορώ και ζω χωρίς τηλεόραση. Ίσως αυτή η ενότητα βοηθήσει λίγο στην κατανόηση. Εδώ με τη Δάφνη, στις μεγάαααλες παιδικές χαρές της παραλίας. Να η φάτσα της όταν γυρίζει αυτός ο δαίμονας σαν τον Ταζ: Και νάτη, μόλις σταματάει. Και πάλι. Και ξανά,
Περιτριγυρίζομαι από θαυμαστά πράγματα: έτσι νιώθω κάθε φορά που κυκλοφορώ έξω- κάπως σαν το νεογέννητο που τα χαζεύει όλα. Μόνο που εγώ δεν τα χαζεύω μόνο, αλλά τα συγκεντρώνω και τα κατηγοριοποιώ κι από δω και πέρα λέω να κάνω μια προσπάθεια να τα ανεβάζω και να τα μοιράζομαι μαζί
παιδιά, να σας πω κάτι: μην τον βλέπετε έτσι με τα μεγάλα του γαλανά μάτια και το αγγελικό φατσόνι και λέτε τι αγγελούδι είναι (που η αλήθεια είναι πως είναι δηλαδή…)- έχει κι αυτός τις ώρες του που διαολίζεται και κυρίως τα πράγματα που τον προκαλούν. Τώρα που το σκέφτομαι
